Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-13 23:01

Eenmaal angst altijd angst ?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-13 23:01

Ik hoor om me heen vaak dat paarden die eenmaal voor de wagen er vandoor zijn gegaan altijd angstig blijven en het risico op herhaling groot is. Ben benieuwd hoe de ervaring hier daarmee is en hoe jullie omgaan met dit soort paarden.

**Geplaatst**: 12-02-13 23:11

Re: Eenmaal angst altijd angst ?

Geplaatst: 12-02-13 23:11

mijn paard is er 2x vandoor gegaan met de wagen, heeft een aantal weken gesteigert bij het inspannen, maar als ik hem nu voor de wagen zou zetten is er geen enkel probleem. waarom niet? gewoon met rust en vertrouwen weer opnieuw beginnen

**Geplaatst**: 12-02-13 23:24

Re: Eenmaal angst altijd angst ?

Geplaatst: 12-02-13 23:24

Hier een paard wat ook aan de kletter is gegaan... Inmiddels inderdaad door rust en geduld, loopt hij weer vol zelfvertrouwen voor de kar...

**Geplaatst**: 13-02-13 09:37

Re: Eenmaal angst altijd angst ?

Geplaatst: 13-02-13 09:37

Ik heb Fralla er ook eens vandoor zien gaan, maar niet in paniek. De wagen was gevallen, ik er van afgegleden, wagen weer op zijn 4 wieltjes en zij had de vrije loop. Ze zag haar kans. Ze kwam keurig weer terug met een rondje. Geen probleem om haar daarna weer in te spannen. Ze had haar vrijheid gehad (en ik een adrenalinestoot) en toen was het over. Hangt ook heel erg van he tpaard zijn karakter af of ie angstig blijft; niet meteen van uit gaan. Succes!

**Geplaatst**: 13-02-13 21:20

Geplaatst: 13-02-13 21:20

Onze Groninger is vorig jaar aan de kletter gegaan met de vorkjesschudder. Daar heeft hij nog niet weer voor gestaan, want ding moest eerst gerepareerd. Maar voor de marathonwagen loopt hij zonder problemen (daar hebben we hem direct, nou ja, paar uur later, moest eerst met manlief naar dokter, voor gezet, om te voorkomen dat hij niet meer zou durven trekken). Deze zomer gaan we de vorkjesschudder gewoon weer proberen. Ik verwacht geen problemen, hij is heel koel in de kop.

Onze pony is ook een keer aan de kletter gegaan op buitenrit (hij was geschrokken van het vallende water bij zo'n slootoverloopding), maar die loopt er ook gewoon weer voor. eerste paar keer wel eerst even in de bak, maar was meer voor mijn angst dan die van hem.

**Geplaatst**: 13-02-13 21:38

Geplaatst: 13-02-13 21:38

Ik heb ze wel meegemaakt die bij een bepaald geluid opeens weer vertrokken en die je dus altijd in de gaten moest houden.

**Geplaatst**: 13-02-13 21:40

Geplaatst: 13-02-13 21:40

Ook mijn merrie is eenmaal aan het rennen geslagen. Ze moest een paadje omlaag, had al wat adrenaline, gleed met haar l.a. hoef een beetje uit over een putdeksel, irriteerde zich mateloos aan zichzelf, gaf een bokje naar links en raakte het lamoen

. Daar schrok ze zelf nog veel meer van en sloeg 50 (75?) meter aan de kletter. Het was mijn tweede les met haar (ze was net 2 maanden beleerd), dus lesgevert trok de leidsels uit mijn handen en zette haar stil. Daarna gewoon weer normaal verder gereden, niks meer aan het handje, ook de weken daarna niet.

**Geplaatst**: 13-02-13 22:49

Geplaatst: 13-02-13 22:49

Gem schreef:
Ook mijn merrie is eenmaal aan het rennen geslagen. Ze moest een paadje omlaag, had al wat adrenaline, gleed met haar l.a. hoef een beetje uit over een putdeksel, irriteerde zich mateloos aan zichzelf, gaf een bokje naar links en raakte het lamoen . Daar schrok ze zelf nog veel meer van en sloeg 50 (75?) meter aan de kletter. Het was mijn tweede les met haar (ze was net 2 maanden beleerd), dus lesgevert trok de leidsels uit mijn handen en zette haar stil. Daarna gewoon weer normaal verder gereden, niks meer aan het handje, ook de weken daarna niet.

Het is ook wat je aan de kletter noemt...

**Geplaatst**: 13-02-13 22:54

Re: Eenmaal angst altijd angst ?

Geplaatst: 13-02-13 22:54

@BlackDevils: beetje aardiger mag wel. Gem schrijft gewoon op wat ze meegemaakt heeft. Als jij dat dan mee vind vallen, prima, maar dan hoeft zo'n opmerking toch niet?

On topic: Ik denk eigenlijk dat je dit niet zo in het algemeen kunt zeggen. Ik denk dat veel factoren hier in meespelen, die mede bepalen of je een bepaald paard nóóit meer voor een wagen zult zetten, of juist maken dat je het toch weer oppakt met een paard.

**Geplaatst**: 13-02-13 22:59

Geplaatst: 13-02-13 22:59

Mijn fjord heeft een keer kar op de zijn kant achter haar gehad, maar was geen moment in paniek, ging van sukkeldrafje in stap en stilstaan binnen 50 meter.
(helaas had wel mijn groom hiermee haar rug gebroken)
Toen wagen uiteindelijk weer gerepareerd was (duurde even) ook gewoon weer voor de wagen gezet, niets aan de hand.

Haar zus is ander verhaal.
Menles voor koetsiers bewijs (niet met mij overigens) merrie boos vanwege iets, bokt, komt met been over lamoen, geheel is geeindigd in iemand zijn voortuin.
Ze zijn overnieuw begonnen met lange leidselen, slepen en voor 2 wielige wagen, ging allemaal goed, totdat..
In het bos, zomaar ? paard overeind kwam en de hele wagen aan de voorkant in elkaar heeft getimmerd, ze is aldaar uitgespannen en nooit meer voor de wagen gezet.

Ligt denk ik aan de situatie en het paard.

**Geplaatst**: 13-02-13 23:02

Re: Eenmaal angst altijd angst ?

Geplaatst: 13-02-13 23:02

Mijn Frieze merrie is bij de vorige eigenaren in de sloot geraakt met de wagen. Heel gedoe, been geblesseerd ect ect ect.. Boxrust.
Daarna heeft ze nooit meer voor de kar gestaan.. Wij hebben het nog geprobeerd, maar ze raakt enorm in paniek als je haar er voor zet!

**Geplaatst**: 13-02-13 23:33

Geplaatst: 13-02-13 23:33

BlackDevils schreef:
Gem schreef:
Ook mijn merrie is eenmaal aan het rennen geslagen. Ze moest een paadje omlaag, had al wat adrenaline, gleed met haar l.a. hoef een beetje uit over een putdeksel, irriteerde zich mateloos aan zichzelf, gaf een bokje naar links en raakte het lamoen . Daar schrok ze zelf nog veel meer van en sloeg 50 (75?) meter aan de kletter. Het was mijn tweede les met haar (ze was net 2 maanden beleerd), dus lesgevert trok de leidsels uit mijn handen en zette haar stil. Daarna gewoon weer normaal verder gereden, niks meer aan het handje, ook de weken daarna niet.

Het is ook wat je aan de kletter noemt...

Laat ik het zo zeggen: ik zou haar waarschijnlijk niet binnen fatale boomafstand teruggekregen hebben met mijn "toen" ervaring, anders had mijn lesgevert me waarschijnlijk wel langer zelf hebben laten modderen.

.

**Geplaatst**: 13-02-13 23:56

Geplaatst: 13-02-13 23:56

riagr schreef:
@BlackDevils: beetje aardiger mag wel. Gem schrijft gewoon op wat ze meegemaakt heeft. Als jij dat dan mee vind vallen, prima, maar dan hoeft zo'n opmerking toch niet?

Ik denk dat je mijn antwoord wat verkeerd interperteerd. Een paard in blinde paniek laat zich niet zomaar meer afstoppen. Wanneer ze dat meegemaakt hebben ligt de situatie anders dan dat je ze terug kunt pakken.

**Geplaatst**: 14-02-13 00:07

Geplaatst: 14-02-13 00:07

Ach, iedereen interpreteert "er vandoor gaan", zoals TS in de OP noemt, anders. Voor de één is dat angst, voor de ander is dat het pas wanneer er blinde paniek bij het paard is. Bij die van mij dus wel "geschrokken angst", maar blinde paniek niet.

**Geplaatst**: 14-02-13 08:54

Geplaatst: 14-02-13 08:54

Maakt inderdaad nogal uit of er blinde paniek was. Met mijn vorige paard 3 keer een ongeluk gehad. Waarbij de laatste keer in de binnenbak. Daar heeft paard echt minstens 10 minuten met steeds minder wordende kar achter zich aan gerend. Was dik in paniek. Hem heb ik er nooit meer voorgezet. Vertrouwen was kwijt. Heb hem later ook verkocht, omdat ik ohz ook weinig met hem kon. Gewoon met hele verhaal verkocht. Nieuwe eigenaren hadden er een leuk paard aan (maar daar hoefde hij nooit alleen op pad, andere situatie kan deel van probleem dus oplossen).

De pony waar ik van vertelde was een paar honderd meter op de rit voor ik die terug had. Was vooral heel erg eng, omdat ik (naast manlief) ook zoontje op de kar had zitten.

En de Groninger was echt in paniek. Gelukkig stond de poort van de wei open en rende hij op gegeven moment het erf op. Daar liep (nou ja, rende) hij de bak in. Daar op gesloten en toen eerst naar man gaan kijken, die bewusteloos lag.

**Geplaatst**: 14-02-13 14:50

Geplaatst: 14-02-13 14:50

Pony in blinde paniek in de sloot zien duiken, loopt inmiddels weer voor de wagen met een bijnaam. De sloten duiker.
Zijn volle zus heeft als bijnaam de houthakker, heeft meerdere (2) voorkanten van wagens in elkaar geslagen. Ook uit paniek.
Loopt ook weer gewoon voor de wagen.

Zelf nog nooit een paard aan de kletter gehad. (dankt god op haar blote knieen)

**Geplaatst**: 14-02-13 14:57

Re: Eenmaal angst altijd angst ?

Geplaatst: 14-02-13 14:57

Ik heb jaren geleden met rivaldo een zwaar ongeluk meegemaakt (niet reactie van pony, puur technisch), waarbij hij 3 weken in utrecht heeft gestaan en zijn benen openlagen tot op het botvlies. Ik kreeg wisselende geluiden over het weer voor de wagen zetten. Normaal pak je ze gelijk weer op, maar hij moest revalideren. Ik heb toen 2 jaar nooit meer met hem gemend. De een riep die is niet meer te vertrouwen de ander wilde het wel proberen. Na 2 jaar had ik het tuigje van zolder gehaald en ben ik er achter gaan lopen, hij liet echt zien dat hij dit leuk vond. Zodoende ben ik hulp gaan halen om hem weer te herbeleren. Dit heb ik gekregen doormiddel hulp van 4 span menster en ben mijn koetsiersbewijs gaan halen. Nu is hij na jaren van de 2 die ik heb de betrouwbaarste werkwilligste pony, maar het had ook heel anders kunnen gaan natuurlijk. Puur aanvoelen, luisteren naar wat je dier aangeeft, stapje terug doen door opnieuw te beginnen en proffioneel hulp erbij halen.

**Geplaatst**: 16-02-13 23:38

Geplaatst: 16-02-13 23:38

Toevallig net een topic gestart over een situatie waarin je dus moet gaan bepalen probeer je het weer of kap je ermee..

[AR] Advies gevraagd; Paard met trauma ??

Blijft een moeilijk iets.. lees hier veel positieve berichten maar tot in hoeverre zet je de stap weer .. Moeten niet meer ongelukken van komen :(:)

**Geplaatst**: 17-02-13 23:33

Geplaatst: 17-02-13 23:33

Hier met twee pony's een 'echte' keer gehad dat 't spul echt niet meer onder controle was.
Een keer eindigde het in een bushokje, pony ging er gelukkig niet doorheen maar kwam met hoofd tegen het hokje en kwam tot zinnen / stond stil en ik kon vervolgens weer verder.... Tot op de dag van vandaag geen idee waarom we toen zo onbestuurbaar werden.
De andere keer schrok pony van een stuk of 10 quads die ons tegemoet kwamen en na de 3e had hij het echt helemaal bekeken en vertrok al steigerend en opzij springend, kreeg hem nog net een dam op en vervolgens kwam na die dam een maisveld.... daar ging hij al galopperend in en doordat het zo enorm zwaar was kwamen we na een poosje tot stilstand met de assen zo'n beetje tot halverwege in de grond gereden en pony ook zo'n beetje half onder de grond. Maar goed, 't spul stond stil. Met veel gedoe alles weer losgekregen en weer verder gereden.
Beide pony's gewoon weer ingespannen, en liepen gewoon weer vrolijk voor de wagen.
Maar.... bij die quads heb ik daarna als ik ze nog eens tegenkwam al ruimschoots van te voren de groom eraf gestuurd want ik vertrouwde het zelf echt niet meer.

Wel (veel) vaker dat ze eens vertrekken op wat voor manier dan ook, dat je denkt het moet niet gekker worden maar niet dat het eindigde op een manier die je niet wilde....

Maar een paard hoeft niet perse aan de kletter te gaan om te beslissen dat een paard gewoon niet geschikt is voor de wagen, doordat ze gewoon steeds weer angstig zijn. Je kunt ze wel steeds in bedwang houden of dat je van de 4 ritten die je doet er een vrijwel echt lekker rijdt. Ik heb er zo een gehad, die bleef maar schrikken van een streng tegen haar lijf of van de zweep, dan weer van een riempje wat tegen haar aankwam of een leidsel wat net anders liep dan anders, een vliegendeken waarvan de touwtjes langs haar lijf gingen noem maar op elke rit die ik met haar heb gemaakt was er altijd wel wat :roll:

, da's niet fijn mennen kan ik je wel vertellen. Dus na 1.5 jaar (met gemiddeld 2x per week voor wagen dus toch heel wat ritten verder....) met toch maar steeds proberen en doorgaan (en professionele begeleiding) heb ik toen bij haar maar besloten dat het geen menpaard was maar een paard voor onder het zadel.

Met andere woorden: het is ook maar hoe je wilt mennen. (Vrijwel) continue het idee hebben dat de boel op ontploffen staat of dat je met een verkeerde beweging de boel weer 'triggert' is niet mijn idee van fijn mennen. Oftewel omgaan met zal nog wel kunnen maar of je het wilt....