Geplaatst 
Een tijd geleden had ik mezelf en mijn schimmel (net zoals vele andere bokkers) aangemeld voor een van de clinics op Horse Event die werden georganiseerd vanuit bokt.
Mijn keus was al snel gemaakt: TREC!
Iets wat al een tijdje loopt te kriebelen. Mijn schimmel en ik doen eigenlijk qua wedstrijden alleen maar aan dressuur. Inmiddels word hij langzaam wat ouder (16 jaar inmiddels) en word het niveau ook steeds hoger (M2) en ik ben mezelf gelukkig goed bewust dat het gewoon ooit ophoud. Ik ben namelijk geen ruiter en ik heb ook geen paard wat ooit Lichte Tour gaat lopen. Ik roep altijd: Ergens in het Z1 tegen het Z2 aan 'ja dan houd het op'.
Maar laat mij nou net een paard hebben die enorm graag bezig is en laat mij nou net zo zijn dat ik ook een doel moet hebben, iets leuks om naar toe te werken. We staan beide open voor nieuwe dingen voor als de tijd er is dat we vast gaan lopen in de dressuur. Aangezien ik zelf een angsthaast 1e klas ben voor hoogtes zit springen er al niet aan aangezien een B-parcoursje al 1meter is
Vrijheidsdressuur? Ja doen we al maar dat is niet iets waar ik elke dag mee bezig zou zijn.
cross? nee dat word ook snel te eng en hoog ookal is het heel erg leuk..
Zodoende koos ik voor de TREC en ja hoor we werden nog uitgekozen ook voor de clinic op Horse Event superleuk!
Een grote variatie van deelnemers was aanwezig op de zaterdag: een haflinger die geloof ik ook al rond de 20 zat zij reden normaal gesproken thuis boomloos, een vosje die nog niet zo heel veel ervaring had, een volgensmij western gereden dravertje en een ook al 20 jarig bruintje die alles met twee vingers in zijn neus deed.
En toen kwamen wij... dressuurmutsen 1e klas haha
Voorbereid op het ergste van het ergste met heel die entourage. Muziek, luidsprekers, tenten, wapperende vlaggen, veel mensen en het aller ergste: Mijn spanning daarom
Gelukkig weet ik dat ik een paard heb met nogal een tsjah.. apart karakter (na ruim 3 jaar begrijp ik hem soms nogsteeds niet..) en wist ik dus ook wel dat ik allerlei verassingen kon krijgen van hem.
Voorbereid op het ergste dus gingen we opzadelen en met de haflinger richting de piste waar we nog even verder los hadden gereden. Onderweg gaf hij geen kick door al die drukte, wat een held zeg!
Eenmaal aangekomen bij de piste ging de staart even op de rug toen er een menkar voorbij kwam. Alsof we dat nog nooit hadden gezien... en bleef de spanning tijdens het losrijden daar even hangen. Eenmaal in de piste begonnen we te draven en daar ging het hoor *proest proest* overal trots langs marcheren alsof die er altijd loopt. De mafkees! Het ijs was dus gebroken, spanning weg en lekker genieten van de clinic!
We kregen van Karin een uitleg over alle hindernisjes die er stonden even uit mijn hoofd zag het parcoursje er als volgt uit:
1: een laag hindernisje opgebouwd uit strobalen. Deze was bij het eerste sprongetje eng gevolgd op een weigering. Maar na een aanmoediging sprong hij er zo overheen!
2: vlak na de sprong achterwaarts onder de man. Hier lagen balken evenwijdig aan elkaar en moest je hier in stap in lopen om vervolgens tussen de balken achterwaarts te gaan.
3: Het boomstammetje op een heuveltje
4: Onbeweeglijk stilstaan onder de man. Hier was een vierkantje gemaakt van balkjes waar het paard dus onbeweeglijk in stil moest blijven staan. Ik had er ook voor gekozen af te stappen en vervolgens weer op te stappen. Met een poging dat hij dus stil bleef staan (wat niet helemaal lukte
). Karin vertelde ook dat als je rechts opstapt je extra punten krijgt. Hier had ik mezelf alleen niet aan gewaagd haha!5: Vervolgens kreeg je een slalom van pionnen. Deze mocht je in zowel stap, draf als galop doen. Waarbij dan de galop meer punten zijn dan draf en draf meer punten dan stap (mits goed uitgevoerd). Ik koos om deze in draf te doen.
6: Dit was de brug onder de man. Zelf was ik hier al een keer overheen gestapt tijdens het verkennen maar besloten deze tijdens de parcours over te slaan omdat er gleuven in zaten en de schimmel stiften in had. (liever voorkomen dan genezen en ik wist na die ene keer al dat die het kon haha)
7: De waterbak onder de brug door. Deze oefening is verplicht in stap af te leggen. Dit omdat TREC is gebaseerd op het buitenrijden. Karin legde dit uit. Als je buiten gaat rijden weet je niet hoe de bodem is vandaar dat deze in stap word gedaan puur voor eigen veiligheid!
8: De laaghangende takken. Ook deze deed de schimmel tot mijn verbazing in 1x. Deze had ik tijdens het parcoursje in draf genomen.
9: Als laatste hadden we de labyrinth. Hoe ik dat dan weer uit moet leggen. Je moet in ieder geval door een kronkel gangetje van balken beheerst aan de andere kant zien te komen. Ja iets wat niet zo goed lukte met een paard zoals de mijne haha!
Nu kom ik er dus achter dat ik geloof ik een hindernis mis. Maar ik kom er echt even niet meer op!
Al met al was het echt een hele leuke ervaring. Ik ben trots op mijn dressuurbok die alles toch maar zomaar even deed en de plezier die hij er in had was gewoon puur genieten. Wat een heerlijk ding is het toch!
Achteraf uiteraard nog gespeeld en een tig keer door de waterbak heen gedenderd en over het boomstammetje gesprongen. Lol was er zeker en na aanleiding van deze clinic ben ik vanplan om het echt zeker niet bij deze ene keer te laten!
Bedankt bokt voor de organisatie, bedankt Karin voor de leuke leerzame clinic en het rondje theorie van te voren, bedankt groepje voor de gezelligheid en de grootste dank naar mijn supergroom papa die er elke keer weer trouw bij is. Zonder hem was dit allemaal nooit mogelijk en natuurlijk dank naar mijn schimmel voor het lef wat hij heeft getoond en wat was het fijn om te merken dat hij al het vertrouwen in zijn baasje had om alle oefeningetjes te doen!
