Geplaatst Gerardyolo, allemachtig, je hebt me weer aan het huilen, maar dan op positieve manier; wat een ontzettend mooie tekening! Betekent echt heel veel voor me dat mensen hier zo begaan met ons zijn, daar ben ik jullie heel dankbaar voor.
Vandaag had ik een ontzettende off-day, ik was vrij en ik had immers met Kruimel afgesproken dat ze vandaag mocht bevallen. Had me vorige week al ergens er op ingeleefd om vandaag lekker in de wei om te hangen, met de hoop dat er dan al een lief klein veulentje ronddartelde. Maar nu liep ik opnieuw een voor mijn gevoel lege wei in. Natuurlijk staan mijn 3 ruinen er nog en ik ben hen ook zorg en aandacht verplicht, maar het voelt zo anders, zo leeg. Ik ben zo gewend om begroet te worden door Kruimel, Kruimeltje humde altijd als ik kwam en kwam er gelijk aanstormen. Mijn ruinen zeggen helemaal niks, die staan met hun kop aan de grond
Vanmorgen heb ik de laatste hekkenboel rondom de stal maar opgeruimd, en alles weer zo gemaakt zoals het was voordat het Kruimel haar kraamstal met uitloopje werd. Raar, confronterend, maar ik moet toch wat. Wat uitgemest en gevoerd en verder komt er niet veel uit mijn handen daar.Ik vind het wel ontzettend fijn dat ik Kruimel nog kan bezoeken in mijn land, dat geeft wel een vorm van rust en helpt me bij de verwerking. 'Even bij Kruimel langs' , al is het nu op een andere manier, ik heb nog wel het gevoel dat ik haar nog bezoeken kan en even aandacht kan geven. Was ze op de gebruikelijke wijze afgevoerd, dan had ik helemaal niks meer.
Vanmiddag heb ik even met de veearts gebeld, ik had nog wat vragen en wilde gewoon even rustig het gebeuren bespreken i.p.v. in de paniek die we zaterdagnacht hadden.
Hij nam echt alle tijd voor me en we hebben samen alles nog doorgenomen. Hij baalde ook ontzettend dat het zo afgelopen was, voor hem ook een nare klus. En hij heeft echt alles op alles gezet om het veulen er uit te krijgen, maar was blij dat ik zelf aangaf dat het genoeg was en dat ik het zo voor Kruimeltje niet meer eerlijk vond, het is voor hem ook lastig om een eigenaar teleur te stellen en sommige eigenaren willen zoiets helemaal niet horen en koste wat kost doorgaan.
Hij complimenteerde mijn man nog hoe rustig hij bleef en hoe goed hij de instructies voor het zagen opnam en die handeling ook goed uitvoerde, ook dat was iets wat niet iedereen zomaar kan en wil. Ik ben mijn man daar ook ontzettend dankbaar voor, je moet het toch maar even doen midden in de nacht terwijl je niets met paarden hebt en je vrouw daar in tranen over de pony heen ligt.
Fijn om even op een 'normale' manier met hem de situatie nog eens door te hebben genomen, het was voor mij een onbekende veearts omdat mijn vaste praktijk en die waar hij oorspronkelijk werkt kortgeleden samen zijn gegaan, maar ik vind het een hele fijne man.
Mijn zoon komt wat meer los in de emoties. Inmiddels heb ik hem toch verteld hoe het echt gegaan is (in eerste instantie hadden we het zaag- en los hoofdje gedeelte maar even achterwege gelaten) en heeft hij ook de foto van Kruimeltje en Tos samen gezien. Dat vond hij erg fijn, 'Ohh wat een schatje!" was zijn reactie
Hij was toch ook blij om er toch een beeld bij te hebben en begon te kletsen over hoe hij Tos nog gevoeld had in de buik en hoe gaaf dat was. De verhalen over de prijzen op de keuring kwamen weer boven, en andere mooie herinneringen aan Kruimel. Hij gaf gister heel goed aan dat hij niet zo goed weet hoe hij er mee om moet gaan en dat hij niet goed weet hoe hij zich voelt. Kan het niet zo goed een plek geven. Komt wel, dat hij dat voor zichzelf weet te vertellen is al heel goed.
Ik ben zelf zo blij dat ik die foto heb gemaakt van hun samen, het is inderdaad helemaal geen enge foto, (vind ik), het geeft me rust. Ik kijk er vaak even naar en voel dan toch een soort warmte, ondanks mijn verdriet. Het lijkt zo toch een volledig koppel, het is echt Kruimel en Tos samen en niet Kruimel en een totaal onbekend veulen. En wat een stel knapperds was het en wat ben ik er stiekem trots op
Vanmiddag heb ik even een poosje zitten speuren op welke boom ik wil planten, het zal iets van een treurtype worden, niet zo zeer vanwege het 'treur'gedeelte, maar ik vind dat gewoon erg mooi een boom met hangende takken. Ik wil alleen wel graag al een beetje een boom die de naam boom mag dragen, geen stekje of een struikje, alleen moet dan even zien welke precies en bij welke kweker, want ben er allang achter dat je flink in de buidel moet tasten voor een mooi boompje. En nou wil ik heus wel wat betalen voor een knappe boom bij mijn gedenkplek, maar ik ga geen honderden of zelfs duizenden euro's neertellen. De zaterdagnachtrekening van de veearts zal ook niet mals zijn.
En daarna heb ik uit pure ellende mijn auto helemaal gestofzuigd en gewassen, dat heb ik al een jaar niet meer gedaan en was hoognodig, maar ik heb altijd wel honderdduizend andere dingen te doen en ben veel in het land. Een schone opgeruimde auto is allesbehalve prioriteit voor mij. Maar in het land ben ik nu nog niet echt op mijn plek voor langere tijd en ik moet mezelf bezig houden merk ik, dus dan maar dingen verzinnen die me bezig houden en waar ik gewoon een beetje emotieloos mee bezig kan.
En ik ontving nóg een supermooie tekening vandaag. Een prachtige cartoon, voor zover ik begreep ook gemaakt door een bokker die mijn topic gelezen heeft, maar dan in opdracht van een vriendin (ook een oud-bokker)
Ook hierdoor vloeiden rijkelijk de tranen weer en ook hier is heel lief nagedacht over het niet bekende deel van Tosje. Dit is helemaal zoals ik het voor me had gezien en zoals het vandaag had moeten zijn; Kruimel (de dikke Thellwelpony
) en Tos tussen de bloemetjes.
