Rominap schreef:Ben ik de enigste die me zorgen maakt?
Dat vraag ik me al enkele jaren af….
Ik kom nog van een generatie af die paarden had die nog het karakter hadden om zelf zadelmak te maken, de hardheid en uithoudingsvermogen hadden om op het knollenveld van de buurman te trainen, onder het zadel de weg over naar de manege waar de wedstrijd werd georganiseerd en na de prijsuitreiking te paard met allemaal toeters en bellen en een hoop muziek en geklap weer terug naar huis.
En je bent pas 35
Rominap schreef:Vandaag de dag zijn veel paarden zo ril dat het zelf zadelmak maken er niet meer bij is, sterker nog zelfs de profi’s hebben het er moeilijk mee, je hebt al een binnenbak nodig met achterberg bodem omdat ze te slap zijn om buiten door het veld te rijden, blessures liggen overal op de loer, slappe knieën, peesproblemen en dan hebben we het nog niet over dingen als kissing spines…
Veilig de weg overrijden naar de manege voor de wedstrijd is er niet meer bij, prijsuitreiking te paard is bijna nergens meer, de hectiek word te groot, sterker nog tijdens de proef word het verdomde lastig om je paard al langs dat éne bloempotje te krijgen……
Vroeger zochten we hengsten uit op hardheid, bewezen sterk gezonde en goed mee draaiende sportpaarden.
Vandaag de dag is de trend om massaal een jonge hengst te pakken, die alleen nog maar een paar rondjes in de binnenbak heeft gelopen en is ggk….
Daarbij kijken we niet verder dan de eerste 3 generaties, de inteelt daar achter word niet naar gekeken, er lopen nu al paarden met 3x Jazz erin, dat helpt het karakter niet mee, veel hengsten hebben dat bloed er ook al in en zo zie je de toekomst voor de fokkerij steeds somberder worden….
Waar zijn we mee bezig???
Fokken voor het grote geld? Hebben alle fokkers de illusie om het nieuwe paard voor Edward Gal te fokken?
Wanneer gaan we terug kijken naar hengsten die bewezen goed mee lopen in de sport, die hardheid hebben en gezond blijven, een karakter hebben om ook mee buiten te rijden, of terwijl paarden die een amateur rijder zelf iig naar het Z kan opleiden?
Ik ben het wel eens met Paardje2013 dat het een stuk opvoeding is en gewenning. Dat kan ook met een paard dat van nature wat ril of heet is. Dat kan ook met een afstamming van Charmeur.
Maar dat moet je wel kunnen.
Paarden met van nature een lastig karakter had je vroeger gewoon ook. Maar in de manege kwam je die natuurlijk niet tegen.
Moeilijke bekend staande karakters ook. Amor, Kristal, Houston, Pion staan me nog wel bij. Ooit een merrie gehad van Amor x Kristal. Niet ril maar een kop van beton. En nooit te vertrouwen. Dus dat was geen feestje.
Over blessuregevoeligheid. Ik heb niet de ervaring dat het hedendaagse sportpaard blessure gevoeliger is. Op het knollenveld van je buurman rijden is nooit goed voor (de pezen) van je paard. Tegenwoordig zijn we wel beter gaan kijken naar kreupelheden dan vroeger.
Zelfde met hanarchement. Vroeger gooide je overal wel een zadel op wat maar een beetje paste. Tegenwoordig kijken we beter naar de passendheid van een zadel. Want dat heeft veel invloed op de beweging.
KS kwam vroeger net zo vaak voor als nu. Maar toen wisten we het niet, want we maakten nog geen foto's.
Zat paarden die KS hebben en geen klinische verschijnselen.
Dus nee ik heb geen zorgen om de dresuurpaardenfokkerij. Gebreken komen juist door zorgvuldig fokken veel minder voor dan vroeger.
Waar ik het wel mee eens ben is dat er blijkbaar een behoefte is aan het doodnormale huis tuin en keuken gebruikspaard. Maar met een beetje zoeken kom je die heus nog wel tegen.