Geplaatst: 13-05-16 23:02 Maar ja, mijn paard was jong, ik hield van hem en geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om hem om te ruilen voor een ander paard. Tot ik 4 jaar geleden begon te merken dat het rijden door lichamelijke kwaaltjes wat moeilijker begint te worden en een gewone, hete, 3-ganger echt wel een zware belasting is. En zo groeide het idee om een paardje bij te kopen en een bijrijder te zoeken voor mijn huidig paard. De bijrijder kwam
en de bijrijder ging 
, zucht. En voor ik een nieuwe kon vinden, vond ik mijn paard niet meer top fit. We hebben vorig jaar 5 keer een bezoekje aan de kliniek gebracht, wat ik met veel liefde voor mijn schat over heb, maar mijn spaarcentjes hebben dat minder goed verdragen.De periode voor mijn paard ziek werd, mocht ik op bezoek komen bij de eigenaars van Napoli. Daar stond ik dan, oog in oog, met die knapperd die ooit in Bit schitterde. Napoli is echt een paard waar je stil van wordt. Ik kreeg ook de kans om te rijden en voelde me in de 7de hemel. Om zeker te zijn van mijn stuk, boekte ik een buitenrit op een ras dat bekend staat om zijn vlakke gangen, waarna ik 2 weken rugpijn had
. En toen mocht ik opnieuw bij de eigenaars van Napoli rijden. Die dag heb ik de beslissing genomen: Ik koop een goed opgeleide Peruaanse Paso! 
En dan wordt je paard ziek, je maatje, je alles en moet je een keuze maken: vecht ik voor het leven van mijn vriend of geef ik op en koop ik iets anders. Ik kan me mijn leven niet voorstellen zonder mijn paard, dus sprak het voor zich dat ik tot het uiterste zou gaan om hem te redden. We hebben allemaal wel dromen die nooit zullen uitkomen en wat je hebt moet je koesteren. En ach, ondertussen had ik toch de tijd om ook eens op andere gangenpaarden te rijden, kwestie van zeker te zijn dat je oorspronkelijke keuze de beste is.
En toen kwam de dag dat ik bij een fokker langs ging, die Paso's en Rocky Mountains fokt. Ik kreeg de kans om te rijden en wow, wat zit een Rocky fijn! Tijdens het rijden zat ik niet zo stil als op een Paso, maar net dat ietsje meer schommelen, voelde voor mij zo zalig aan. Totaal van slag stapte ik af, het zou toch niet waar zijn zeker, ga ik nu echt afstappen van mijn Paso droom? Tot overmaat van ramp, bleek ik ook als een blok te vallen voor een zwart Rocky hengstveulen. Oh nee, dat was helemaal niet de bedoeling!
Bij thuiskomst bleek het echter niet goed te gaan met mijn paard, dus ondernam ik geen stappen om dat zwart veulen te kopen.Het einde van 2015 naderde en ondertussen was het wel duidelijk dat de toekomst van mijn paard onzeker is. En dan moet je bedenken wat je verder wil gaan doen met je paardendroom. Een goed opgeleid paard zat niet meer binnen het budget, een veulen kon wel. Maar durfde ik het wel aan om een veulen te kopen? Zowel de eigenaars van Napoli als de fokker van de RMH gaven mij het vertrouwen dat het me wel zou lukken, maar toch. En voor welk ras ga ik nu kiezen. Kies ik voor het ras dat mij het eerst betoverde, of ga ik toch voor degene waar ik nadien kennis mee mocht maken.
Na alles op een rijtje te zetten, alle voor en nadelen van beide rassen overlopen te hebben en goed te kijken naar welk paard er het beste bij mij zou passen, was ik er voor mezelf wel uit. Om zeker te zijn, toetste ik het ook even af bij de mensen die me kennen en eigenlijk kwamen zij tot dezelfde conclusie als ik: hoe mooi en aantrekkelijk ik de PP ook vind, ik ben gewoon te groot en het plaatje klopt gewoon niet. Dus mailde ik naar de RMH fokker dat ik in het voorjaar langs wilde komen om naar de veulens te kijken, wie weet had ze iets wat me wel kon scharmeren.
Ik had natuurlijk wel een plan, ik zou 2 seizoenen naar veulens gaan kijken en als ik mijn ding niet vond, dan zou ik sparen tot ik een goed opgeleid paard kon zoeken. Er werd een datum geprikt waarop ik op veulen bezoek zou komen en ik kreeg een lijstje (op mijn vraag) met merries die tegen die tijd een veulen naast zich zouden hebben. Hiermee ging ik aan de slag en ik probeerde uit te vissen welke ouderdieren mij wel aan stonden. Bij het eerste contact kreeg ik ook de vraag of ik geen interesse had in een veulen van 2015 dat nog te koop stond. Moeder en vader spraken mij wel enorm aan, maar ik had bij het paardje niet echt een wow gevoel, dus hield ik de boot af.
Een maand later hadden we weer contact en toen kwam de fokker opnieuw met de vraag of ik geen interesse had in dat bepaald veulen. Het was een hengst, zilver appel en hij ging mooi groot worden, perfect wat ik zoek eigenlijk. Alleen koop ik geen dier op foto, ik moet er kennis mee kunnen maken en ik verwachte dat een jaarling, met toch wel de meest gegeerde kleur, ver over mijn budget zou zitten. Maar nee hoor en dan kreeg ik ook nog eens recente foto's door gestuurd waardoor mijn hart op hol sloeg.
Mare, ik zou pas 2 maand later op bezoek gaan, zo lang zou hij toch niet meer te koop staan. 
En toen kwam de tegenpartij met een geniaal voorstel dat ik niet kon weigeren en sloten wij een deal. 
9 mei was het eindelijk zo ver, ik ging op date!
De rit, die eigenlijk 4 uur zou duren, nam 5 uur in beslag en ik was zo zenuwachtig. Bij aankomst moest ik echt wel even ontstressen en gelukkig voelde men dat ook zo aan. We dronken lekker een 
en ik kreeg een paar jonge veulentjes te zien en dan was het tijd om kennis te maken met mijn date. 
Er werd mij verteld dat ik een lange slungel zou zien en toen stopten we aan de wei waar de jaarlingen en twenters staan
. Wat was hij mooi . Ik werd echt van mijn sokken geblazen, maar zou hij mij wel leuk vinden?? Zodra we de wei in kwamen, kwam hij dag zeggen. En dag zeggen werd kroelen, knuffelen, nog meer kroelen 
. Meneer begon me zelfs al te volgen en wilde steeds in mijn buurt zijn, kortom het voelde zo goed aan. Dus besloot ik om een sprong in het diepe te wagen en zei "ja" tegen het avontuur om met een veulen verder te gaan.Mag ik jullie allemaal voorstellen aan de nieuwe man in mijn leven: Qucikstep! Zoon van Blue Mountain Spirit en Laura's Touch of Gold.
19 juli, precies op mijn verjaardag, halen wij hem op en vanaf dan gaat hij in opfok bij vrienden van ons.
Maar je moet een hart van steen hebben om niet te vallen voor een paard dat zo graag bij je wil zijn.
. Vriendlief vindt dat roze een vent ontmannelijkt. Hij moeit zich verder niet met mijn paarden hoor. 
