
En na 349 dagen dracht is geboren Vik een voskleurig hengstveulen


Dit ging helaas niet volgens het boekje.. de weeën begonnen, maar het duurde lang voordat er een blaas kwam. Eindelijk kwam deze tevoorschijn en zagen we het eerste voetje.. maar ipv het 2e voetje zagen we het neusje al. Snel probeerde ik het hoofdje terug te duwen en het 2e voetje te vinden. Maar ze perste zo hard dat me dit niet lukte. Het hele hoofdje kwam al en alles zat muurvast. Mijn eigen Da was onbereikbaar dus snel een andere gebeld en deze kwam meteen maar moest een half uur rijden. Ik ben met pip gaan lopen zodat ze stopte met persen. Wat een ellende.. daar liep ik dan met veel moeite pip overeind houdend en een veulenhoofdje eruit bengelend. Het was verschrikkelijk. Toen de Da er was is het haar gelukt om het 2e beentje bij de knie te pakken, het hoofdje terug te duwen en floep daar was hij. De placenta was al los. Dus een geluk bij een ongeluk dat ik zijn hoofdje niet terug kom krijgen anders was hij gestikt. Hij moest even op de kop hangen zodat er wat leven in kwam. En jawel daar was hij! Even een momentje uitrusten en dan meteen al gaan staan, dat geeft hoop! Pip is bekaf en gekneusd maar zo blij met haar kind.

Vik poept al vrij snel, maar het drinken duurt wat langer. Maar gelukkig is dat uiteindelijk ook gelukt! Dit is toch een slim dummy veulentje

De Da waarschuwt ons dat het een spannende 48 uur worden omdat hij echt wel zuurstoftekort heeft gehad. Dus we houden hem heel goed in de gaten. Elk uur checken of hij drinkt.
We merken al snel dat Vik het heel goed doet, maar Pip niet

De dierenarts komt nog 3x voor extra controles bij Pip. Maar alles voelt goed van binnen, maar is flink gekneusd en gezwollen. Ze is een aantal keer goed gespoeld en Ze krijgt pijnstilling en daar knapte ze wat van op gelukkig. Dit geef ik haar nu elke dag nog, maar we zijn voorzichtig begonnen met genieten!



Het was onze eerste keer en ook meteen de laatste keer dat we een veulentje fokken. Hoe leuk het nu gelukkig wel is, deze bevalling die vergeet je nooit meer. Het voelt even fijn om alles van me af te schrijven.