Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola

Muronia schreef:Ik vind mijzelf een fokker die heel bewust "op karakter" fokt. Dat is zeker 1 van mijn fokdoelen die heel hoog op mijn lijst staat en waar ik bij een hengstkeuze naar kijk. Voor mij moet een paard nuchter maar werkwillig zijn. Maar daarnaast wil ik ook een paard fokken die goed in elkaar zit en die gezond is. Grand prix is absoluut geen fokdoel voor mij maar breed inzetbaar (onder het zadel, in een simpel parcous en voor de wagen) vind ik wel belangrijk. Ik fok trouwens Groningers, geen KWPNers.
kozen wij de friezen ook heel bewust dat ze heel allround waren, we moesten er een kastelentocht mee kunnen rijden en een week later wilde ik gewoon lekker thuis een ommetje maken. pol013 schreef:Daar zitten 2 'problemen' aan.
1. Veel mensen hebben niet bijster veel geld over voor de kwalificatie braaf (zonder de combinatie sport er bij). Als je dan fokt met dat doel, wordt het (nog lastiger dan normaal) om uit de kosten te komen. Braaf en sport of braaf en een leuk kleurtje geven toch iets meer kans op een fatsoenlijk adres en opbrengst voor je nakomelingen.
2. er worden ook best een hoop toevallig-brave-paarden geboren tussen de paarden die wel met het oog op een sport toekomst gefokt worden die vervolgens concurreren met de paarden uit punt 1.
3. ook fokken op goed karakter geeft niet altijd garanties. Mijn zusje en ik komen uit dezelfde bloedlijn en verschillen alsnog flink
Met 3 warmbloeden die je 3 weken stil kunt zetten om er de volgende keer gewoon mee naar het bos te gaan en alle 3 die gewoon de weg op kunnen heb ik ook helemaal niet het gevoel dat we een echt probleem hebben wat betreft karakter. (bij de eerste dacht ik nog dat ik gewoon geluk had maar daar ben ik nu wel klaar mee inmiddels)
Ik heb oprecht wel eens het idee dat mensen zich dat onderling aanpraten...
Daarnaast denk ik dat er best wat fokkers ook karakter meenemen in hun afwegingen. Maar om er puur en alleen op de selecteren lijkt me ook een devaluatie. Je wil toch op zo veel mogelijk punten iets positiefs terug zien in je nakomelingen.

Sunnda schreef:Ik denk niet dat het een fokprobleem is, maar een houdprobleem.
Vroeger werd men allround opgeleid. Beetje springen, beetje dressuur, weekend paarden op de kar en hop naar buiten.
Nu worden zeker dressuurpaarden vaak behandeld als barbies. Een oefenparcours van 6 hindernissen op 40 centimeter..? De horror!
En breder genomen is het helemaal in om als halfbakken ruiter je eigen paard op te leiden, wat uiteraard in alle rust 4 jaar moet duren (dat de lange tijd vooral met de capiciteiten van de ruiter te maken heeft komt niet bij de meeste op)
Kort samengevat mijn mening: wil je een leuk allround paard? Rommel niet zelf aan, maar zet hem een tijdje bij een echte allround ruiter.
Hier gaat het meeste zelf, maar een 3 jarige vorig jaar was zo ril dat hij lekker naar Brabant is gegaan naar een springruiter en hebben er nu een gouden paard aan. Springen kon hij wel, maar in het weekend naar buiten ook, langs de drukke weg eruit en gillende kinders ontmoeten nu ook.
maar we waren gewoon benieuwd of er fokkers waren die dit als belangrijk punt vonden in hun fokkerij keuze
dus blijven fokkers toch de wat fittere paarden fokken Hhilde schreef:Wat is een goed karakter? Is dat het stil kunnen staan voor weken en dan weer opstappen en wegrijden zonder problemen? Is het een bepaald type reactie bij schrik of een bepaalde werkwilligheid? In de basis denk ik dat iedereen een goed karakter ‘normaal’ in de omgang vindt en geen echte gekkigheden, maar wat de één een fijn karakter vindt is voor de ander een ‘dood’/saai karakter en wat de ander een fijn karakter vindt is voor de één weer te pittig. Ik denk dat daar ook de moeilijkheid zit qua fokken - je weet vaak niet wie je koper is en wat die precies wil. Het is al makkelijker als je voor jezelf fokt denk ik.
oji schreef:Maar fokken op karakter is bij sportpaarden toch wel iets anders als bewust fokken op een heel rustig paard. Een sportpaard moet werkwillig en meewerkend zijn, maar moet ook wel de heetheid en het hart hebben om net dat extra te leveren op het moment dat er gepresteerd moet worden. Een goed sportpaardenkarakter is niet per definitie hetzelfde als een goed recreatie/bospaarden karakter.
Hhilde schreef:Wat is een goed karakter? Is dat het stil kunnen staan voor weken en dan weer opstappen en wegrijden zonder problemen? Is het een bepaald type reactie bij schrik of een bepaalde werkwilligheid? In de basis denk ik dat iedereen een goed karakter ‘normaal’ in de omgang vindt en geen echte gekkigheden, maar wat de één een fijn karakter vindt is voor de ander een ‘dood’/saai karakter en wat de ander een fijn karakter vindt is voor de één weer te pittig. Ik denk dat daar ook de moeilijkheid zit qua fokken - je weet vaak niet wie je koper is en wat die precies wil. Het is al makkelijker als je voor jezelf fokt denk ik.
Gini schreef:Maar ik denk dat je te fel in clichés denkt als je veronderstelt dat een sportruiter daar niet naar op zoek is. Een paard dat gemakkelijk en snel schrikt is ook geen goed sportpaard. Zeker in de springsport/eventing is een bepaalde dosis moed juist aangewezen.
Dressage1990 schreef:Maar wat is persee een fijn karakter? Hier zijn onze dressuurpaarden braaf maar ik weet zeker met een onzekere ruiter dat ze binnen een week als onbehandelbaar gezien kunnen worden. Juist dressuurpaarden zijn daar toch stukje gevoeliger voor dan bv een tinker, waarbij er dus niks mis mee is met het karakter.
Mensen moeten vooral kopen naar ervaring en naar het doel ( en natuurlijk zijn er ook makkelijke dressuurpaarden).
Ik zie vooral de mentaliteit bij de ruiters veranderen, als het waait gaan ze naar binnen, een dressuurpaard durven ze niet mee naar het bos of te springen. En zoals iemand anders al aangaf , vroeger deden mensen dat veel meer.
Ik ken weinig echte paarden met een slecht karakter, wel met verkeerde eigenaren.
pol013 schreef:Daar zitten 2 'problemen' aan.
1. Veel mensen hebben niet bijster veel geld over voor de kwalificatie braaf (zonder de combinatie sport er bij). Als je dan fokt met dat doel, wordt het (nog lastiger dan normaal) om uit de kosten te komen. Braaf en sport of braaf en een leuk kleurtje geven toch iets meer kans op een fatsoenlijk adres en opbrengst voor je nakomelingen.
2. er worden ook best een hoop toevallig-brave-paarden geboren tussen de paarden die wel met het oog op een sport toekomst gefokt worden die vervolgens concurreren met de paarden uit punt 1.
3. ook fokken op goed karakter geeft niet altijd garanties. Mijn zusje en ik komen uit dezelfde bloedlijn en verschillen alsnog flink
Met 3 warmbloeden die je 3 weken stil kunt zetten om er de volgende keer gewoon mee naar het bos te gaan en alle 3 die gewoon de weg op kunnen heb ik ook helemaal niet het gevoel dat we een echt probleem hebben wat betreft karakter. (bij de eerste dacht ik nog dat ik gewoon geluk had maar daar ben ik nu wel klaar mee inmiddels)
Ik heb oprecht wel eens het idee dat mensen zich dat onderling aanpraten...
Daarnaast denk ik dat er best wat fokkers ook karakter meenemen in hun afwegingen. Maar om er puur en alleen op de selecteren lijkt me ook een devaluatie. Je wil toch op zo veel mogelijk punten iets positiefs terug zien in je nakomelingen.
allemaal liepen braaf een proefje of parcoursje, konden een buitenritje maken alleen of met een groepje en op allemaal zet ik met een gerust hart mn dochters.Dorine92 schreef:oji schreef:Maar fokken op karakter is bij sportpaarden toch wel iets anders als bewust fokken op een heel rustig paard. Een sportpaard moet werkwillig en meewerkend zijn, maar moet ook wel de heetheid en het hart hebben om net dat extra te leveren op het moment dat er gepresteerd moet worden. Een goed sportpaardenkarakter is niet per definitie hetzelfde als een goed recreatie/bospaarden karakter.
Maar hoeveel mensen hebben die heetheid nou nodig? 80% van de mensen heeft er last van, kan er niks mee. 15% van de mensen kan het aan maar haalt er verder geen voordeel uit. En de 5% die het gouden randje kan benutten, die haalt datzelfde niveau ook wel uit een wat rustiger paard, maar dan zonder het gouden randje. Dat zijn dus de enige mensen die er daadwerkelijk profijt van hebben