Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
LecyTinker schreef:En zo lopen er nog wel een paard mascottes rond in de paardenwereld omdat papier en kunnen belangrijker word gevonden als een plezierig karakter.
DiamondHorse schreef:Wat is dat toch tegenwoordig!?!
Het lijkt wel of iedereen die een merrie heeft tegenwoordig het erg leuk en nodig vind om een veulentje uit hun eigen merrie te fokken!
Vaak omdat ze zo vreselijk lief is, of om de doodnormale reden! Het lijkt me gewoon zo leuk!!
Vaak staat er ook bij, als het een merrie is het voor eigen gebruik en een hengstje word direct verkocht!
Er niet bij stil staande dat 2 paarden onderhouden voor de meeste niet eens weg gelegd is en uiteindelijk 1 van de 2 toch verkocht word!
Het is niet mijn insteek om hier een rel topic van te maken, maar ik ben benieuwd wat nou echt de toegevoegde waarde is om van je eigen merrie (dan praat ik over foktechnisch niet interessante merries uit geen bewezen moederlijnen) een veulentje te fokken met alle risico's van dien, terwijl er momenteel oh zo veel interessant gefokte veulens te koop staan voor weinig!
Kaja schreef:Waarom willen we dan wel met een keurmerrie's fokken?
Een keurmerrie voldoet in mijn ogen namelijk niet aan de röntgenologische eisen van het KWPN.
MariekeA schreef:Dat ben ik niet met je eens. Wie zegt dat die keurmerrie is aangeboden voor PROK??
Kaja schreef:Wanneer je in mijn ogen een fokdoel los gaat laten op mensen, (wat dus de verstandige! mensen voor ogen hebben bij paarden) krijg ik een beetje een A. Hitler smaak...
Luckystory schreef:Wat exact mijn punt is!
Fokken volgens regels van stamboeken is zuivere eugenetica!
Verderfelijk bevonden door de publieke opinie als we het op mensen willen toepassen. Maar bij dieren blijkbaar niet.
Begrijpen wie het begrijpen kan?
MariekeA schreef:Sarabande, dat ligt nogal aan de fokrichting!
Ik ken, zeker in de tuigpaarden richting, genoeg paarden die niet geprokt zijn.
Maar ben het met je eens dat het bij de jongere merries wel steeds vaker gebeurd.
sarabande schreef:Luckystory schreef:Wat exact mijn punt is!
Fokken volgens regels van stamboeken is zuivere eugenetica!
Verderfelijk bevonden door de publieke opinie als we het op mensen willen toepassen. Maar bij dieren blijkbaar niet.
Begrijpen wie het begrijpen kan?
Ieder normaal mens die een dier als een dier ziet en niet als een mens
sarabande schreef:Ieder normaal mens die een dier als een dier ziet en niet als een mens
Luckystory schreef:sarabande schreef:Ieder normaal mens die een dier als een dier ziet en niet als een mens
Tja, terwijl een mens eigenlijk ook een dier is.
Bij productie-dieren kan ik mij daar nog iets bij voorstellen. Meer vlees of melk etc... Puur economische overwegingen.
En als je een paard fokt voor de prestaties, dan snap ik het ook nog ergens. Als hij dan hoger springt of net wat beter beweegt.
Maar bij kleine huisdieren en HTK-paarden? Wat maken daar de regels uit die één of andere officiële instantie heeft verzonnen.
Smaken verschillen immers. Waarom zou je je daaraan dan willen houden?
Uiteindelijk heeft een paard voor zeer veel mensen vooral een emotionele waarde. Dan is het toch niet gek om te bedenken dat een 'eigen' veulen meer waarde heeft dan een aangekocht veulen?
sarabande schreef:Het voordeel van een papier is dat je heel veel info hebt over het veulen, middels de afstamming en de predicaten en de wetenschap hoe de vaders gefokt hebben, vaak kan je bij de fokker ook familie zien en in de sport zien lopen
juliomariner schreef:Misschien allemaal wel waar maar de goedgekeurde hengsten zijn geselecteerd op gezondheid en een HKT hengst niet. We willen toch allemaal een gezond paard in de wereld zetten of niet.
LecyTinker schreef:Ik heb vroeger een kwpn'r gehad van almedeux. Dier was geweldig, maar had helaas de onhandelbaarheid op werk vlak van haar vader meegekregen. Op papier een geweldig dier, om te zien een geweldig dier, onder het zadel een geweldig dier, maar o wee als je haar iets vroeg waar ze geen zin in had. Tanden op elkaar en ze trok je gewoon uit het zadel of ging liggen. We hadden haar gekocht van iemand die verstand van fokken had, moeder merrie liep dubbel z dressuur en de hengst almedeux was internationaal populair ( meer dan 20 jaar geleden). Ze had alles, de kracht, het kunnen en een lieve merrie, maar was een bitch als ze iets niet wilde doen. We hebben haar 19 jaar gehad totdat ze cushing kreeg. Helaas is ze op haar bijna 20ste gestoren bij ons thuis. wat we ermee gedaan hebben in die 19 jaar? Totaal niets, grasmaaier een knuffel merrie, onze mascotte! En zo lopen er nog wel een paard mascottes rond in de paardenwereld omdat papier en kunnen belangrijker word gevonden als een plezierig karakter.
Luckystory schreef:Het ging vooral over merries dacht ik?
Als je een paard al jaren in bezit hebt, dan ben je toch best goed in staat de gezondheid van zo'n dier in te schatten?
Dan ken je toch de zwakheden van zo'n dier?
Waar hecht je dan meer belang aan: Aan een documentje papier wat ooit voor een merrie is opgemaakt wanneer die nog een jaar of 3/4 was (en dus bijna niet belast.) Waarin staat dat ze op die moment ok was? Of aan je eigen ervaringen met een merrie?
Uiteindelijk zegt zo'n certificaat toch niks over het verdere leven?
juliomariner schreef:Het gaat niet om blessures door gebruik maar om erfelijke afwijkingen die op 3 jarige leeftijd goed is te zien op foto's.
Een sportblessure is niet vererfbaar maar een spat of slecht straalbeen of chip juist wel.
Luckystory schreef:juliomariner schreef:Het gaat niet om blessures door gebruik maar om erfelijke afwijkingen die op 3 jarige leeftijd goed is te zien op foto's.
Een sportblessure is niet vererfbaar maar een spat of slecht straalbeen of chip juist wel.
Alsof je spat ziet bij een 3-jarige. Dat komt er doorgaans toch echt pas later uit.
Een OC of OCD ok. Maar er zijn genoeg mankementen met een mogelijke erfelijke basis die je er echt niet uithaalt als ze 3 jaar zijn hoor. Veel dingen komen pas naar voor door belasting en na een bepaalde leeftijd.
Bijna alle paarden worden tegenwoordig gekeurd bij aankoop en toch zijn er genoeg die aanvankelijk goed bevonden werden en na een aantal jaren stuk gaan door degeneratieve aandoeningen zoals artrose.
Het is volgens mij een illusie om te stellen dat zo'n certificaat een garantie is op gezonde veulens.
het is een moment-opname, vaak op jonge leeftijd.
En daarnaast, als je iets koopt, heb je maar te vertrouwen op de mooie ogen van de verkoper/fokker.
Een merrie die op haar 3 de gezond was, kan best op haar 10 spat hebben of straalbeentjes die niet meer helemaal top zijn.
En wie weet loopt ze er zelfs kreupel door. Maar die fokker heeft dan maar met dat PROK-certificaat te zwaaien en t'is ni erg?