sarabande schreef:Vandaag heb ik gesproken met de eigenaar van een door mij gefokte merrie, de enige nog in leven zijnde zus van Sarabande.
Het was een erg goed veulen en ik had hoge verwachtingen van haar, ze behaalde op de keuring bij opname als 3 jarige het sterpredikaat. Daarna werd ze aangereden en een paar keer uitgebracht. Ik verkocht haar goed, degene die bemiddelde nog veel beter.
Ze is nog steeds in bezit van dezelfde eigenaar die haar 9 jaar geleden kocht. Ze heeft niets waargemaakt waar ik als ambitieuze fokker op gehoopt had en wat ze ook in haar had.
Daar tegenover staat dat haar eigenaren gek op haar zijn. Die bezitten veel meer paarden en hebben geld genoeg.
Er is nooit met haar gefokt uit angst dat haar iets zou overkomen.
Ze wordt uit louter plezier gereden, soms buitenritje, soms in 1, 2 of 4 span soms springen (waar ze heel goed in was) soms in een dressuurwedstrijdje waar ze M loopt.
Ze zal blijven tot ze dood gaat. Ze zal mijn stam dus niet aan enig predikaat helpen, evenmin als haar verongelukte zuster en haar onopspoorbare zus en broer die via heel bekende handelaren naar het buitenland gingen.
Maar ze heeft een beter paardenleven dan de meeste van de door mij gefokte en verkochte paarden ooit gehad hebben.
Als fokproduct is ze dus eigenlijk mislukt, geen predikaten die toegevoegde waarde hebben, haar moeder wordt geen prestatiemerrie.
Moet ik nu een blije of ontevreden fokker zijn
Ik denk dat je toch tevreden mag zijn met je werk. oke, het hangt erg af van de mensen waar ze bij terecht komt. Ze had ergens terecht kunnen komen bij sukkels zonder paardengevoel die haar volledig verknald hadden.
Maar als een paard komt te staan bij mensen die er blij mee zijn, heb je toch goed werk geleverd?
Met fokken alleen kom je er toch nooit. Je moet ook het geluk hebben datje paard met potentie ergens terecht komt bij een ruiter met potentie. Zonder potentie van een van beiden, komt een combinatie toch niet ver genoeg.
Jij kunt dus niet meer doen dan een goed paard fokken. En daar eindigt jouw invloed.