Geplaatst December 2010 had ik het niet meer naar mijn zin op de manege en ging ik opzoek naar een verzorgpaard. Al snel vond ik Ferro, een leuke kruising tussen Fries en Gelders, hij stond op een leuk kleinschalig pension een kwartier fietsen bij mij vandaan. Hij was toen nog 2 jaar en er werd nog niks met hem gedaan.
Dit was één van de foto's die ik zag op de advertentie en door deze foto werd ik verliefd op hem!
Na een paar keer heen en weer mailen mocht ik hem verzorgen! De eerste dag ging ik samen met m'n moeder langs om bij hem te kijken. 2x in de week ging ik op mijn fiets op en neer wat voor weer het ook was om hem lekker te poetsen en te vertroetelen. Hij had een vriendje: een fjordenhengst van toen nog 1 jaar. Die 2 waren echt onafscheidelijk! En het enige wat ze de hele dag deden in de bak was stoeien en klieren.
In maart werd hij 3 jaar en mocht ik langzaam aan beginnen met wat te longeren, 1x in de week gingen we aan de slag om het rustig op te pakken. Hij snapte er maar weinig van maar langzamerhand begon het steeds beter te gaan!
Ondertussen begon hij echt mijn maatje te worden! De band tussen ons werd steeds beter en hij begon mij steeds meer te vertrouwen. Het bleef alsnog vaak lastig omdat hij een erg onzeker paard was, hij schrok van elk onnozel dingetje en kon zich enorm aanstellen. Ondanks dat alles was ik dol op hem!
In april ging hij verhuizen naar een andere stal, ik kon hem dus niet meer verzorgen. Ik heb hier veel verdriet over gehad maar gelukkig mocht ik zijn maatje nog blijven verzorgen.
Dit is de laatste foto die ik toen van hem gemaakt heb
Later in die maand kreeg hij een ongeluk, hij is in zijn stal met z'n hoofd door een ruit gegaan waarbij zijn oog zwaar beschadigd was. Hij moest met spoed naar de dierenarts toe waar hij geopereerd moest worden. Zijn hele oog moest weer 'in elkaar gezet' worden. Na een aantal weken in de kliniek was het eindelijk allemaal in orde en mocht hij weer naar huis! Hij ging weer terug naar de stal waar hij stond toen ik hem verzorgde, maar helaas mocht ik hem nu niet meer verzorgen. Ook zijn maatje ging voor de zomer de hengsten wij in dus hem kon ik ook niet meer verzorgen. Ik vond dat erg jammer aangezien ik ze beide echt met alle plezier verzorgd heb.
Maaarrr....!! In juli kwam er een hele wending aan het verhaal. Ik werd opgebeld, of ik hem misschien wilde kopen. De eigenaresse had echt geen tijd meer voor hem en had mij gebeld aangezien ik zo dol op hem was. Ik had gelijk mijn moeder gebeld om haar het nieuws te vertellen en te vragen wat zij er van vond. 2 weken lang heb ik gerekend hoeveel het zou kosten, ben ik bij stallen langs gegaan of ik hem daar mocht stallen en uiteindelijk kwam ik tot de conclussie dat ik hem inderdaad kon kopen!
Inmiddels was hij weer verhuisd dus ik ben nog 2 keer bij hem gaan kijken of hij wel écht het paard was waar ik zo dol op was en natuurlijk was dat zo! Hij was wel erg dun en onrustig geworden op die stal, hij zat ook onder de wondjes omdat hij telkens gebeten werd door de andere paarden
Op maandag 18 juli werd hij goed gekeurd door de dierenarts en hij ging gelijk met mij mee naar zijn 'nieuwe' stal toe.
Hier was hij net een paar dagen bij mij
Na een aantal weken in september kreeg hij een ongeluk, hij had zich verstapt in de bak en viel daardoor om tegen het hek van de bak. Dat hek brak en hij viel een aantal keer over de kop in de sloot, hij had een stroomkabel om zijn nek waardoor hij elke keer stroomstoten kreeg terwijl hij in het water lag. Mijn vriend was zo snel mogelijk naar binnen gerend om het stroom uit te zetten zodat hij rustiger werd. Hij probeerde telkens op te staan maar elke keer viel hij om, dus we waren allemaal bang dat hij iets gebroken had. Na een tijdje zag je ook dat hij een soort dode blik in zijn ogen kreeg. Gelukkig verzamelde hij al zijn moed en sprong uit de sloot! Godzijdank had hij alleen maar wat schaafwondjes, een bloedneus, en een wondje bij zijn oog. Al met al is hij er dus goed vanaf gekomen. Hij kreeg nog een antibiotica kuur en vochtafdrijvers en na 2 weken was hij er weer helemaal boven op.
Deze foto's zijn een paar dagen na het ongeluk genomen, zoals je ziet heeft hij wat schaafwondjes en is nog steeds wat aan de dunne kant.
Inmiddels is hij alweer bijna een half jaar van mij en ik vind het heerlijk om lekker elke dag bij hem te kunnen ontspannen! Hij wordt over een paar maandjes 4 jaar en in het voorjaar ga ik hem onder het zadel oppakken. Hij is enorm veranderd op een positieve manier! Hij is minder onrustig, meer ontspannen, minder onzeker, hij is lekker aangekomen, het enige wat het zelfde gebleven is, is dat hij nogsteeds erg lomp is
Deze week kennen we elkaar alweer een jaar en ik hoop dat ik nog heel wat leuke jaartjes met hem mag meemaken!
Groetjes Ella&Ferro
! 
, deze lijkt ook heel erg op de fries bij ons in de manege 
