
Maar ze was wel weer haar eigen bijdehante ikke, tjonge jonge was is het soms ook een portret hoor.
Waarom wachten totdat de draden ( oke was enkel maar de bovendraad die dicht zat) voor je open gedaan worden, nee daar doen we niet aan. Je kan er prima onder door. Soms is het echt een grote shet.
Daarna even lekker uitgebreid rollen en via de waterbak naar de hooibak. Daar had ze een enorm dilemma. Kijk ik onwijs boos zodat de andere naar de andere bakken gaan, ga ik kroelen met die andere drachtige bolle, toch maar een hapje hooi, hmmmmm ik weet het niet hoor, rondje lopen, oh wacht ik moet boos kijken naar de andere, oeh kom knuffelen. Ohhh kijk baasje staat toe te kijken, kom ff billen kriebelen...... Nehhhh ga toch maar hooi eten
Het enorm zware leven van Bo

Vanavond weer even een tijdje de weide op.