sarabande schreef:Vandaag heb ik gesproken met de eigenaar van een door mij gefokte merrie, de enige nog in leven zijnde zus van Sarabande.
Het was een erg goed veulen en ik had hoge verwachtingen van haar, ze behaalde op de keuring bij opname als 3 jarige het sterpredikaat. Daarna werd ze aangereden en een paar keer uitgebracht. Ik verkocht haar goed, degene die bemiddelde nog veel beter.
Ze is nog steeds in bezit van dezelfde eigenaar die haar 9 jaar geleden kocht. Ze heeft niets waargemaakt waar ik als ambitieuze fokker op gehoopt had en wat ze ook in haar had.
Daar tegenover staat dat haar eigenaren gek op haar zijn. Die bezitten veel meer paarden en hebben geld genoeg.
Er is nooit met haar gefokt uit angst dat haar iets zou overkomen.
Ze wordt uit louter plezier gereden, soms buitenritje, soms in 1, 2 of 4 span soms springen (waar ze heel goed in was) soms in een dressuurwedstrijdje waar ze M loopt.
Ze zal blijven tot ze dood gaat. Ze zal mijn stam dus niet aan enig predikaat helpen, evenmin als haar verongelukte zuster en haar onopspoorbare zus en broer die via heel bekende handelaren naar het buitenland gingen.
Maar ze heeft een beter paardenleven dan de meeste van de door mij gefokte en verkochte paarden ooit gehad hebben.
Als fokproduct is ze dus eigenlijk mislukt, geen predikaten die toegevoegde waarde hebben, haar moeder wordt geen prestatiemerrie.
Moet ik nu een blije of ontevreden fokker zijn
Je moet een ontevreden fokker zijn, omdat je het doel waar je voor streeft als fokker niet hebt bereikt. De merrie voegt niks toe, maakt geen reclame, er wordt niet meegefokt en dus is ze van geen enkel nut voor de stam.
De merrie is dus inderdaad een mislukt fokproduct, of beter kun je haar beschouwen als een falen in het streven naar je doel.
(aangezien ik bij mislukt fokproduct eerder aan een veulen als bijvoorbeeld die rare haf eerder in dit topic denk, maar dat terzijde)
Dat jij het verder heel fijn vind dat je paard goed terecht is gekomen, dat is logisch. Zou ook niet anders moeten zijn, daar iedereen hier zegt dat bij fokken een stuk emotie komt kijken. Je gaat je toch een beetje (helemaal als kleine fokker) aan zo'n beestje hechten.
En dan is het logisch dat jij als mens met gevoelens het leuk vind dat je paard goed terecht is gekomen.
Die emotie die bij het fokken komt kijken heeft dan dus ook met je ontevredenheid te maken, omdat jij ziet dat zo'n beest enorm veel potentie heeft, en dan wordt er vervolgens niks 'uitgehaald'.
Ik snap dus heel goed wat je bedoelt. 
(ik heb je allereerste post maar even gequote, omdat ik niet echt het idee heb dat dit topic de laatste bladzijdes nog met het onderwerp heeft te maken, en ik dus maar even een nieuw startje maak 
)
Geplaatst: 19-02-04 02:16 
