Ok, even proberen wat te posten, maar ik ben geradbraakt. Nu de kleine er is, lijkt het alsof de steen die al weken boven mijn hoofd hangt, gevallen is
Feit dat haar ph plots toch daalde, had ik al wel het idee en hoop dat ze overdag ging gaan. Vorig jaar zal ze die daling na de laatste check gedaan hebben en is mij dat dus niet opgevallen.
Ging dus plots wel snel met dalen.
2 nichtjes waren Poppy en Suus nog aan het poetsen en ik was Quinn haar stal en paddock nog aan het fatsoeneren en wat aan het kroelen toen ik merkte dat ze toch wat ongemakkelijk werd. Dus iedereen naar binnen gestuurd en vanuit een hoekje met de bevallingsemmer in de hand gaan spioneren achter een boom
En dan die kramp, ja dan is het begonnen he.
Toen ze echt begon te persen mochten de kinderen stilletjes van op afstand komen kijken terwijl vlakbij bleef in geval ik moest assisteren.
Dat viel al bij al mee. 1 beentje bleef een flink stuk achtersteken, maar zodra ik dat had bijgetrokken, was hij er al snel.
Mijn 2 dochters zaten al 2 weken bezig over hoe zij het veulentje zouden afdrogen, dus aan hen de eer. Ondertussen kon Quinn dan nog 3 minuutjes uitpuffen.
Omdat het nog wel voor de middag was, was de grond nog wel frisjes en zo een natte handdoek erronder helpt dan niet. Dus even opgetild en de stal in om daar de rest af te werken.
Hij probeerde al snel te staan, had al vrij snel de speen gevonden en goed gedronken en Toen ik zei dat hij alleen nog moest poepen, begon hij daar ook al mee.
Ohja en hij ging ook al snel nog eens terug liggen.
Fantastisch. Vlot mannetje en nu al heel nieuwsgierig en komt zo voor een kriebel.
Hij heeft gelijk de rest van de dag naar buiten kunnen gaan.
Poppy en Suus stonden er maar wat jaloers bij te kijken
van mij moeten ze niet al te lang jaloers blijven en gewoon hun eigen veulentjes eruit duwen haha.
Enkele foto’s










Ja Quinn. Zo voel ik me nu ook.