
Pijn in het hart. door Egbert Schep in de IDS van 12 febr. 2004.
Kort voor de hengstenkeuring verkocht ik de helft van mijn vorig jaar goedgekeurde hengst Triomphe W aan Jan Tops.
Niet met pijn in de portemonnee,wel met pijn in het hart. Ik denk dat het een heel goed springpaard wordt en wilde hem graag houden.
Helaas wilde de hengstenhouders die ik heb benaderd de hengst niet huren: hij had op zijn cijferbalk een vijf voor de draf.
Als fokkers zo'n hengst niet zien staan vanwege die vijf maar wel massaal gaan dekken bij een hengst die duidelijk minder kwaliteiten heeft als een springpaard maar goed draaft,dan vraag ik me af of we wel echt springpaarden willen fokken.
Voor springpaarden zijn de galop en het springen en de afdruk daarbij hoofdzaak en de rest bijzaak.:
Te veel fokkers maken nu nog van de bijzaken een hoofdzaak.
De markt vraagt atletische paarden die kunnen springen.
Wil je die fokken dan zul je de basisgangen van een springpaard wezenlijk anders moeten beoordelen dan die van een dressuurpaard.
Dat geldt ook voor het exterieur.
Een dressuurpaard moet in eerste instantie mooi zijn.

Een springpaard moet een functioneel exterieur hebben en dat kan dan ook mooi zijn. Springpaarden moeten lengte in het lijf hebben, maar mogen best iets platter zijn.


We willen nu eigenlijk te veel.
Iedereen wil graag een heel mooi superbewegend paard dat ook nog eens extra springt.
Maar we moeten prioriteiten stellen.
Nu willen we teveel tegelijk. Het gevolg daarvan zie je overal terug.
Hier op de hengstenkeuring,wat een afspiegeling van je fokkerij is en dus ook in de handel,waar het steeds moeilijker wordt om goede springpaarden te vinden.
We houden ook nu aan het einde wel weer tien fijne springpaarden over, maar in de gehele lijn mis je toch afdruk.

Noot topicstarter: Leef je uit.
