Geplaatst Januari
De sneeuw was eindelijk zover gesmolten, dat de bak weer gebruikt kon worden. Was wel fijn, na een hele winter longeren. Ik had nog nooit op Prins gereden buitenom de lessen, dus het werd hoog tijd. Ook de eerste rijfoto's werden gemaakt.
Het zag er nog niet zo netjes uit, maargoed. Hij was nog niet eens 5, en we hadden heel de winter niet geoefend.
Februari
Het werd wat minder koud, en ik ging verder met het doorrijden van Prins. Op wat kleine probleempjes (die je met jonge paarden nu eenmaal tegen komt) ging het eigenlijk best lekker
Maart
Ineens werd het warm, wát een voorjaar hebben we gehad
Heerlijk hoor, nu kon ik Prins verkeersmak gaan maken en beginnen aan buitenritjes! Want dat vond ik heel leuk, en ik hoopte dat Prins dit ook leuk zou vinden. Het buitenrijden ging best goed, en ook de training in de bak verliep prima. In het begin dan.Halverwege maart kwamen de eerste problemen. En dan niet zozeer problemen als in 'wil niet nageeflijk' of 'heeft weinig balans' of 'is erg schrikkerig'. Nee, Prins begon raar te doen met opzadelen. Niet zoals gewoonlijk wat narrig, nee, hij deed echt lelijk naar het zadel (en dus naar mij).
Helaas bleef het niet bij opzadelproblemen. Met opstappen moest ik zo snel mogelijk zijn, want hij was al in draf vertrokken voor ik kon reageren. Als ik er dan eenmaal op zat wilde hij hard, alleen maar hard. Niet uit plezier, want z'n oren lagen 9 vd 10 keer plat. Terugnemen of halthouden lukte ook niet zo best.
Voor mijn vertrouwen was het niet goed, voor dat van Prins des te minder. Hij ging hard, ik werd onzeker en ging voorover zitten en klemmen, waardoor Prins dus alleen maar harder ging.
Ik bedacht dat buitenrijden misschien leuker voor hem was. Maar ook dit ging niet zo best. Hij wilde ook buiten alleen maar hard. En hoe vaak ik niet heb gehoopt dat hij zou stoppen voor we bij de weg waren
Ipv stilstaan, liep Meneer ook doodleuk achteruit, of er nu een sloot zat of niet. Gelukkig zijn we nooit in zo'n sloot terecht gekomen.
April
In deze maand kwam ik achter de oorzaken van Prins z'n gedrag. Allereerst liet ik de tandarts komen, die een paar flinke haken verwijderd heeft. Zo was 1 probleem opgelost, hij sloeg niet meer met z'ne hoofd als ik langzamer wilde. Ook kwamen Letizia en Ersilia naar z'n zadel kijken. Deze lag niet goed, de boom was te smal. Nadat de boom verwisseld was, merkte ik meteen verschil. Prins was 'ineens' en stuk makkelijker te rijden.
Ik dacht eindelijk dat het nu de goede kant opging met ons. Dat ik eindelijk kon gaan genieten van Prins. Daar leek het ook heel even op, tot het weideseizoen begon. Er waren niet aparte groepjes voor op de wei, en er was ook geen vaste rangorde, omdat er steeds verschillende paarden met elkaar stonden. Het begon met dat ik een aantal keer wondjes vond. Naja, spelen op de wei, dat kan best. Maar het werden steeds meer wondjes, tot hij op gegeven moment met een dik been kreupel op de wei stond. Hij mocht van de anderen niet veel bij het eten komen, en verder joegen ze 'm op. Met als gevolg dat Prins z'n karakter ook veranderde. Algauw kon ik niet veel meer met 'm. Met moeite kon ik z'n wonden behandelen (behalve z'n benen, want dan trapte hij) en met een touwhalster kon ik een klein stukje buiten het terrein gaan lopen. En dat was het punt dat ik besloot dat ik Prins niet ongelukkig wilde hebben.
Mei
Op zoek naar een andere stal dus. Gelukkig was die heel snel gevonden, dicht bij waar Prins al stond.
Op 13 mei heb ik mijn hoopje pony naar z'n nieuwe huis gebracht. Hij zag er niet uit. Hierom, en om kans op wormbesmetting te voorkomen, moest hij eerst een tijdje apart. Zo konden ze mestonderzoek doen en kon Prins even bijkomen van alles.
Juni
Langzaam verdwenen de wonden, zelf die plek op Prins z'n been, die al sinds april dik was, begon te slinken
Ook begon Prins weer een lief karakter te krijgen. Na het mestonderzoek was het dan zover, hij mocht bij een ander groepje op de wei. Ook had je algauw een vriendinnetje (wel een beetje een haat-liefde-verhouding af en toe .
)
Ook zijn we langzaamaan weer begonnen met rijden. Welliswaar met weinig vertrouwen van beide kanten. Maar we hobbelde wat door de bak. Of we gingen even met iemand anders erbij een rondje buiten stappen of wandelen. Het ging allemaal veel relaxter
Juli
Begin van deze maand was er staldag. En wat doe je dan? Natuurlijk, je doet mee. Neem 2 arabische volbloeden, 2 eigenaresses in arabische pakjes en een toepasselijk muziekje. Dan nog een pas de deux aan de hand en succes is gegarandeerd!
Wat waren ze braaf bij het showtje. Of beter gezegd, heel de dag. Zowel Prins als Djunnah, z'n vriendinnetje, gedroegen zich alsof ze iedere dag veel mensen, drukte, tenten en muziek meemaakten.
Ook aan het eind van de maand hadden we nog iets te doen. Onze eerste wedstrijd. Heel simpel, een proefje zonder galop
We hadden nog maar pas les op stal, maar ik wilde het toch proberen. En daar heb ik geen moment spijt van gehad. Prins gedroeg zich voorbeeldig! 
Ik was apetrots natuurlijk, maar vooral ook heel erg blij dat het zo goed ging.
Augustus
Na juli als supermaand gehad te hebben, hadden we hier weer een klein dipje. Prins viel ineens weer terug. Geen wondjes gelukkig, dit keer. Ook geen verandering in karakter. Maar hij werd wel mager. De DA heeft een bloedonderzoek gedaan, waar niets bijzonders uitkwam. Meer voeren dus. Voor de rest gewoon niet al te veel van Prins vragen. Dusja, tussen de lessen door, maakten we rustige buitenritjes. Of we gingen gewoon wandelen, wat ook erg gezellig kon zijn. Kon ik gelijk oefenen op het commando 'blijf'.
Nee, dit is niet bewerkt, hij stond echt los. De blikken van voorbijgangers toen ik tegen m'n paard stond te zeggen 'blijf!'
September
Het aankomen van Prins ging langzaam, maar er zat wel verbetering in. Met rijden ging het toch ook beter. Ik kreeg wat meer vertrouwen, waardoor Prins natuurlijk ook beter ging lopen.
Ook hebben we in september onze eerste sprongetjes gemaakt.
Helaas was er deze maand niet alleen maar goed nieuws. Prins ging dan wel vooruit, daar was ik dolblij om. Maar ik had ook nog een ander paard, Dorus, een ruin van 26 die ik zo af en toe nog eens mee nam op buitenrit of aan de hand. Hij was al slechtziend en had ook een peesblessure erbij. Heel even leek het alsof hij de goede kant op ging. Maar op 8 september werd ik 's ochtends gebeld. En toen ik zag wie er belde, wist ik het al meteen. Ik zou mijn allereerste paardenmaatje kwijtraken. Hij is diezelfde middag ingeslapen.
Ik was er kapot van, en op dat moment leek het alsof het altijd zoveel pijn zou blijven doen. Maar Prins was er ook nog, en het feit dat het met hem zo goed ging, bood een beetje troost.
Oktober
Het meest pijnlijke van het verdriet was iets weg gezakt. Het leven was nu eennmaal zo. En iedereen weet dat paarden op gegeven moment dood gaan. Ik ging verder met de training van Prins. We hadden een onderlinge wedstrijd. Deze ging niet zo geweldig als die in juli, maar nog goed voor een 5e plaats.
Maar het hoogtepunt van deze maand was de eerste keer op het strand. Ik als schijterd en Prins had nog nooit een strand gezien. Maar hij was ontzettend braaf. En ik was super blij.
Jammer dat er geen foto's zijn van het rijden op het strand.
November
Tsjah, het kan niet altijd goed gaan he. Eind oktober begonnen er al wat problemen te komen met rijden. Prins werd behoorlijk tegendraads. Ik had 5 november weer een wedstrijdje, maar dit voelde als een enorme domper. De ontspanning was ver te zoeken. Was ook duidelijk te zien in onze proef. Hier baalde ik verschrikkelijk van, het was een tijdje zo goed gegaan, en dan weer dit.
Ik kreeg nog wle commentaar dat Prins z'n staart tijdens de proef zo 'mooi hoog' hield. Toen zag ik de humor er niet van in, maar achteraf wel een beetje
Die spanning tijdens de proef was dus wel goed voor mooie staartdrachtDecember
Een aantal lessen later ging het al veel beter. Gelukkig heb ik een keigoede instructrice, die ons binnen 1 les al opweg kon helpen. De lessen daarop gingen eigenlijk nog beter
Ik heb nu wegens omstandigheden een tijdje geen les, maar m'n instructrice heeft me tips mee gegeven. En dankzij deze tips kan ik zelf ook goed verder Ik heb helaas nog geen rijfoto's van december. Momenteel ben ik weet begonnen om met Prins te oefenen voor onze volgende wedstrijd, die ook al niet heel lang meer op zich laat wachten. Ik hoop dat ik hem tijdens die wedstrijd ook zo aan het lopen krijg, als dat ik hem nu in de bak aan het lopen heb
Wel heb ik vergelijkingsmateriaal.
Zo zag Prins eruit in augustus, tijdens z'n dipje.
Nu heeft hij tenminste weer wat vorm gekregen
nu nog wat spieren erop.Let maar niet op dat achterbeen, hij wil altijd op rust staan als ik m'n camera pak
Dit was dan ons 2011. Ik hoop dat ik nog een hele tijd zo bezig kan blijven als dat ik nu ben. Ik moet nog wat meer zelfvertrouwen krijgen, maar dat komt vast wel. Ik kijk iig heel erg uit naar wat 2012 ons gaat brengen.
Lekker zo doorgaan meid, komt helemaal goed met jullie!!! 
