Geplaatst Ik besloot elke ochtend vroeg voordat ik naar mijn werk ging even te checken of er wat was gebeurd en op 16 maart zag ik in het weiland een klein hoopje naast zijn mama liggen. Hij was nog nat en het was erg frisjes. Ik heb de kleine opgepakt (14 kilo, het weegt niets) en in de inloopstal lekker warm tussen hooi en stro neergelegd. Ik heb direct de ambulante kliniek gebeld om het veulen te laten controleren. Ondertussen heb ik het kleintje geholpen met opstaan maar hij was erg wankel en viel telkens om. Niets om je zorgen over te maken dacht ik in eerste instantie. Maar ik kreeg het wel een beetje benauwd. Hij moet toch een keertje biest van zijn mama krijgen? Ondertussen gooide hij al liggend zijn darmpek eruit en hij deed een plasje. Dat luchtte wel iets op. Op een gegeven moment heb ik hem nogmaals opgetild en proberen aan te leggen en dat lukte. Maar ja hoe weet je of hij wat binnen krijgt? Ik was toch wel blij dat ik de veearts had gebeld.
Gelukkig was daar de veearts. Het was snel bekeken. De kleine had een ondertemperatuur van 34,4 en zijn moeder gaf geen melk. Kortom het ventje moest met spoed worden opgenomen anders zou hij de avond waarschijnlijk niet halen. Direct de veewagen gepakt, veulen en moeder erin en op naar de faculteit.
Daar aangekomen stond er al een team klaar. Hij werd in folie gewikkeld, er werd bloed afgenomen en een kraantje voor een tweetal infusen aangelegd waaronder plasma. Hij werd van top tot teen onderzocht. Het zag er somber uit volgens de veearts. Bepaalde bloedwaarden waren zeer slecht. We spraken af dat zolang er een sprankje hoop was op herstel ze dit zouden aangrijpen. Indien het een verloren zaak zou zijn dan zouden ze dit ook aangeven.
Na een slechte nacht met een behoorlijk kritiek moment is Little Joe er toch helemaal bovenop gekomen. Met dank aan de mensen van de veulenbrigade van de faculteit diergeneeskunde te Utrecht die in shifts 24/7 naast hem zaten en hem in de gaten hielden. Zonder hun goede en liefdevolle zorg had het mannetje het in mijn ogen niet gered. Elke twee uur werd hij gesondeerd met in eerste instantie koebiest daarna melk, bloed afgenomen, hartslag, pols, temperatuur gemeten...etc etc etc. Mama werd elke twee uur gemolken om de melkproductie op gang te krijgen. Ik ben de mensen van de veulenbrigade, de artsen en dierverzorgers dan ook enorm dankbaar voor alles wat ze hebben gedaan!
Een kleine foto impressie van dit stoere kereltje;
Lekker "warm" in de inloopstal;
Wankel maar toch een poging om bij mama te drinken;
In de kliniek;
In folie om op termperatuur te komen;
Op de IC
Zo moe en ziek;
Tussen twee kussens zodat hij rechtop bleef liggen;
Nog steeds zooo moe, maar kleintjes hebben ook veel slaap nodig;
Na 4 dagen van de IC af. Hij deed het steeds beter;
Stiefmama heel blij
Little Joe een week na zijn geboorte op zijn tijdelijke adres waar hij een lekker warm stalletje voor de nacht heeft;
Het is een eigenwijs ventje;
Mama pesten;
Spelen met zijn nieuwe vriendje;
Treintje spelen
En zelfs lachen voor een foto doet hij met gemak
Het is een heerlijk en stronteigenwijs kereltje. Als mama links gaat gaat hij rechts. Hij moet nu het nog zo koud is 's nachts op stal. Als ik de stal in loop met zijn mama en ik draai me om dan is meneer doorgelopen en loopt overal te snuffelen. Daar krijg ik volgens mij nog een stevige dobber aan.
De melkproductie kwam geleidelijk op gang door het melken.
Twee zulke verschillende veulens qua kleur. Moeders beiden vos en hij donkerbruin. Maar ach ik ben een leek op dat gebied.
Een verhaal met een prachtig einde. Mooi kereltje zeg! Gefeliciteerd.` 