Afgelopen zomer deelde ik zeven posts over de zeven paardenrassen die ik heb vastgelegd voor The Equine Legacy Project, een conservatieproject dat aandacht vraagt voor uitstervende en zeldzame paardenrassen. Meer weten over het project? Klik dan de link in mijn bio. Vandaag deelt Valerie de Vries, de schrijfster achter het project, een prachtig uniek aspect van een van deze bijzondere rassen: de Marwari.
De vorige posts:
Fell pony #1
Fell pony #2
Marwari
Clydesdale
Paso Fino
Mountain Pleasure
Sorraia
Kladruber
—
Valerie de Vries
Samen met de getalenteerden Minh-Dan Vu (fotograaf en founder) en Alieke Datema (videograaf) reisde ik in twee jaar tijd naar zeven landen om de verhalen–de legacies–van zeven unieke paardenrassen te ontdekken en vast te leggen in tekst, foto’s en bewegend beeld.
Vanaf het begin hebben we met zijn drieën bewust besloten dat het Equine Legacy project niet alleen draait om het vastleggen van paarden, maar ook een oproep tot actie is: om de onvervangbare waarde van deze rassen zichtbaar te maken en te laten zien hoe zij bijdragen aan natuurbehoud, cultuur, geschiedenis en biodiversiteit.
Nu de productie achter de rug is, is het tijd voor de volgende stap: kennis delen. Daarom willen we vanaf nu elke week één specifiek ras uitlichten. Vorige week stond de sterke Fell Pony centraal, en deze week richten we de schijnwerpers op de adembenemende Marwari. Een ras met oren zó uniek dat je ze misschien al meerdere keren op foto’s hebt zien langskomen.
De meeste Marwari-paarden leven in de Indiase staat Rajasthan en behoren tot de inheemse paardenrassen van India.
Eeuwenlang dienden de voorouders van de Marwari als oorlogspaarden in de historische regio Marwar, een gebied dat grotendeels samenvalt met het huidige westen van Rajasthan. De naam Marwar is afgeleid van het Sanskrietwoord Marusthal, wat “woestijnland” betekent. In de geschiedenis van Rajasthan werd dit gebied echter vaak aangeduid als "het land van de dood". Dit was niet alleen een verwijzing naar de talloze oorlogen die er door de eeuwen heen werden uitgevochten, maar ook naar de extreme leefomstandigheden en de meedogenloze omgeving.
Een woestijnland, waar de temperaturen in de zomer kunnen oplopen tot boven de 50°C, en droogte een constante dreiging vormt. Een streek met weinig regen en dus weinig vegetatie, waar hongersnoden historisch gezien een terugkerend probleem waren. Geen land of plenty, maar een land van schaarste voor zowel mensen als dieren.
Er zijn maar weinig paardenrassen die de essentie van de woestijn zó goed belichamen als de Marwari. Dit ras heeft zich door de eeuwen heen geëvolueerd om te overleven onder de zwaarste omstandigheden. De Marwari is uitzonderlijk goed aangepast aan hitte en voedseltekorten. Hun dunne huid helpt warmte af te voeren zonder overmatige uitdroging, terwijl hun lange benen de warmteopname van de verzengende grond verminderen. Daarnaast zorgt de helling van hun schouderbotten ervoor dat ze hun benen moeiteloos uit het diepe woestijnzand kunnen trekken. Dit zie je terug in de Revaal-gang, een extra gang naast stap, draf en galop, die sommige Marwari’s van nature bezitten.
Bovendien hebben Marwari’s een efficiënt metabolisme: volgens fokkers heeft een Marwari drie keer minder voer nodig dan een Engels Volbloed, een ras dat dankzij de Britse koloniale geschiedenis nu ook veel in India voorkomt.
Zoals de vurige temperaturen in hun voorouderlijke thuisland, zo is ook de Marwari een vurig paard. Gefokt om het hart te verheffen in de strijd, staan Marwari’s bekend om hun uitzonderlijke loyaliteit aan hun menselijke metgezellen. Moed was eeuwenlang een essentiële eigenschap van het ras, en zelfs vandaag de dag tonen Marwari paarden een opmerkelijke kalmte in uitdagende situaties.
Een ras gevormd door de woestijn, met lange geschiedenis en gebouwd op loyaliteit.
1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

Jullie reacties helpen om het woord te verspreiden! Welke foto is jouw favoriet?