Ze was de hele avond al onrustig en we hadden al verwacht dat het zou komen. Eerst vanaf binnen in de gaten gehouden, toen het water brak en ze begon met persen ben ik naar de stal gegaan. Heel stil gekeken en af en toe even over het randje gekeken. Toen zag ik de blaas, maar het was 1 pootje en een neusje. Dus ik ben er toen meteen bij gegaan en heb het vlies gebroken en het andere pootje gezocht. Die lag er gelukkig iets achter. Toen trok ik en dat ging, tot de romp. Het wilde niet, mijn stiefvader erbij en we hebben samen getrokken. Het lukte niet. Mijn moeder met spoed de dierenarts bellen en die kwam eraan. Ondertussen trokken mijn stiefvader en ik verder. De tong werd wat blauw dus ik heb beademd terwijl mijn stiefvader trok. Natanalientje ging staan en weer liggen, maar nog wilde het niet. We trokken met al onze kracht want hij was er voor de helft uit en moest er dus uit. Ik kon mijn arm over zijn rug krijgen, heb kleinere handen dan mijn stiefvader en hem lukte het niet. Toen kon ik hem achter zijn kontje pakken en zo trekken en zo floepte hij er ineens uit. Even later kwam de dierenarts. Het veulen leefde nog, de hartslag was zeer goed en de dierenarts had goede hoop om hem er weer bij te krijgen. Af en toe beweging en ademhaling, hartmassage, reanimeren, beademen, we hebben het allemaal gedaan, maar het mocht niet baten. De hartslag werd minder en toen is hij uiteindelijk dood gegaan. Een práchtig veulen, wel een hengst dus de pendel had het fout. Maar wauw wat prachtig getekend. Ik had gehoopt op een levend veulen na vorig jaar, maar na dit hoef ik de komende jaren geen veulen meer. Getsie ik ben kapot, heb gescholden en geschreeuwd. Nu lopen de tranen over mijn wangen sinds hij dood was. Natanalientje is kapot, maar leeft nog wel godzijdank. Ze heeft het enorm zwaar gehad, veulen ligt bij haar in de stal. Dierenarts heeft haar nog opgevoeld en alles is goed van binnen gelukkig. Nageboorte is er nog niet af.