sarabande schreef:De meeste stalgebreken nemen paarden, vanaf het moment dat ze geboren zijn, van anderen over.
Ohja?????
Meestal vervelen ze zich de pleures op stal en zoeken vanalles om aandacht te trekken. Zo ontstaat een stalgebrek! Ik ga met Fabienne mee, het ligt aan het karakter of het paard het accepteerd in de stal en rustig blijft 'wachten' tot hij er weer uitgehaald word, of niet. Maar het ligt dus helemaal in de omstandigheden die het paard heeft. Hoevaak word er wat mee gedaan, hoe tevreden is het paard met zijn leven? Moet je je eens in een paard verplaatsen. Een paard is een vluchtdier dat op uitgestrekte vlaktes leeft. Het is er voor gemaakt om kilometers te lopen op een dag. Wij stoppen zo'n vluchtdier in een kooitje waar het niet kan vluchten als hij iets eng vind, want hij kan geen kant op tussen die 4 muren en dat betekend dat hij dus ook zijn grootste hobbie, LOPEN, niet uit kan oefenen. Zo'n paard snapt daar niks van en gaat andere dingen verzinnen. Die andere dingen vallen onder onze verzamelnaam stalgebreken.
Het heeft dus niks te maken met als pappa tegen het schot schopt, doen alle kinderen van hem dat ook. Dat is het meest waanzinnige dat ik ooit heb gehoord!