Hoe ik na 6 jaar zoeken Dorus weer vond....
Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
Pagina 1 van de 1
- Saar_Desiree
- Berichten: 48
- Geregistreerd: 14-02-09
- Woonplaats: Texel
Hoe ik na 6 jaar zoeken Dorus weer vond....
Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-10 20:13
Toen ik ongeveer 5.5 jaar was kreeg ik van mijn ouders een shetlander, Dorus. We haalden hem op in Den Burg (op Texel). Wij hebben een klein parkje met vakantiewoningen en bij de speeltuin op een stukje grond kwam Dorus te staan. Mijn vader beleerde Dorus voor het karretje en ik reed op Dorus met een klein western zadel. Soms werd ik van school gehaald met de kar en dan werd mijn fiets achter op gezet en zo gingen we dan naar huis. Mijn eerste kinderfeestje was met Dorus we gingen een ritje maken en door de duinen, daar gingen we pannekoekjes eten. Mijn zusje (2 jaar) en ik (5.5 jaar) leerde van mijn vader ook mennen, we gingen vaak een rondje buiten of op het land rijden. Dorus stond ook op het land en bij onze schuur. Wij hadden weinig verstand van paarden en vonden het dan ook raar dat Dorus telkens zo hinnikten. Als gasten de deur open deden begon Dorus te hinniken en als hij op het land stond hoorden we hem ook gillen. We vonden dit niet kunnen. Een man die we soms spraken bood aan om Dorus bij zijn pony's neer te zetten zodat Dorus niet eenzaam meer was. Ik vond het echt niet leuk en mijn ouders waren heel erg verdrietig dat Dorus weg moest, maar het was beter voor het dier. We maakten een afspraak dat als hij Dorus "zat" was dat hij dan weer terug zou komen naar ons toe. Van Karel kregen ik, mijn zusje en mijn broertje (toen nog een baby'tje) een paardenknuffel die ons herinnerde aan Dorus. Bij ons bed hebben ik en mijn tot op de dag van vandaag nog steeds een foto van Dorus hangen.
In onze auto hadden we een poetstasje en snoepjes staan want als we een zondags rondje maakten gingen we even bij Dorus langs om hem te aaien en te poetsen. Mijn opa en oma gingen als ze een rondje gingen fietsen ook even langs Dorus. Op een dag fietsten ze er langs maar toen zagen ze Dorus niet meer in zijn weilandje staan, Karel was toevallig op het land bezig. Mijn opa en oma vroegen waar Dorus was en hij zij dat Dorus weg was. Hij vertelde dat hij Dorus had omgeruild voor een andere shetlander. Mijn opa en oma waren heel erg teleurgesteld en toen ze thuis waren vertelden ze het gelijk aan mijn ouders. Mijn ouders waren heel erg boos want dit was niet de afspraak!! Die zelfde week ging ik met mijn ouders naar de overkant toe voor een dagje uit, op de boot (tussen Texel en Den Helder), kwam Karel bij ons aan de tafel zitten en vertelde dat Dorus weg was. Mijn ouders hadden het nog niet aan mij verteld want ze wouden er een geschikt moment voor uitkiezen. Ik schrok heel erg en kon het niet geloven!! Mijn ouders werden heel boos op Karel dat hij dat zomaar vertelde. Sinds die gebeurtenis hebben mijn ouders geen goed contact meer gehad met die man, ze waren boos op de manier zoals het gegaan was, want dat was niet de afspraak!
Nadat Dorus bij ons weg was ben ik op paardrijden gegaan bij een manege bij ons in het dorp. Paarden en paardrijden vond ik helemaal geweldig! Al die tijd spookte er in mee hoofd hoe het met Dorus zou gaan en waar hij nu was, daar heb ik veel slapen loze nachten en tranen om gehad. Een vriendin van mij van de basisschool had een vriendin die soms hielp met verzorgen van Karel zijn paarden. Wij hebben toen geprobeerd om via haar achter meer informatie te komen, maar hij zei alleen dat hij hem verruild had voor een andere pony. We lieten het met rust. Het gevoel dat ik Dorus nog een keer wou zien werd steeds sterker. Mijn vader heeft toen zijn moed verzameld en Karel gebeld. Hij zei dat hij Dorus had verkocht naar Gelderland/Drente/Overijssel of daar ergens in de buurt, meer kwam er niet uit. Wij hebben toen een oproep op marktplaats gezet met daarin foto's en een beschrijving van Dorus en dat hij in Gelderland/Drente/Overijssel zou moeten lopen. We kregen lange tijd geen reactie, totdat er iemand was die net een shetlander bij een handelaar had gekocht. Ze stuurde ons foto's maar we hadden het idee dat hij niet helemaal op Dorus leek, maar we hadden nog wel hoop. Die mensen bleven maar aandringen en we hadden het idee dat ze de pony kwijt wouden omdat ze zijden dat we hem zo mochten ophalen, terwijl ze hem net hadden....
Ik heb veel periodes gehad waarin ik me helemaal niet lekker voelde ik ben toen bij een therapeut geweest en die kon zien dat ik iets heel ergs had meegemaakt rond mijn 6de jaar. We konden zo snel niets bedenken, maar later bleek dat dat om Dorus ging en bij verschillende specialisten komt er telkens weer naar boven dat ik iets meegemaakt heb dat nog steeds speelt en wat voor mij heel erg geweest is.
Dorus liet mij maar niet los en ik besloot een brief te sturen naar Karel. Het briefje was kort maar duidelijk. Ik hoorde maar niks van hem en ik dacht dat hij het niet gekregen zou hebben. Een paar maanden later ben ik op zoek gegaan naar zijn telefoonnummer (hij heeft een geheim nummer namelijk) ik heb hem toen gebeld. Hij had mijn briefje wel gehad, maar wou geen contact opnemen. Hij wou wel met mij dingen regelen voor Dorus, maar zonder dat mijn vader daar bij was, want hij vond het niet leuk zoals dat toen gegaan was. Hij zei dat we in het voorjaar er naar toe zouden gaan. Hij wou wel met mij naar Dorus toe gaan om te kijken hoe het met hem ging. Hij vertelde dat het heel goed ging met Dorus en dat de kinderen op hem reden en met hem speelden. Ik gaf mijn mobiele nummer zodat hij mij kon bellen om een afspraak te maken en ik zou een keer bij hem langs gaan om een afspraak te maken en te praten. Volgens hem stond Dorus heel dicht bij, hij wou er met mij naar toe omdat hij bang was dat als ik met mijn ouders er naar toe ging dat we dan de trailer zouden mee nemen.
Een aantal dagen daarna ging ik in mijn tussenuur naar Karel toe maar hij was niet thuis. Ik had foto's van vroeger bij me zodat ik ze aan hem kon laten zien. Een paar weken later ging ik nog eens langs, maar toen was hij er ook niet. Hij belde mij ook niet meer en ik had ondertussen een ander mobiel dus toen was het contact weer weg.
In oktober 2008 kocht ik een pony om wedstrijden mee te gaan rijden. Ik heb toen een site gemaakt op ismijnpony.nl. De website was nog in de maak en de maker vroeg soms om tips van de gebruikers. Ik heb toen gevraagd of het misschien mogelijk was om een oproep te plaatsen voor Dorus, helaas was er niemand die Dorus kon en was er niemand de reageerde.
De laatste jaren, als mijn ouders vroegen wat ik voor mijn verjaardag of sinterklaas vroeg was mijn antwoord: Dorus nog een keer zien! Ook voor mijn zestiende verjaardag was dit een grote wens. Mijn ouders hebben toen als verassing een brief naar Karel geschreven en gevraagd of hij mij op mijn verjaardag wou bellen om een afspraak te maken om naar Dorus toe te gaan. Ze vonden dat het nu een keer echt moest gebeuren, want iedere keer dat uitgestel schoot ook niet op.
Op mijn zestiende verjaardag ging de telefoon en ik nam op. De gene aan de andere kant feliciteerde me met mijn zestiende verjaardag, hij had zijn naam niet gezegd dus ik vroeg me af wie het was. Ik had wel een vermoeden aan de zware stem, maar ik kon het met niet voorstellen dat hij wist dat ik precies op 11 augustus zestien werd. Hij zei dat hij met mij naar Dorus wou en dat hij later nog eens terug zou bellen om een afspraak te maken. Dorus stond dichter bij dan ik dacht zei die, maar toen ik vroeg waar zei die dat hij dat niet wou zeggen. Ik kon me geluk niet op en was zo blij, want ik had het gevoel dat het helemaal goed zou komen!
Vervolgens hoorde ik niets meer dus belde ik hem op om te vragen wanneer we naar Dorus toe konden gaan. Ik zei dat ik over twee weken herfstvakantie had en dat me dat dan een geschikte week leek om een dagje naar Dorus toe te gaan. Hij zij dat hij een moeilijke tijd had gehad maar me niet vergeten was en dat hij me zou bellen om een afspraak te maken.
Ik hoorde weer een hele tijd niks en ik begon me al voor te stellen hoe het was om Dorus na 6 jaar weer aan te raken. Ik belde hem de eerste dag van de vakantie op om een afspraak te maken. Hij zei dat hij de vrouw waar die nu stond nog niet had gesproken maar dat hij daar even achter aan zou gaan en mij dan later terug belde.
Maandag was het zo ver. Hij belde me in de middag en vertelde dat hij contact had gehad met de vrouw waar Dorus stond. Hij had ruzie gehad en de hoorn er op gegooid, want Dorus was verkocht! Karel was heel boos geworden omdat hij haar twee maanden geleden nog had gesproken en had aangekondigd dat hij met mij naar Dorus toe zou komen, maar Dorus bleek al 3kwart jaar weg te zijn! Ook hier was de afspraak gemaakt dat als ze hem zat was dat hij terug zou komen naar Texel. Karel vertelde mij dat Dorus nu naar Frankrijk was, ik dacht dat ik in de maling werd genomen en dat dit weer zo'n stomme smoes was, want ja we hebben al vaker meegemaakt dat hij niet eerlijk was. Hij gaf mij het nummer van de vrouw waaraan hij Dorus had verkocht zodat ik haar zelf kon bellen want hij kon niets meer voor ons betekenen omdat de verhouding niet meer goed was.
Met een kloppend hart belde ik Cora, ik legde het verhaal uit en ze schrok er van want dit had ze niet verwacht. Ze vertelde me dat Dorus inderdaad naar Frankrijk was gegaan, maar dat ze niet meer wisten wat de naam van die mensen precies was, maar ze zouden het gaan uitzoeken. De hele middag heb ik op internet zitten struinen of ik kon vinden waar ze woonde, ik hoopte dat ik zo bij de mensen kon komen waar Dorus nu is. 's Avonds laat belde mijn vader naar de vrouw, het had hem ook de hele dag bezig gehouden. Cora zelf heeft Dorus gekocht aan de snelweg, ze hebben daar de pony overgedragen, ze kon Karel niet goed en hij kwam daar ook niet over de vloer. Karel heeft tegen ons verteld dat hij bij kennissen was, dat hij hem had gegeven, maar hij heeft er geld voor gevraagd!
Cora vertelde dat een oud-dorpsgenoot de nieuwe eigenaar was en dat ze hadden gewoond in Burgerbrug. Ik ging gelijk op internet zoeken maar ik kon niet echt iets vinden. Het was al 21.45, te laat om mensen op te bellen, dus belde ik naar café's in Burgerbrug. Het tweede cafe dat ik belde kon de mensen wel en gaf mij een e-mailadres. Ik wou eigenlijk de mensen spreken i.p.v. mailen, dus ik ging verder zoeken. Iedereen die ik belde wist wel dat ze verhuisd waren, maar kon ze niet persoonlijk. Om kwart voor twaalf vond ik het wel mooi geweest en ging ik naar bed.
Dinsdag ging ik gelijk weer achter de computer ik vond een website van het Zijper Museum. Er stonden foto's op van de boerderij waar de familie in Burgerbrug had gewoond en aangezien het e-mail adres met de naam van de boerderij begon moest dit wel kloppen. Ook de straat klopte en nu wist ik het nummer ook. Ik ben toen alle buren af gaan bellen en een loonbedrijf, hovenier, meubelzaak om maar iets te weten te komen. De mensen bleken helemaal niet in Frankrijk te zitten, maar nog verder, namelijk Portugal!!! Uiteindelijk kwam ik bij een kennis terecht die mij het nummer wou geven nadat ik het verhaal had uitgelegd.
Ik heb het nummer toen gebeld en kwam in Portugal terecht. Na ongeveer 7 jaar sprak ik eindelijk met de gene die ik zocht! De nieuwe eigenaren waren verbaasd dat er zo’n verhaal achter hun pony zit. Ze hebben mij een uur later foto’s gestuurd van hoe Dorus er nu bij loopt. Dorus is van naam gewisseld, want hij is heel erg dik geworden en nu heet hij Dikkie! Dorus is anderhalf jaar geleden verhuisd naar Portugal samen met een Arabier en ze hebben het nu heel erg naar hun zin.
Om het hele verhaal af te sluiten ga ik in December met mijn vader naar Portugal toe, we gaan een paar nachtjes in een hotel en gaan natuurlijk vaak naar Dorus toe. We zijn nu druk bezig met tickets te regelen!
Dit verhaal heb ik op bokt.nl gezet omdat ik vind dat iedereen het mag weten dat er mensen zijn die je zo belazeren en aan het lijntje houden. Het erge is nog dat hij Karel politieagent, hij zou toch wel moeten weten dat je beter niet kunt liegen, het komt toch wel uit! Ik hoop dat ik de enigste ben die dit heeft meegemaakt, want dit gun ik echt niemand! Mocht het wel zo zijn dat jou pony ook door iemand anders is verkocht, dan is mijn tip: niet opgeven! Na zes jaar zoeken en rondkijken is het mij toch gelukt om Dorus terug te vinden!
Bedankt voor je interesse!
Liefs van Desirée
* Wegens privé redenen zijn de namen Karel en Cora verzonnen.
- Saar_Desiree
- Berichten: 48
- Geregistreerd: 14-02-09
- Woonplaats: Texel
Re: Hoe ik na 6 jaar zoeken Dorus weer vond....
Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-10 20:19
- Jessicauvita
-
- Berichten: 2584
- Geregistreerd: 12-10-05
- Woonplaats: Den Helder
Re: Hoe ik na 6 jaar zoeken Dorus weer vond....
Geplaatst: 09-11-10 15:15
Bij mij is het jaren geleden ook fout gegaan omdat de nieuwe eigenaresse zonder mijn weten (wat wel de afspraak was) de pony had doorverkocht.
Ik ben overal rond gaan bellen/mailen / zoeken en telkens was ik weer te laat en was ze weer doorverkocht. Pony is in die tijd ook mishandelt en bloedtappony geweest.
Maar ik heb ook nooit opgegeven met zoeken en ook na 6 jaar heb ik haar gevonden uiteindelijk in Belgie. De man had haar net een weekje en wou haar alweer kwijt, omdat ze er niks mee konden. (pony was erg schuw en bang overal voor door alles wat ze had meegemaakt)Ik kon haar zo overkopen, en nu alweer bijna 3 jaar geleden hebben we haar teruggehaald. En het mooie is dat ze me na al die tijd mij nog herkende!
Spannend straks als jij je pony na zolang weer ziet! Heel veel plezier alvast!!!
- wendyP
- Berichten: 3948
- Geregistreerd: 15-06-09
- Woonplaats: ermelo
Re: Hoe ik na 6 jaar zoeken Dorus weer vond....
Geplaatst: 09-11-10 19:30
- Nicole288
-
- Berichten: 31573
- Geregistreerd: 05-01-05
- Woonplaats: Noord-Brabant
Re: Hoe ik na 6 jaar zoeken Dorus weer vond....
Geplaatst: 10-11-10 13:23
Hier een slotje
Pagina 1 van de 1