Geplaatst Afgelopen zomer deelde ik zeven posts over de zeven paardenrassen die ik heb vastgelegd voor The Equine Legacy Project—een conservatieproject dat aandacht vraagt voor uitstervende en zeldzame paardenrassen. Vandaag deelt Valerie de Vries, de schrijfster achter het project, meer over het project zelf en een van deze bijzondere rassen: de Sorraia.
De posts van vorig jaar:
Fell pony
Marwari
Clydesdale
Paso Fino
Mountain Pleasure
Sorraia
Kladruber
—
Valerie de Vries
Samen met de getalenteerden Minh-Dan Vu (fotograaf en founder) en Alieke Datema (videograaf) reisde ik in twee jaar tijd naar zeven landen om de verhalen–de legacies–van zeven unieke paardenrassen te ontdekken en vast te leggen in tekst, foto’s en bewegend beeld.
Vanaf het begin hebben we met zijn drieën bewust besloten dat het Equine Legacy project niet alleen draait om het vastleggen van paarden, maar ook een oproep tot actie is: om de onvervangbare waarde van deze rassen zichtbaar te maken en te laten zien hoe zij bijdragen aan natuurbehoud, cultuur, geschiedenis en biodiversiteit.
Nu de productie achter de rug is, is het tijd voor de volgende stap: kennis delen. Daarom willen we vanaf nu elke week één specifiek ras uitlichten. De afgelopen drie weken stonden de sterke Fell pony en de adembenemende Marwari, en de majestueuze Kladruber centraal, en deze week richt ik graag de schijnwerpers op de ernstig bedreigde Sorraia, een ras dat door velen wordt beschouwd als een directe afstammeling van het primitieve Iberische wilde paard.
De Sorraia is ernstig bedreigd, met wereldwijd slechts zo’n 350 individuen, wat het een van de meest kwetsbare paardenrassen maakt. De meeste leven in Portugal, waar ze worden verzorgd door fokkers of leven in natuurgebieden zoals Quinta do Pisão en de Greater Côa Valley, waar ze bijdragen aan ecologisch herstel en natuurbehoud. Daarnaast leeft een kleine populatie van ongeveer 70 Sorraia’s in Duitsland, waar ze opmerkelijk goed hebben weten te wennen aan koudere klimaten.
De Sorraia heeft een fascinerende geschiedenis—maar die is veel te uitgebreid voor een Bokt-post, dus dat verhaal staat prachtig beschreven in het boek! Voor de meeste mensen valt dit ras vooral op door zijn bijzondere uitstraling. Sorraia’s hebben een opvallend primitief uiterlijk, alsof ze zo uit een oude rotstekening zijn gestapt. Hun vacht komt voor in wildkleur zwart, wat oogt als muisgrijs, of wildkleur bruin, dat een bruingeel effect heeft. Andere primitieve kenmerken zijn een donkere snuit en een dikke aalstreep die van hoofd tot staart loopt. Het meest kenmerkend zijn de zebrastrepen op hun benen, die soms ook zichtbaar zijn op de nek, schoft of het voorhoofd. Ze zijn niet te missen! Hun donkere staart en manen, met lichtere haarpunten, maken hun primitieve look helemaal af. De oren hebben een zwarte omlijning, net als bij zebra’s en wilde ezels. Dit kleurcontrast zou helpen bij de communicatie binnen de kudde via oorbewegingen.
Al met al is de Sorraia een paard dat altijd de aandacht trekt! Vooral in het wild in Portugal zijn ze adembenemend om te zien. Echt een cadeautje! Als je ooit in Portugal bent, is een bezoek aan een van de natuurreservaten waar ze leven een absolute aanrader. In Quinta do Pisão kun je zelfs met een gids op wildwandeling om ze van dichtbij te bewonderen. En het mooie is: met zo’n bezoek steun je ook meteen de bescherming van deze paarden en hun leefgebied. Dubbel genieten!
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10
Heb jij wel eens een Sorraia paard gezien? Wat is jouw favoriete foto?
Agility-en rijpaarden. (positive primitives op FB) 
