Geplaatst Zelf heb ik meerdere malen deelgenomen aan meetings in de Loonse en Drunense duinen en ben ik wel eens ooit bij meetings in Havelte en Soest geweest. Mijn laatste fotomeeting was in Lommel, ongeveer 2 maanden geleden. Allemaal waren ze leuk, maar ook had ik iedere keer na een meeting weer een gekke bijsmaak. Zijn deze meetings wel zo leuk? De dag zelf is vaak leuk, maar ook erg zwaar. Bij vrijwel geen een locatie is de parkeerplaats naast dé plek waar de foto's gemaakt gaan worden. Op sommige locaties is het slechts een paar minuten lopen (Havelte), op andere plekken is het minstens zo'n tien minuten lopen door het bos en over de duinen/zandvlakte om bij dé populairste fotoplekken uit te komen (Lommel en de Loonse en Drunense duinen). En dé populairste fotoplekken? Ja, die zijn er zeker. Je herkent steeds sneller aan de foto's waar de fotomeeting was. Mijn ervaring is dat er bij veel fotomeetings gebruik wordt gemaakt van 'hetzelfde stukje' zand of heide. Al snel zie je aan de foto waar een fotomeeting plaatsvond, slechts een heel creatieve fotograaf weet de omgeving net iets anders in beeld te brengen dan anderen en verraadt niet direct aan z'n foto's waar de fotomeeting gehouden werd.
Waar de eerste fotomeetings vaak werden georganiseerd door fotografen met als doel om het portfolio aan te vullen met foto's van (zeer) bijzondere paarden, worden fotomeetings nu steeds vaker georganiseerd door de paardeneigenaren zelf. Op zich zou dit geen probleem moeten zijn. Iedereen met een beetje gezond verstand kan een fotomeeting plannen. Het belangrijkste zijn de locatie, een datum en het regelen van fotografen en fotomodellen. De meeste fotografen zijn zich ervan bewust dat er bij het maken van een aantal goede foto's veel meer komt kijken dan alleen deze zaken. Het fotograferen van meerdere paarden op hetzelfde moment vergt enige planning. Daarom worden er vaak schema's gemaakt die laten zien hoe de dag zou moeten gaan verlopen. Fotografen gaan hierbij vaak een stuk tactischer te werk dan paardeneigenaren, want in tegenstelling tot paardeneigenaren weten zij meestal een stuk beter welke onderdelen in welke volgorde geplaatst 'moeten' worden. Ook weten zij meestal beter hoeveel tijd ieder onderdeel kost.
Maar naast het maken van een schema is ook het weer van groot belang bij het maken van een goede foto. Fotograferen in de regen levert vaak niet de mooiste plaatjes op en is ook niet erg bevorderlijk voor de apparatuur. Daarom is het van belang om een dag uit te zoeken met mooi weer. Maar aangezien de meeste locaties al ver van te voren 'vol' zitten (wat inhoudt dat andere groepen Bokkers een meeting organiseren op dezelfde locatie), worden de meetings tegenwoordig al maanden van te voren gepland. Weermannen kunnen het weer meestal nog geen week van te voren goed voorspellen, laat staan maanden. Dus is het van belang dat er nummers uitgewisseld worden tussen de deelnemers (paardeneigenaren en fotografen) en de organisatie, zodat er duidelijke communicatie is als het weer roet in het eten gooit (je hebt altijd Bokkers die niet dag en nacht op Bokt zitten en deze berichten anders niet lezen). En dit niet alleen voor het weer, maar ook omdat je bij zo'n grote groep mensen altijd mensen hebt die te laat zijn of die de weg niet kunnen vinden. Tevens zijn er altijd mensen die uiteindelijk toch niet meer mee kunnen, omdat hun vervoer heeft 'afgemeld' of omdat hun paard ziek is. Het uitwisselen van nummers wordt vaak vergeten. Erg handig als je met een grote groep mensen staat te wachten op één of twee deelnemers, waarvan je niet eens zeker meer weet of ze nog wel komen. Gelukkig bezitten de meeste Bokkers tegenwoordig wel over mobiel internet, waardoor er altijd wel een Bokker zo vriendelijk is om even in het Bokttopic te kijken of er niet toevallig nog iemand afgemeld heeft.
Het primaire doel van fotomeetings is uiteraard gezelligheid. Maar het secundaire doel - het maken van originele foto's voor in het portfolio van de fotografen - valt in mijn ogen steeds meer weg. Paardeneigenaren die een fotomeeting organiseren willen zelf meestal alleen gratis foto's. Want eerlijk is eerlijk, het is wel erg aantrekkelijk om 'gewoon even een meeting te organiseren'. Vaak wordt vergeten hoeveel tijd het organiseren van een meeting kost, maar goed... Je wordt niet alleen door een heleboel fotografen op de foto gezet, maar je krijgt ook nog een lading gratis foto's. De meeste paardeneigenaren hebben er dan ook geen belang bij dat de modellen die naar de meeting komen van enigszins portfoliowaardige kwaliteit zijn. Het fenomeen 'stemmen op modellen' is leuk bedacht en werkte eerder erg goed, maar tegenwoordig wordt het steeds lastiger voor de fotografen. Als er geen portfoliowaardige modellen tussen zitten, is het stemmen als fotograaf wel erg moeilijk... Zou dit dan ook de reden zijn waarom veel fotografen last minute toch nog afmelden? Iedereen die wel eens deel heeft genomen aan een meeting of ook maar enigszins de Bokttopics volgt, weet dat merendeel van de fotografen tegenwoordig erg makkelijk afmeldt. Waar oorspronkelijk begonnen wordt met 20 tot 30 fotografen, blijven er meestal niet meer dan 8 tot 10 over. En écht last minute moet er dan meestal toch nog begonnen worden met het zoeken van iemand die met heel veel smeken toch nog mee wil fotograferen, om zo aan de 'wens' van de paardeneigenaren te voldoen, zodat zij in ieder geval naar huis gaan met een flink aantal foto's.
Maar waar ik eigenlijk naar toe wil, is alles wat we hiermee kapot maken. Zowel letterlijk, als figuurlijk. Iedereen zal opgemerkt hebben dat fotomeetings in de Lommelse Sahara per direct verboden zijn. Zo'n verbod gold eerder al voor de Loonse en Drunense duinen. Bij deze laatste locatie echter als kanttekening dat fotomeetings nog wel mogelijk zijn, mits er toestemming wordt gevraagd aan de boswachters voor zo'n 'evenement'. Fotomeetings georganiseerd door Bokkers zijn geen fotomeetings meer als er geen paddocks neer worden gezet waarin de fotomodellen 'los kunnen rennen'. Eerlijk is eerlijk, de foto's die hieruit rollen zijn ontzettend gaaf. Maar vaak een beetje beschamend help ik mee/kijk ik toe naar hoe de paddocks opgebouwd worden. Zo ook laatst nog in Lommel. Er was maar één plek waar op dat moment een mooie paddock opgebouwd kon worden die aan de wens voldeed van vrijwel alle fotografen. Het probleem was echter dat er in deze cirkel met een doorsnede van ongeveer 25 meter een jongetje met een schepje een zandkasteeltje aan het bouwen was. Een jongetje van ongeveer 10 jaar oud durfde natuurlijk geen nee te zeggen toen tien giechelende meiden vroegen of we alsjeblieft daar aan de slag mochten gaan met het bouwen van een paddock. En dan was het eigenlijk nog maar de vraag of hij onze vraag überhaupt gehoord had. Maar goed, nog geen minuut later bouwden wij rond zijn zandkasteeltje een paddock. Ik moet eerlijk toegeven, ook ik heb meegeholpen met het zoeken van een plekje en het bouwen van de paddock. Maar als je weet dat het voor foto's is voor in je portfolio, zeg je natuurlijk geen nee en zeker niet in een groep...
De paddock heeft gewacht en gewacht. Een handjevol hardlopers sprong maar over onze paddock heen, in de veronderstelling dat onze paddock een hindernis was in hun loopparcours. Weer andere mensen kropen onder de draden door, om alvast aan de paarden te laten zien hoe zij later die dag konden ontsnappen aan de aandacht van alle fotografen. Maar pas na een uur of 2 volgden de eerste paardenmodellen waar het dan uiteindelijk om ging. Want ja, uiteraard moeten de portretfoto's eerst, dat stond in het schema. Enige flexibiliteit was er wel voor de 'middaggroep', toen eerst de actiefoto's in de paddock werden gemaakt en de paddock werd afgebroken, nog voordat de portret- en rijfoto's werden gemaakt.
Ondanks dat veel fotografen en paardeneigenaren zullen beseffen dat er toch wel heel wat kapot wordt gemaakt door al die paarden die precies hetzelfde rondje rennen, proberen de fotografen het meeste te maken van de 'toch al niet zo'n speciale paardenmodellen'. En ook de paardeneigenaren zijn trots op hun paard als zij later de foto's terug zien, waarop hun paard 'los' door het natuurgebied loopt.
En dan nog niet te praten over alle rotzooi die iedereen meeneemt, en ook weer achterlaat. Iedereen neemt een boel tuig mee, de een nog meer dan de ander. Halsters, hoofdstellen, showtuig, zadels en meer: iedereen heeft het een en ander bij. De meeste echter ook nog minstens één groom, soms zelfs het hele gezin. Toen wij in de Loonse en Drunense duinen tijdens een fotomeeting aan werden gesproken door de boswachter, vroeg hij niet naar onze vergunningen (die we wel keurig gekocht hadden), maar vertelde hij ons dat er toestemming nodig was voor een evenement als deze. Daar had nog nooit iemand aan gedacht. Want ja, die fotomeetings zijn er toch iedere week. Dus dan zal het vast wel mogen. Na een heel schappelijk antwoord van de boswachter dat we mochten blijven, mits we zo'n 100 meter verder van het honden losloopgebied gingen staan, vertelde hij ons ook dat we onze zooi op moesten ruimen na de fotoreportage. En dan zou deze meeting voor een keer door de vingers worden gezien. En ondanks dat iedereen belooft dat hij z'n rotzooi opruimt, zijn er altijd mensen die hier geen gehoor aan geven en die hopen dat een ander dat wel voor hen doet. Nog niet te spreken over de paardenpoep die achterblijft...
Het jammere is dat fotomeetings nu niet meer toegestaan zijn in de Loonse en Drunense duinen. Dit was eerder al bekend geloof ik onder de Bokkers. Toen ik vanochtend ook nog las dat deze niet meer toegestaan zijn in Lommel, was voor mij de maat vol. Waarom zorgen wij als Bokkers voor zoveel problemen? Waarom kunnen we ons gewoon niet wat fatsoenlijker gedragen, door alles wat kleiner en beschaafder te houden? Is één fotomeeting per maand op één locatie niet voldoende? Waarom moeten we echt iedere week minstens één fotomeeting per 'geschikte locatie' houden en ook nog een paddock bouwen voor de échte actiefoto's?
Mijn doel is niet om iemand hiermee persoonlijk te beledigen. Vat niks persoonlijk op, maar denk alsjeblieft wel eens na over wat wij als Bokkers wel niet doen met deze fotomeetings...
Bedankt voor het lezen
. 
