Geplaatst Toch een soort moment van de waarheid. Gisteren liep ze zo goed, lekker gerold, gewoon overeind, vrolijk, actief... hoe veel is pijnstilling, hoeveel is tijdig ingrijpen, hoeveel is haar eigen onvoorstelbare hardheid?
Vermoedelijk was de kuil toch echt de druppel. Helemaal niet het mooie stengelige spul dat ze anders kreeg, maar een beetje nattig en vrij sterke geur. Ik zou het mijn paard niet geven, maar persoonlijk zou ik het geen enkel paard geven. Maar misschien ben ik ook wel een lastige hoor...
Als ik een vraag oid heb overgeslagen mijn excuses, ik heb een paar pagina's terug gekeken en heb veel werk in te halen door het uren en uren steken in inlezen, oplossingen enz. voor mijn lieve merrie. Pfoe, dat wordt nog bikkelen dit weekend om de deadline van volgende week te halen. Geen vakantie voor mij...
Voor de hoefschoenen moest ik nieuwe foto's aanleveren. De huidige waren te donker en dus lastig af te lezen wat nu de precieze maat is. Ze heeft toch wel een aparte maat volgens mij, want Teke hoeven zijn heel anders dan hoeven van welk ander paard van dat formaat. Erg smal, ovaal en hard.
Voorlopig dus met tape en bandages...
De smid durfde er geen ijzer onder te doen omdat ze vrij recent is bekapt en gezien hoe goed ze liep en geen reactie op straal en zool zou dat mogelijk juist meer kwaad dan goed doen.
We kijken het weer even aan...
Ook overeind komen met rollen was trouwens geen enkel probleem.
We stappen nu inderdaad op zachte, regelmatige ondergrond en ze loopt zelfs los met plezier mee. Pijnstillers of een keihard paard? Haar blik is zacht en iets waar ik altijd op let aangezien ze altijd subtiel is in haar signalen, behalve als ik er niet naar luister.
Ik luister bovenal naar mijn instinct, mijn gevoel. Mijn gevoel zegt me dat we er snel bij waren en het een acute reactie was, maar dat ik het wel heel scherp in de gaten moet blijven houden.
Moet een beetje blozen van jullie complimenten. Weet je wat het is? Mijn merrie verkiest mij boven haar kudde (ik koop haar niet om met snoep), verkiest mij boven eten (en geloof me, zij houdt van eten!) en ik kan haar terug roepen uit een kudde die aan de kletter gaat. Ondanks haar pijn moest en zou ze dinsdagavond achter me aan toen ik via het kantineraam mijn man riep en dus een paar meter van haar vandaan liep. Het is bizar hoe mensgericht dit ras is en die liefde en devotie krijgt ze van mij terug, want dat verdient ze.
Ik denk dat ik mijn leven lang spijt zou hebben als ik haar ooit zou verkopen. Dat dier is zo gek op mij en ik op haar... en ik schaam me er eigenlijk voor dat ik niet eerder de knoop heb doorgehakt om een geschikter plekje voor haar te vinden. Gezocht heb ik overigens wel, maar met een exoot en baasje dat helaas noodgedwongen ook eisen heeft blijft het lastig iets te vinden. Een les... ik moet dingen niet aankijken en ik moet in mijn achterhoofd houden welke concessies acceptabel zijn en welke niet.Iemand tipte een stal te zoeken met IJslanders... er is een IJslanderfokkerij in de buurt, aan het bos van Beetsterzwaag maar die hebben volgens mij geen pensionklanten, ook niet met IJslandsers... maar qua soberheid eigenlijk helemaal geen raar idee... verder weet ik niks...
Gluco Balance van Phytonics krijgt ze al jaren, aangezien ze de neiging had om in het voorjaar vet rond haar staart en in haar hals op te slaan door teveel suiker (en overvoeren wat heel lastig tegen te gaan is als iedereen zich met je paard bemoeit en het beter denkt te weten...) Doet ze het enorm goed op en krijgt ze alleen in de winter als ze niet op gras staat eventjes niet om resistentie tegen te gaan.
En het is echt een doorbijter idd.
Ze kreeg gisteren Metacam voor 500 kg paard (zoveel weegt ze bij lange na niet) en 7 zakjes Ascal (carbasalaatcalcium; bloedverdunner met pijnstillende en ontstekingsremmende werking) en vanaf vandaag een week lang 3,5 zakje Ascal.
Bute krijgt ze niet.
Vandaag maar weer zien hoe het gaat. Straks update. Ik blijf intussen duimen dat de stijgende lijn doorzet.
Haar dracht is op een of andere manier helemaal op de achtergrond van mijn gedachten geraakt. Echt, we zien het wel. Muzanna heeft prioriteit.
Zo naar stal.
Erg lief paard, maar ik ben haar mens en ik ben haar leidraad. Echt bizar hoe mensgericht en vooral op hun eigen mens ze gericht zijn.
De Karabagh heeft overigens best wat Arabische invloeden ook en heeft net als Turkmeense paarden de Don beïnvloed, die weer de basis was voor de Budjonny. En zo is dat allemaal gelinkt. Als bron van het metallic wordt de Akhal-Teke/Turkoman aangewezen o.a. vanwege diens belangrijke invloed op alle rassen in de regio Centraal-Azië en Kaukasus.
