Dat snap ik, maar het stukje dat daar over ging eindigt met: de kogel is door de kerk, ze moet terug...... En daarna volgde het stuk dat ze de papieren nu heeft. Er mist dus een stukje. Of ik mis een stukje.
Toch ontstond er weken later, ik meen een week of 10-12 zeker, ineens getouwtrek rondom het eigendom van Una. Ik ga hier verder niet op in en het doet verder ook niet terzake, maar het is wel de reden waarom ik haar training volledig heb stilgelegd. Er moest eerst duidelijkheid komen. Una was mij in een korte tijd heel dierbaar geworden en ik wilde er niet zomaar afstand van doen. Om nog maar te zwijgen over de ellende die je het dier aan zou doen met een nieuwe verhuizing. Ik had al de nodige moeite gehad, om haar vertrouwen weer terug te krijgen na de verhuizing naar huis en ik wilde niet nog meer onrust.
Er volgde een aangetekende brief. Ze moest terug…
Na een lange juridische strijd was de kogel door de kerk. Medio april (we hadden haar inmiddels ruim 10 maanden) kregen we dan de papieren en werd de zaak gesloten. Ze was definitief van ons en zou voor altijd bij ons mogen blijven. Uiteraard met de afspraak (die overigens al gemaakt was voordat wij haar hadden gehaald) dat als ze ooit om wat voor reden dan ook weg zou moeten, zij eerste optie had. Wat een opluchting…
Dus eerst zou ze terug moeten dan is de kogel door de kerk dat ze mag blijven.
Suelza
Berichten: 6474
Geregistreerd: 02-08-05
Woonplaats: Noord-Holland
Geplaatst door de TopicStarter: 15-01-15 21:15
Sorry guys...
Dat krijg je als je onder druk gezet wordt door allemaal bokkers. Dan krijg je warrige verhalen.
Gelukkig is het niet tot een rechtzaak gekomen en heeft haar advocaat ons in ons gelijk gesteld en konden we er toch nog uitkomen. Uiteindelijk was ze rechtmatig bij ons gekomen, hadden wij haar onderhoud betaald en was ze gewoon getraind. Kortom, voor niets gaat de zon op. Als ze dan terug zou gaan, moesten die kosten eerst voldaan.
En heel eerlijk? Dat was en is ze gewoon niet waard. Een op dat moment 12 jarig paard, niet zadelmak, door niemand te vangen als het losliep.
De slachtprijs, meer niet. Alhoewel dat in geval van mijn Obesitas paard misschien nog wel eens een goudmijntje kon zijn
Thx Suelza! Dat maakt mijn plaatje net ff completer. Ik kan niet wachten om dat veulentje te zien en hoop dat het op mag groeien tot een prachtige spulsars voor je.
Wauw wat een verhaal, nog niet geboren, vader is voor ons nog een raadsel en nu al in de race voor gouden bokt veulen m/v van 2015!
Inderdaad Steek die maar vast in je zak! Hahaha
Suelza
Berichten: 6474
Geregistreerd: 02-08-05
Woonplaats: Noord-Holland
Geplaatst door de TopicStarter: 16-01-15 08:38
Deel 12# We springen naar het voorjaar van 2014. Ik piekerde nog steeds… Op sommige dingen ben ik heel accuraat, maar met sommige dingen ben ik een twijfelaar. Dit was een van die dingen. De maanden verstreken. Ik twijfelde enorm. Ik wilde echt heel graag dekken met Cream on Top, maar ik hikte tegen het dekgeld aan, want hoe groot was de kans van slagen nu eigenlijk. Ik ging er bij voorbaat van uit dat het niet zou lukken. Ik heb daar een abonnementje op als het op lastig drachtig worden aan komt. Dus ja… dan toch maar overwegen om een van onze eigen hengsten te nemen. Athos stond garant voor kleur, dus verkooptechnisch de beste keuze en daar zou zeker wel een leuk veulentje van komen, daar twijfelde ik niet aan. Picasso is mijn grote vriend, dus ja… daar hoefde ik eigenlijk geen argumenten voor te bedenken. Die had mijn grote gun-factor. Maar toch twijfelde ik. Mijn eerste veulen, moest goed. Een dracht is toch een risico dus er zomaar iets in stoppen wilde ik niet.
Dan maar leeg laten… En de maanden verstreken, ik was lekker aan het sporten met de andere paarden en Una liep lekker in het land. In de tussentijd hadden wij de eerste merries alweer drachtig gemaakt. Ik besloot het maar zo te laten. Nieuw jaar, nieuwe kansen. We zaten uiteindelijk al wat laat in het seizoen en ik bedacht mij dat ik evengoed altijd wel genoeg te rijden heb, dus waarom de haast. Ik was er niet uit, had teveel twijfels en bij twijfel is het antwoord altijd NEE. Ik zat ook gewoon niet op een heel laat veulen te wachten. Tja… Totdat je je been breekt… Ik was aan het crossen met paard en door een kleine miscalculatie, gleden we weg, raakte ik met mijn been een boom en brak mijn been onderweg in 2 stukken. Ik wist meteen dat het foute boel was, want ik voelde letterlijk mijn bot breken. Maar ja… naar de finish lopen was ook geen optie, dus dan rij je maar door. Je bent een eventing-gek of je bent het niet. Achteraf gezien misschien niet heel handig geweest, met als gevolg dat ik een week later op de O.K. lag en er een metalen plaat en 6 schroeven in mijn been zijn gezet. Een ellendige tijd volgde voor iemand, die zoals ik, weinig uit handen kan geven. Wat zat ik er doorheen die eerste periode zeg. Na een veel schoppen onder mijn kont van een hoop mensen die mij er doorheen sleepten, kwam ik wat tot rust. En uiteindelijk had ik nu alle tijd om eens serieus na te denken wat ik nu eigenlijk belangrijk vond en wat ik verder wilde.
Una was ook een van de mijn piekerpunten. Wat was nu mijn plan met die merrie? Ik moest er wel iets mee gaan doen, want gewoon zo maar laten lopen, was ook niets. Dan kon ik haar nog beter gewoon weer loslaten in een of ander natuurgebied. Wat ik ook serieus heb overwogen. Toen ik in de periode in mijn scootmobiel in de rondte aan het scheuren was, viel het mij op dat ze een van die dagen ineens heel goed hengstig was. Ze toonde namelijk niet altijd heel extreem en nu wel. Eisprong? Dus ik ging met mijn vriend in conclaaf. Misschien toch maar dekken…
Op dat moment had ik een hengst in training staan waar ik een enorm zwak voor had. Voordat ik mijn been brak sprong ik graag met hem en had ondermeer mijn ORUN niveau 4 springexamen met hem gereden. Ik vond het echt een heel fijn paard en was er gek mee. Een hengst met veel vermogen op de sprong, maar ook dressuurmatig enorm fijn te rijden was. Ik haalde dan ook met hem mijn hoogste examen beoordeling. Ik had rijtechnisch wel een klik met hem. Daarnaast liet hij in de periode dat ik dus met mijn gebroken been zat, ook zien dat hij door anderen fijn heel na te rijden was. Hij was mijn Pennydroompaard Met hem wilde ik dekken! Alles viel op zijn plaats, het kon niet mooier voor mij. Al mijn twijfels waren weg, nu duimen dat de eigenaar akkoord zou gaan.
Ik belde de eigenaar en legde hem het verhaal uit. Voorzichtig vroeg ik of ik niet heel misschien met hem mocht dekken, want ik wist dat hij in het verleden al eerder uit de hand had gedekt en dat betekende dus dat ik het zonder tussenkomst van de dierenarts in eerste instantie af zou kunnen. Zonder enige twijfel gaf hij aan dat dit geen probleem was en dat de hengst heel braaf uit de hand dekte. Hij had al wel enkele jaren niet meer gedekt, maar hij voorzag geen enkel probleem. Hij was altijd heel netjes geweest met de merries.
Dan krijg je de volgende situatie…. Strompel, strompel…. MAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARNIXXXXXXXXXX!!!!! Goh wat was ik blij, met 2 krukken en een been in het gips, stuiterde ik alle kanten op. Dit moest het worden! Het kon niet beter!
Mijn vriend zou de hengst begeleiden en ik Una. Gewapend met 2 krukken en 1 been in het gips, kon ik de hele wereld aan… De hengst moest er heel even inkomen, maar liet zich keurig helpen en deed zijn werk naar behoren. Una vond het wel even spannend, maar ik stond bij haar en dat maakt voor haar op zo’n moment een hoop goed. Het was gelukt! Wel was het zo dat Una op het einde van haar hengstigheid liep, dus ik had ernstige bedenkingen erbij of het wel in 1 keer zou lukken. Ik ging er vanuit dat ze nog een keer moest. Ze was een dag later ook al niet meer hengstig. Zouden we geluk gehad hebben? Waren we net op tijd geweest? Gevoelsmatig was het moment van eisprong al geweest, dus veel tijd was er niet. Dat zou nog wel even voor de nodige spanning gaan zorgen. Het was op zich niet erg als het niet in 1 keer zou lukken, zei de hengst, want hij wilde het graag nog wel een keer proberen. Nou goed… we zouden het wel zien.
Ik heb het hele topic in een ruk gelezen en wacht met spanning af op de rest!
piewie
Berichten: 1920
Geregistreerd: 11-05-07
Geplaatst: 16-01-15 09:59
zojuist je hele topic gelezen. In 1 woord respect hoe ver jij met dit paard al gekomen bent en waarschijnlijk nog gaat komen! Ik kruip weer in de meeleesmodus volverwachting naar het verloop!
Wooouuuw, wat een verhaal! Heb net alles gelezen en ben onder de indruk. Kan niet wachten op het vervolg! Ook erg leerzaam om te lezen hoe je al die hindernissen hebt overwonnen het liefde, geduld en respect voor het paard.