Geplaatst Leegte, o ik zit er middenin
Hopen op, ik hoop op een ommekeer
dat het licht op jou zou schijnen
Voelen, ik voel me zo machteloos
Dromen, dat jouw lot een ander koos
Weten dat tegen beter weten in
de hoop me zal verblijden als ik dans
Laat me dansen
op het ritme van hoop
want als we dansen
word het leeg in mijn hoofd
Ik zie de hemel
nu zo zwart als de hel
Wat zou je denken
als ik jou dat vertel?
2013, het was òns jaar! Helaas misschien ook het laatste jaar dat we echt hebben kunnen genieten, heerlijke ritjes gemaakt hebben, op ''vakantie'' geweest zijn, en nog veel meer mooie dingen hebben meegemaakt. We beginnen bij het begin:
Januari:
Januari:wat was dit een heerlijke maand, goed nieuws gehad van de kliniek, we mochten weer gaan opbouwen! Ook zijn we van stal verhuisd om jou de beste omstandigheden te bieden, als een rijbaan van goede ondergrond, en een heerlijke uitloopstal. Je had het de eerste week direct al naar je zin! In januari hebben we veel gewandeld, gesleed, en natuurlijk mooie winterse plaatjes geschoten.
https://scontent-b-ams.xx.fbcdn.net/hph ... 6882_n.jpg
Februari:
We waren goed bezig met het opbouwen, eind februari hebben we zelfs voor het eerst een klein galopje gedaan! Wat was dit een mooi moment!
Maart:
We reden lekker door, en jij liep weer erg fijn! We deden nog wel rustig aan maar daar dacht Mel vaak anders over.. Ze vond het heerlijk om weer te werken!
https://scontent-a-ams.xx.fbcdn.net/hph ... 3862_n.jpg
April - mei:
We gingen rustig verder, af en toe een stukje naar buiten en jij kon weer heerlijk op de wei staan met je maatje.
Juni:
In juni werden de stukjes buiten hele bosritten, met soms zelfs een tussenstop om even uit te rusten.
Ook kreeg je een mooi nieuw tuig, zodat, wanneer jouw kar klaar was, jij weer kon doen wat je het leukst vind!
Juli:
In Juli heb ik als begeleider geholpen bij de ponykampen op Ponyclub de Schuurgraaf in Overasselt, jij was heerlijk met mij mee, weer een tijd om nooit meer te vergeten! We hebben hier onwijs leuke dingen gedaan, en zoals altijd waren veel ponykamp-kindjes wer gek op jou
Ook kregen wij hier het spontane idee om jou in te spannen voor een van de karren van daar, dit vond je weer erg leuk om te doen
En de buitenritten ontbraken hier uiteraard ook niet
https://scontent-b-ams.xx.fbcdn.net/hph ... 9561_n.jpg
Eind juli zat jij niet zo lekker in je vel, hartje zomer stond jij al in je wintervacht te zweten op de wei. Ook had je een oedeem onder je buik. Hier is de dierenarts een paar keer bij gewest, en om je van de warmte te verlossen heb ik je in juni al voor de eerste keer geschoren. Na een paar weken voelde jij je al veel fijner, en dat was duidelijk te zien!
https://scontent-b-ams.xx.fbcdn.net/hph ... 7588_n.jpg
https://scontent-b-ams.xx.fbcdn.net/hph ... 6472_n.jpg
Augustus:
Fotomeeting in Beekbergen, wat hebben we een geweldige dag gehad, en wat ben ik mega trots op de mooie resultaten
Jij liet je weer van je beste kant zien 
Daarbij verklaarden wij elkaar officieel de liefde, en niet alleen ik ging door mijn knieën
Ook maakten we in Augustus een heerlijke buitenrit met stal, gingen we met de vrachtwagen weg en zijn we tijdens deze rit zelfs nog even lekker het water in geweest. Dat jij ondertussen al richting de 21 gaat, daar heeft niemand deze dag iets van gemerkt
https://scontent-b-ams.xx.fbcdn.net/hph ... 4759_n.jpg
September:
Over het algemeen ging het goed met je, af en toe kwakkelde je wat met het oedeem, maar dit was verder niet heel ernstig.
Oktober:
Lopen kon je nog wel!
Helaas was dit niet voor lange tijd het geval.
November:
In november ging het mis, van de een op de andere dag liep je kreupel. Direct heb ik jou twee weken op stalrust gezet, met alleen af en toe wat wandelen, maar toen na deze 2 weken nog geen verbetering te zien was kon ik het al wel raden
De dag voordat we naar Utrecht (Universiteitskliniek paarden) gingen liet ik je nog even een stukje draven. Dit zag er in het begin vrij goed uit, maar bikkel dat je bent, loop je gewoon weer eens door de pijn heen want na 2 rondjes was je stokkreupel. Zo erg had ik het nog niet gezien, niet bij jou, en toen wist ik dat er flink iets mis moest zijn.
29 november gingen we dan:
De arts en studenten moesten haar eerst even bewonderen bij binnenkomst (vanwege haar mooie muzieknootjes), en toen begonnen de onderzoeken weer. Bij het eerste stukje dat we wegstapten richting de ''hal'' was het eerste wat de arts zei: ''o jongens, o jongens, dit is niet goed he?''. Het was een ernstige kreupelheid, en na enige discussie besloten ze haar been toch uit te verdoven. Ook stond ze erg raar, verkrampt, waardoor de arts en studenten wat doorvroegen en ik uiteindelijk ook vertelde over haar oedeem, wat er op dat moment toevallig weer zat, en extreem dikke vacht in de zomer. 29 november had ik haar dan ook al 3 x geschoren, het bleef maar terugkomen! Hierbij ging toen gelijk een belletje rinkelen dat ze weleens cushing zou kunnen hebben, dus werd er ook gelijk bloed afgetapt. Dat was dan ook de reden dat ze eerst wilden uitsluiten dat hoefbevangenheid in het spel zou zijn.Direct ging ze door naar de röntgen waaruit bleek dat er (gelukkig) geen sporen te vinden waren van hoefbevangenheid. Hierop gingen we door naar de echo, waar de oorzaak direct naar voren kwam: een ernstige peesblessure, precies op de gebieden waar ze al eerder blessures heeft gehad, alleen deze keer vele malen erger.
Hier is te zien hoe pijnlijk het al was bij palpatie
Zo zag ze er overigens uit:
https://scontent-b-ams.xx.fbcdn.net/hph ... 6124_n.jpg
En voor de geïnteresseerden de echo's van de probleemgebieden. Op de foto is de oppervlakkige buigpees te zien (bovenste gedeelte). Het zwarte gedeelte is beschadigd peesweefsel, zoals je kunt zien is dit dus een flink groot gebied. In de link is de aanhechting pees-bot te zien, waarbij ook weefsel beschadigd is.
https://scontent-b-ams.xx.fbcdn.net/hph ... 6635_n.jpg
Nu dit vastgesteld was volgde er weer een gesprek met de arts over het behandelplan, wat was dit spannend... Was er nog wel een behandelplan?!
Gelukkig was die er, hij wilde haar nog niet gelijk opgeven, dus ging ze eerst een week op Metacam (pijnstilling), boxrust en mocht ze 2 x per dag even haar box uit om een klein stukje te wandelen. Na de eerste week moesten we stoppen met de Metacam, en als ze dan nog steeds zo pijnlijk was, dan moest ik hem bellen, dan was het klaar... En daarbij de mogelijke cushing, als dit er ook nog bij kwam, zagen de vooruitzichten er niet goed uit voor haar... Het was een spannende tijd! Maar gelukkig werden we na een paar dagen gebeld: de cushing test was negatief
Jouw vooruitzichten waren gelijk een stuk beter! Sommige mensen, begrijpelijk, zullen nu al denken: waarom ben je hier ooit aan begonnen? Dat kan ik moeilijk uitleggen, maar in de kliniek was het al wel duidelijk. Toen ik het slechte nieuws te horen kreeg en begon te huilen, begon Mel direct te hinniken en haar neus naar me toe te duwen. Hierop zei de arts ook, dat hij zag hoe sterk onze band was en dat hij dit niet direct wil opgeven. Buiten dat ziet Mel er nog onwijs goed uit voor haar leeftijd, en is ze nog veel te ''jong'' in haar koppie, het is haar tijd nog niet om te gaan
. Uiteraard ben ik wel eerlijk naar mijn paard, en naar mezelf. Zodra ik ook maar merk dat ze pijn heeft, zullen wij de beslissing nemen. Hoe dan ook zal ik haar niet met pijn door laten lopen!Goed, na de eerste week een paar dagen afgewacht, haar lopen was enorm verbeterd! Het was nog niet 100% zuiver, wat je ook niet kunt verwachten met zo'n blessure, maar extreem pijnlijk was het zeker niet meer! Weer een ontzettende opluchting! We moesten nu dag tot dag bekijken, hoe ze was, hoe ze liep, en dit ging goed... En als het goed bleef gaan, gingen we weer een stapprotocol in van 3mnd, waarbij ze 2x per dag mag wandelen en we het been daarbij goed koelen na elke stapbeurt.
December:
De eerste maand stappen ging goed, inmiddels in januari, zijn we bij de 2e maand beland, en begin maart zullen we terugkeren naar de kliniek voor een echo, en op basis daarvan onze beslissing nemen.
Wat betreft de vooruitzichten stel ik mezelf niet te veel voor: het rijden heb ik al opgegeven, dat vind ik simpelweg te risicovol. Als het nog wel herstelt zal het hooguit een rondje stappen worden. Ze mag dan heerlijk genieten van haar welverdiend pensioen bij ons op stal, en wie weet nog wat kleine stapritjes voor de kar maken, of wat wandelingen, maar dit zien we tegen die tijd wel. Eerst maar eens zorgen dat het gaat herstellen, als dat nog mogelijk is.
We zullen zien wat de tijd ons zal brengen, en tot die tijd, blijven we hopen...
Bedankt voor het lezen. Mocht je vragen hebben, stel ze gerust, indien je het netjes houd.
ik dacht dat het slecht ging aflopen, maar ben blij dat ze leeft!
