Het verslagje van 26 juni!
Vrijdag al was Perry een tijdje onrustig en ph waardes aan het dalen. Maar in de avond was ze gewoon weer rustig al was het duidelijk dat er wel wat aan het rommelen was. Zaterdag was er in de ochtend nog niet heel veel te merken aan gedrag terwijl uier echt vol spanning stond en de ph weer lager was rond de 6,5-6. Toen er met testen eigenlijk zo makkelijk een straaltje uit kwam zonder moeite en de druppels troebeler werden kreeg ik wel een sterk vermoeden

De avond ging ze weer op stal en toen ik met checken echte dikke druppels vond heb ik maar vast rustig bij de stal alle spulletjes neergezet die ik nodig zou kunnen hebben.
En dan begint toch het afwachten. Eerst binnen vanaf de camera maar toen ze onrustig werd naar de stal gelopen en daar nog even 15 minuten op een stoel zitten wachten. Tot ze ging liggen en de waterval kwam. Grappig iets, tot die tijd lag Engeltjes gewoon rustig naast haar in de stal

Toen die languit in de weg ging liggen hebben we haar maar naar buiten bij de rest van de groep gezet. Juist op dat moment zagen we de pootjes, dus een perfecte timing. Gelukkig lag alles netjes op zijn plek, dat vind ik altijd echt een opluchting. Perry had het wel zwaar, ze was echt kletsnat van het zweet

Ik heb het op de camera terug gekeken het heeft een kwartiertje geduurd voor we het veulen mochten verwelkomen. Een hengstje!



Perry moest echt even bijkomen maar meneertje stond echt al vliegensvlug gewoon in 1 poging. Perry is daarna ook gaan staan en was even verbaasd waarna ze toch heel goed begon met drooglikken.

Nog geen 15 minuten later kwam de eerste mest er ook al af en was meneer al op zoek naar de uier. Ik moet eerlijk zeggen, ze zeggen wel eens dat hengstjes soms wat dommer zijn in die dingen en dat heb ik ook wel ervaren in de praktijk. Maar deze is echt zo snel met alles! Nageboorte was er ook super snel af. En Perry, ja die deed het zo goed

Ze was echt op van de bevalling maar deed perfect wat ze moest doen. Wel iets onwennig in het begin dat zodra hij maar iets naar achter richting uier wilde lopen ze steeds met hem mee draaide. Met even wat vasthouden is dat ook snel minder geworden.



Uiteindelijk ging het drinken ook wel al maakte hij ook een heel sabbelend geluid terwijl hij soms helemaal niks vasthad maar deed alsof dus was het even lastig om te zien of hij nou echt dronk. Maar na zeker te zijn van een aantal echte slokken zijn we gaan slapen en twee uur later nog even een keer wezen helpen om er zeker van te zijn dat het goed ging. Maar hij dronk toen al super netjes
