Eerst even waar het om gaat:
In 2014 was ik paardloos, ongelukkig en vooral druk bezig met studeren. Ik droomde er wel van om mijn paardenhobby weer op te pakken, maar qua tijd en geld was het allemaal erg krap.
Eerst maar eens afstuderen en een baan vinden, dan zou ik daarna wel weer op zoek gaan naar een paard.
In de tussentijd was ik wel stiekem aan het rondneuzen bij verkoopadvertenties op Bokt, Marktplaats en Sporthorses. Ik wist heel goed wat ik wilde: een rustige ruin in de categorie ervaren dressuurroutinier en brave diender. Telkens als ik een leuk paard zag, dan stond ‘ie moeilijk ver weg of hield mijn situatie me tegen. Als ik eens iets leuks te koop zag staan en dat deelde met mijn moeder, dan kreeg ik ook altijd een antwoord als “Ja, leuk voor later, maar het past niet in je huidige leven, zet dit nu maar uit je hoofd”.
Toen ineens zag ik eind 2014 een advertentie met een prachtig zwart merrietje, een driejarige te klein gebleven springer die net zadelmak was. Totaal niet wat ik wilde.. maar ik kon alleen nog maar verliefd naar haar foto’s staren. Wat een black beauty.
Een paar dagen heb ik lopen zwijmelen bij de advertentie en toen kwam ik erachter dat dit paardje zelfs nog in dezelfde provincie stond als waar ik woon. Toch maar de advertentie naar m’n moeder gestuurd.. En het antwoord? “Ach, we kunnen wel even gaan kijken. Gewoon even gaan kijken” En daar ging het mis.
Ik was gelijk totaal verliefd op haar chique, vriendelijke uitstraling, maar ze gedroeg zich wel een beetje bijzonder. Bij het hoevenkrabben ging ze liggen en toen ik ging proefrijden rende ze met mij erop de bak uit (de combinatie van ruiter zonder lef + boevig, net zadelmak paard...). Ik ben dus totaal geen held en ergens wist ik wel dat dit een slecht idee was, maar iets in mij zei dat ik de kans moest grijpen en er vol voor moest gaan. Jammer genoeg kon/kan m’n moeder niet financieel bijspringen, maar ik heb alles op alles gezet en het lukte, nadat ze klinisch was goedgekeurd, Genève Garienke P. (Gen voor intimi) was van mij! Project Black Beauty was begonnen...
Ik ben veel gaan werken naast m’n studies om het allemaal voor elkaar te boksen maar het lukte qua tijd en geld allemaal net. Als drie/vier-jarige hebben we heel rustig aan gedaan en toen ik Gen wat meer ging doorrijden, kwam ik erachter dat ik ongepland in verwachting was. Daar sta je dan, student, invalbaantjes, een jong paard en moeder. Ik wilde niets opgeven, mijn studies niet, mijn carrière niet, mijn kind niet en zeker niet mijn paard.
Ik heb weinig slaap gehad in die eerste jaren, maar inmiddels is de grootste strijd gestreden en ben ik afgestudeerd, heb ik een prima baan en leef ik een gelukkig bestaan als co-ouder van een prachtige dochter van vier jaar – die de paardenhobby geërfd lijkt te hebben van haar moeder.
Gen was er altijd voor mij in de roerige tijden en op stal kon ik altijd even uitademen van het jongleren met studeren, werken en moederen. Dat betekende helaas niet dat het opleiden van Gen bepaald soepel ging, ik ben best wel een klungel en Gen mag best graag grenzen aftasten. Ze is erg nuchter en schrikt nooit, maar we hebben wel e.e.a. meegemaakt.
Na een onverwachte rodeo op onze eerste wedstrijd waar ik er knoeterhard vanaf sodemieterde en een keer thuis bij een vreemde val door de omheining ging waarbij ik een rugblessure opliep, zijn we diep door het slijk gegaan van terug naar de ultieme basis en dat heeft ons erg geholpen.
Vorig jaar gingen we voor de lol weer eens een wedstrijdje rijden, daar werden we onverwacht clubkampioen.. Dus toch maar weer een startkaart aangevraagd en wat wedstrijden gaan starten. We vlogen de B door met dubbele winstpunten en prijzen, in de L1 werd het af en toe wat lastiger met divagedrag in het wijken, maar tussen de momentjes door dat ze me op de juryauto probeerde te kwakken, kwamen we alsnog bijna altijd met prima resultaten thuis. Afgelopen winter zijn we weer terug gegaan naar de basis om elkaar nog beter te vinden en aan te voelen (dat divagedrag komt niet zomaar uit de lucht vallen, ze is een hele goede spiegel voor mij
) en in juni zijn we met de online proefjes aan de L2 begonnen. Ik heb geen eigen auto, dus vervoer naar wedstrijden is altijd aardig wat logistiek gedoe, en gecombineerd met de polonaise aan haar lijf van het scannen en insemineren, vond ik het wel even prima om eerst maar even thuis wat proefjes te filmen en in te sturen.Al vanaf dat Gen jong is, heb ik geroepen dat ik een kopie van haar wil, maar dan misschien met iets meer maat, lengte en beweging. Eerst was 1 paard al een enorme uitdaging om in te passen in mijn leven, maar ik heb nu mijn rust en Gen is nu 9 jaar, dus ik vond dit een mooi moment op een opvolger te fokken uit mijn black beauty.
Voor nu heb ik voor een dressuurhengst gekozen omdat dat past bij mijn eigen ambitie, ze mooi vrij bloed heeft en er goede dressuurpaarden verderweg uit haar stam zijn gefokt. Oja, Totilas en Valegro hebben ook allebei een springgefokte moeder.
Het was geen makkelijk proces, want Gen laat echt nooit iets zien van hengstigheid. Ze is te druk bezig met de koningin zijn naar andere paarden.
We zijn op goed geluk gaan scannen eind maart en om het samen te vatten: na 14 keer scannen met daartussen 7 keer insemineren, hebben we op 29 juni een goede 18-dagen scan gehad!
En op 13 juli een goede 32-dagen scan:
Dat betekent dat ze 17 mei 2021 is uitgerekend! Ik blijf het echt heel spannend vinden en ik hoop zo dat alles goed gaat.
Gekscherend noem ik dit project Black Beauty 2.0 omdat ik hoop op een kopie van de moeder, net zo’n mooie zwarte merrie zonder aftekeningen.
Ik denk dat mijn merrie homozygoot is voor zwart (niet getest). Haar vader en haar moeders vader zijn vosfactorvrij getest en in de verdere moederlijn van mijn merrie kom ik zo gauw geen vossen tegen. Ik hoop inderdaad wel op een zwarte (met zo min mogelijk wit), maar als mijn merrie stiekem toch wel een vosgen bij zich heeft, dan heb ik alsnog 75% kans op zwart.
En al wordt het een voshengst met een bles en vier witte benen, als Gen en haar veulentje gezond zijn, dan zou ik daar zo gelukkig mee zijn! 
Nog even een paar foto’s van mommy to be Genny:
(Ik zou gaan longeren, maar wilde even een foto maken, dus daarom staat ze met een longeersingel om.
)
Zo scheuren wij rond in de online proefjes..
Tja, dit kan ze nou eenmaal als de beste..
Verder combineert ze haar carrière als dressuurpaard ook met een carrière als kinderpony, ze is ontzettend voorzichtig en vriendelijk met mijn dochter.
Naast dat alles is ze mijn allerbeste vriendin, en ben ik zo benieuwd wat de toekomst ons brengt.
Bedankt voor het lezen, we zouden het heel leuk vinden als je een berichtje achterlaat als je op de hoogte wil blijven!
. Wat een aansprekend dier zeg. Ik ben heel benieuwd naar je veulentje komend jaar! 
