Ik heb er lang over nagedacht of ik nog misschien één keer een topic zal maken.
Gewoon als laatste keer, om te laten zien hoe belangrijk je voor mij bent geweest, hoeveel je me hebt geleerd en het belangrijkste, hoeveel lol we met elkaar hebben gehad. Helaas heeft het niet zo mogen zijn. Je verdiende beter. Door financiële omstandigheden kon ik je helaas niet meer bieden wat je nodig had. Gelukkig heb je nu een super plekje bij iemand die je dit allemaal wel kan bieden! Maar ik mis je nog elke dag! Lieve Belarus, bedankt voor alles wat jij mij hebt gegeven, ondanks dat het veel te kort was!
Hier nog een overzichtje van mij en Belarus.
1. Ons eerste onderlinge wedstrijd. Wat was ik trots op je! Helaas kwam je na de wedstrijd vast te zitten in de trailer. We hebben je gelukkig weer los gekregen met niet meer dan wat oppervlakkige wondjes. Maar wel snel naar huis! Later hoorden we dat we tweede waren geworden met 189!!

2. Natuurlijk volgde ons eerste officiele wedstrijd. Zowel voor jou als voor mij! Wat had ik hier lang op gehoopt. Ik was zo blij, tranen van geluk na de proef!

3. We reden 181 en 180, dus ook de eerste winstpunten waren binnen!

4. Natuurlijk ging het niet alleen om de wedstrijden. We maakten veel plezier. Zo mochten we ook naar een fotoshoot in Havelte! Nog erg spannend allemaal, maar je vond het erg leuk!

5. Wat ben je toch een vreselijke knapperd!

6. Ondertussen waren we bijna toe aan de L1. Maar ik werd nog geselecteerd voor de Friese kampioenschappen in de B! We gingen erheen voor de 'lol'. Natuurlijk deden we ons best, maar tegen die grote paarden konden we niet op hoor. Zoveel goede ruiters. Maar niets bleek minder waar! Je deed zo vreselijk je best! We werden Fries reservekampioen! Daar kwamen de tranen weer! Wat was ik trots op je!

7. Spannend hoor, zo'n prijsuitreiking! Naast de letterlijk en figuurlijk grote winnaar! Haha

8. En we konden eindeloos met elkaar spelen!

9.Ook onder het zadel was je een lekkere grapjas!

10.Inmiddels reden we L1 dressuur, wat ook heerlijk ging.

11. Maar toen begon het minder te worden. Steeds meer werd duidelijk dat ik je door omstandigheden niet meer kon bieden wat je verdient had.
Op dat moment bood ik je te koop aan. Een paar keer leek er ineens een oplossing te zijn en kon ik je houden! Maar dit bleek telkens voor korte duur. Ik moest de knoop doorhakken. We zijn nog een keer naar Havelte geweest om nog een laatste keer van elkaar te kunnen genieten.

12. Nog even lekker zoenen en knuffelen!

13. En heerlijk rijden in de mooie omgeving!

14. En toen kwam de dag dat je weg ging. We reden nog een laatste keer thuis.

15. En dat was het dan. Daar ging je. Op naar je nieuwe plekje. Een leegte bleef achter, een leegte die er nog steeds is. Je was alles voor me Belarus! Je was perfect! Ik weet niet of er ooit nog een paard zo dicht bij jou zal komen. En dan allemaal in iets meer als een jaar tijd.
Maar ik heb de juiste beslissing genomen. Hij verdiende meer! En dat is wat hij nu heeft. Dag lieve Roes!
