Rebecca schreef: wauw.. bijzonder idd , en zo jong en dan zit het er al zo in
Dat ze de rastypische jaloezie zou hebben had ik wel verwacht, maar idd zo jong en dan al zo extreem had ik niet verwacht!
gerlindie schreef:Oké, dat zie ik mijn Shetlanders zo snel nog niet doen
Zijn Shetlanders wat dat betreft iig een stuk makkelijker
Retjethorse schreef:En ik kom klagen over Aliaa, dan is Aliaa nog een doetje tegenover Manari denk ik.
Ja dus ik slik mijn woorden van laatst maar weer in, dat Manari nog niet zo uitgesproken is in haar jaloezie. Ik heb niks gezegd!
Xyris schreef:Pff je man krijgt er nog zijn handen vol aan
. Zijn er andere rassen die enigzins vergelijkbaar zijn met de teke? Of loop ik nu te vloeken?
Met het risico te klinken als iemand die voor eigen parochie predikt, want je eigen geliefde paardenras is speciaal en uniek omdat blablablabla... Tekes zijn echt een slag apart als je eigenlijk iedereen die nauw met ze heeft samengewerkt moet geloven (met een keur aan ervaring met andere rassen).
Er zijn wel rassen bijv. waar de AT aan de basis heeft gestaan of recenter in is ingekruist die vergelijkbare trekjes of specifiek trekjes van de Teke hebben. Te denken valt aan de paarden van de Zuid-Russische steppe en Centraal-Azië (incl. o.a. Kazachstan) en ook de Caucasus (bijv. Budjonny en Karabagh), verder ook andere tribale oosterse paarden en de beide volbloeden waar de AT oorspronkelijk aan de basis heeft gestaan. Ook Berbers en Iberische paarden zijn gevoelig, intelligent en hechten zich sterk aan mensen - in mijn ervaring (en ook die van anderen) is de Teke echter in alles vele malen extremer in die combinatie van moed, intelligentie, mensgerichtheid en tegelijk zelfredzaamheid. Daarom zijn ze ook echt niet voor iedereen. Ik weet genoeg verhalen van mensen die toch maar moeilijk met ze uit de voeten konden, niet met ze konden rijden of niet met ze naar buiten konden omdat ze de tijd niet namen hun vertrouwen en respect te winnen of het anderszins bloed, zweet en tranen heeft gekost. Tekes zijn erg uitgesproken, zo uitgesproken dat mijn man alles met Muzka kan en ik, met toch wel ervaring met het ras, duidelijk minder. En dat met een veulen!
Ik denk dat de typische karaktertrekken nog het meest te vergelijken zijn met ezels en muildieren. Het is ook niet verwonderlijk dat AT jarenlang de reputatie hadden van moeilijk, koppig en opstandig. Dat terwijl het dus juist het typische dappere, mensgerichte, intelligente karakter is dat maakt dat ze zich enorm aan hun mens hechten, met mensen willen samenwerken en zich juist niet zomaar wat laten vertellen (samenwerken, dwz niet klakkeloos doen wat je vraagt) - wat door sommigen ook als koppig kan worden ervaren.
En ja, er zijn ook Tekes die niet (goed) voldoen aan deze beschrijving, maar dat is NIET rastypisch want om bovenstaande staan ze juist al generaties lang bekend. Op deze eigenschappen zijn ze nl. geselecteerd omdat deze bijdroegen aan het leven en overleven in het gebied van oorsprong. En daarom zijn ze ook van invloed geweest op veel andere paardenrassen in de wijdere omtrek en langs de gehele Dry Belt. Dus trekjes zie je daar in meer of mindere mate ook in die paarden. Tekes geven qua karakter en uiterlijk sterk hun genen door, want zelfs met pony kruisingen is vaak nauwelijks te zien dat het halfbloeden zijn.
Nu ben ik klaar met prediken.
alice0cullen schreef:Mijn stalgenoten geloofden nooit dat mijn merrie jaloers kon zijn. Dat kent een paard niet. En dit gaat om een Fries, maar nu ik tijdelijk een paard verzorg die naast haar staat op stal geloven ze me wel.
De eerste week heeft ze me niet aangekeken en viel steeds de tralies aan. Maar alleen als ik bij het andere paard in de stal ben.
Krijg je nog je handen vol mee als ze met 6 maanden als zo uitgesproken is
. Is muzanna dan ook zo jaloers als jij aandacht geeft aan andere paarden of is ze iets relaxter dan haar dochter.
Volgens mij is er sowieso heel veel dat wij niet weten wat betreft dieren en emotie. Het is tegenwoordig erg populair om dat dan maar af te schuiven op projectie en antropomorfisme. Ja, die dingen bestaan maar iets als jaloezie bij paarden twijfel ik niet aan en bestaat m.i. ook absoluut. Dat kan iemand dan claimgedrag vinden, maar mijn eigen (jaloerse) merrie is erg respectvol naar mensen en naar mij helemaal. Die komt echt niet zomaar mijn ruimte in en doet alles voor mij en ook op zulke momenten. Maar jaloers is ze zeker.
Dat deed ze al vrij snel nadat ze in Nederland aankwam, wei of stal maakte niets uit, en geen ander paard mocht zomaar bij haar mens. In de opfok was het jonge grut natuurlijk altijd heel nieuwsgierig als er mensen in de wei kwamen. Wij kwamen voor Muzanna. Dus Muzanna kwam en de rest van de kudde kwam mee. Prima, maar zij moesten van haar op afstand blijven. Deden ze dat niet, dan draaide ze met een oor en stoof de kudde onmiddellijk en met een rotgang weg. Dan ging bij Muzanna het oortje meteen weer naar voren en kwam ze met je knuffelen.
Als ik het waag ook maar tegen een ander paard te praten geeft ze al aan dat niet leuk te vinden, als ik daadwerkelijk een ander paard aai en dan mijn aandacht weer op haar vestig is ze beledigd en wil ze niks van me weten. Dan kijkt ze weg of loopt zelfs van me weg. Als ik haar bij me roep komt ze uiteindelijk wel, maar ik kan het niet te vaak doen, want dan is ze te erg beledigd en heeft ze tijd nodig om me te “vergeven”.
Ik hoef ook echt niet een dag naar stal over te slaan, want dat vindt ze ook niet leuk. Een dag tolereert ze op zich wel, maar als ik een paar dagen weg ben of meerdere keren in een week niet kom dan duurt het wel een week en soms twee eer ze weer is ontdooit. Dat doe ik dan ook niet meer. Toen ze terugkwam van de hengst heeft het zelfs maanden geduurd voor ze me weer toeliet. Ik was als ieder ander mens voor haar en niet meer “haar” mens. Tekes zijn gevoelig en jaloers. Ik wilde zeggen dat Muzanna niet zo extreem is, maar misschien toch...
En ook dat “geen dag overslaan” zit er bij Manari al in. Mijn man heeft een dag overgeslagen en dat heeft ie meteen geweten want kleine Muzka wilde de dag erna echt niets van hem weten. Toeval? Nee.
Ik heb er menig gezien die door meer dan eens wisselen van eigenaar helemaal in hun schulp waren gekropen en zelfs het verhaal gehoord van een die na twintig jaar en meerdere eigenaren zijn eerste eigenaar zag en heel dramatisch reageerde op die hereniging. Dat is wel echt raseigen. Dat staat los van wat voor eigenaren ze verder gehad hebben.
wendy1987 schreef:Wat bijzonder dat ze dat zo sterk heeft al zeg. Wel mooi ook! Niet altijd handig maar wel mooi!
Mijn merrie (haflinger) kan ook jaloers zijn maar dat is meer tanden langs tralies en boos kijken tot zij de aandacht krijgt. Meer gelukkig niet hahaha
Het heeft idd zijn charme (dat je blijkbaar zo belangrijk bent voor je paard haha) maar ook echt wel nadelen. Bij het extreem hechten aan een persoon waar Tekes om bekend staan hoort ook jaloezie. Dat krijg je er “gratis” bij. Sommige zijn echt extreem, die doen zelfs lelijk naar onbekende mensen, en dat is nu echt onhandig. Zo weet ik een recent verhaal van een dekhengst die niet de zorg kon krijgen die hij nodig had omdat hij alleen zijn mens duldde (zij was echt alles voor hem) en dat is niet goed afgelopen. Zo extreem kan het dus ook. Dat is mij dan weer te. Onze beide Tekes zijn heel makkelijk door vreemden te leiden, bijv. en ik hoef er niet bij te zijn met dierenarts of hoefsmid mits deze rustig en respectvol met ze omgaat.
amaniblauw schreef:Hoe durft hij
Ja he? Muzka zou het helemaal beamen.
Leo schreef:Dat is wat je noemt karakter!
Bizar he?
Verder heb ik eindelijk fotografisch bewijs van Muzka’s dramatiek zodra haar mens komt. Ik kijk even of ik dat vanavond en anders morgen kan uploaden. Binnenkort maar eens filmen.