Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-11-11 12:11

Extreme angst

Geplaatst door de TopicStarter : 13-11-11 12:11

Ik heb een aantal jaren geleden een "ongeluk" gehad met een shetlander voor de wagen (was toen n jaar of 14 denk ik), ik werd gebeld of ik kon komen helpen omdat de pony wat dwars was voor de wagen en ze wat hulp nodig hadden. Ik erheen gefietst en op de wagen geklommen.
Uiteindelijk liep er 1 meisje voor bij de pony die had m vast met een touwtje, ik had de leidels vast en mijn vriendin zat naast me op de bok.
De pony begon te dribbelen en spoot er ineens tussenuit, meisje voor laat los, de ander valt van de wagen en ik nog op de wagen met een pony in volle galop bokkend en springend voor de wagen.
Heb de pony uiteindelijk stilgezet door met de zijkant van de kar tegen een boom te rijden en ik bleek een goede trap te hebben gehad waardoor ik een flink gat in mijn scheen had (wonderbaarlijk voelde ik daar niets van tót ik dat gat zag)
Heb sinds toen niet meer op de wagen gezeten en heb het altijd mooi gevonden maar niet meer mee bezig geweest. Uiteraard had ik totaal geen ervaring toen die shet op hol sloeg maar dacht ik "gewoon even te helpen"
Nu is het zo dat ik sinds kort op een nieuwe stal sta, mijn stalbaas is een fanatieke menner en wil dolgraag 4-span gaan mennen. Hij wil graag mijn haf beleren en ik vind dat verder prima, nu zijn we samen dus rustig aan begonnen en het gaat ontzettend goed.
We zijn nu op het punt dat de 2 wieler vertrouwd is en we de 4-wieler erachter hebben.
Nu komt het volgende probleem naar voren......ik ben zó ontzettend zenuwachtig als we nu bezig zijn!
Mijn paard is vrij relaxed, hij vind de kar prima alleen wanneer wij over straat stappen (hele rustige polderweg) en hij raakt opgewonden door een geluid of iets wat hij ziet slaat bij mij de paniek echt toe.
Hij doet niet meer als zich even groot maken en dribbelen maar echt ik sta te shaken op mijn benen en mijn hart slaat 4x zo snel.
Ik ben zó bang dat hij ervandoor gaat en de gevolgen niet te overzien zijn (wagen erachteraan en je kent het wel)
Nu twijfel ik heel erg of IK wel moet helpen met het verder beleren. Het ging goed en ik vond het onwijs leuk TOT we met de 4-wieler de straat op gingen. Ik raak zelf teveel in paniek van binnen, ik houd me wel kalm tegenover mijn paard maar die is natuurlijk ook niet achterlijk.
Ik rijd ook regelmatig met de paarden van de staleigenaar mee op de wagen en dit gaat wel heel goed, voel me daar nu niet meer angstig bij nu.
Wat zouden jullie doen?

**Geplaatst**: 13-11-11 12:16

Re: Extreme angst

Geplaatst: 13-11-11 12:16

Veel kilometers samen met maken. Hoe meer jij bevestigt wordt dat het goed gaat hoe minder angst je zult krijgen. Dus gewoon lekker stapje voor stapje doorgaan en neem gewoon de staleigenaar mee

die heeft zo te lezen veel ervaring en als er wat gebeurd kunnen jullie dat samen vast goed oplossen. Veel geduld hebben dan komt het wel goed, zeker als je zegt dat je, je nu al niet meer angstig voelt op de kar als de paarden van de staleigenaar er voor staan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-11-11 12:20

Re: Extreme angst

Geplaatst door de TopicStarter : 13-11-11 12:20

Op dit moment zijn we met mijn paard dus wel de weg op gegaan, ik heb hem dan zelf aan een longeerlijn die aan zijn neusriem zit en de staleigenaar is degene die hem "rijd". In gevallen van "paniek" bij het paard ga ik dus even naar zijn hoofd en direct weer naar achter als hij erdoorheen is. Alleen ben ik bang dat hij mijn angst voelt en daardoor onrustiger word.
Ik wéét in mijn hart dat ik een goudeerlijk paard heb maar toch heb ik hele scenario's in mijn hoofd als hij even 5 seconden "paniekeert"
Wil gewoon niet dat mijn paard last van mij heeft

**Geplaatst**: 13-11-11 12:22

Geplaatst: 13-11-11 12:22

Ik lees even mee voor tips. Heb hetzelfde met mijn paard.

Na een ongeluk in de polder, durf ik eigenlijk niet meer mee met de kar.
Maar ze vind het zo onwijs leuk, dat ik het haar niet wil onthouden.

Momenteel zijn wij "overnieuw" begonnen en slepen we veel met de band door de bak.
Ook omdat het 's avonds zo snel donker is en we dan de weg niet op kunnen met de kar.
In het begin was ik altijd heel gespannen als we haar voor de band zette, tegenwoordig gaat het een stuk beter. Dus misschien gaat bij mij de spanning er ook nog wel uit door gewoon door te zetten

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-11-11 12:30

Geplaatst door de TopicStarter : 13-11-11 12:30

Sabbientje schreef:
Ik lees even mee voor tips. Heb hetzelfde met mijn paard.

Na een ongeluk in de polder, durf ik eigenlijk niet meer mee met de kar.
Maar ze vind het zo onwijs leuk, dat ik het haar niet wil onthouden.

Momenteel zijn wij "overnieuw" begonnen en slepen we veel met de band door de bak.
Ook omdat het 's avonds zo snel donker is en we dan de weg niet op kunnen met de kar.
In het begin was ik altijd heel gespannen als we haar voor de band zette, tegenwoordig gaat het een stuk beter. Dus misschien gaat bij mij de spanning er ook nog wel uit door gewoon door te zetten

Ja het gekke is dat ik het allemaal best "makkelijk" vond in het begin, hij was niet onder de indruk van het tuig en had het lopen aan de lijnen ook zo door, slepen ook geen probleem, toen 2wieler in de bak ook niet maar met de 4-wieler in de bak gaat bij ons echt niet. Nu is mijn paard 95% verkeersmak en zomaar niet bang dus lopen we stukjes over rustige wegen. Maar juist de combi "iets engs" en het lopen voor de wagen zorgt voor spanning bij hem, dus gaat hij dan dribbelen en wil eigenlijk naar me toe draaien wat dus niet kan in de burries.....en ik begeef het dan zowat omdat ik zo angstig ben. Ik heb echt het gevoel dat ik volledig de controle verlies, terwijl het tot nu toe niet fout is gegaan en wally even na het spanningsmomentje weer lekker loopt te briesen en weer ontspant. Vind het zo vervelend :')

**Geplaatst**: 13-11-11 12:33

Geplaatst: 13-11-11 12:33

Allereerst zeer begrijpelijk dat de angst je af en toe nog aangrijpt :(:)

Je zegt dat je nu naar voren loopt als je paardje iets niet durft maar ik vraag me af, is dat dan altijd nodig? Of doe je het voor je eigen angst? Je zegt ook dat degene die je helpt er altijd bij is. Is het niet mogelijk dat als jij paniekeert zeg maar, dat je even de leidsels overgeeft aan degene naast je? Of heb je een wagen waarbij jij in het midden voorop zit en jullie dus niet naast elkaar?

Je paard leren vertrouwen is een kwestie van wat al gezegd is kilometers draaien maar ook van rare dingen meemaken, en daar met z'n tweeen doorheen gaan. Als je er steeds naast gaat staan leert ze het zelf ook niet op te lossen en jij ook niet. Natuurlijk in geval van echte nood aan de man of als je het echt niet vertrouwd (waarbij ik dat trouwens aan de ervaren persoon over zou laten) doe je dat maar vaak is het niet eens nodig.

Fijn dat je het met de andere paarden niet meer hebt...dus daar is het ook bij goedgekomen.
Ik zou zelf als ik zoiets had kiezen voor begeleider dus naast je op de bok en als er iets engs is waardoor jij de angst voelt opkomen gewoon leidsels overgeven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-11-11 13:02

Geplaatst door de TopicStarter : 13-11-11 13:02

Op dit moment loop ik er met de longe nog naast, de stalbaas heeft de leidsels vast en zit als hij braaf is op de bok. Dit vind hij nog een beetje eng dus op momenten van spanning stijgt hij af en lopen we er samen langs, hierdoor kalmeert hij het snelst. We zijn dus echt nog in de beginfase van het mennen met de wagen.
Ik loop in principe schuin achter mijn paard en ga alleen naar voren als de stalbaas dat zegt, aangezien ik het liefst de hele tijd naast hem loop

Dit is alleen als hij denkt dat dit op dat moment het beste is en ik moet daarna direct weer naar achteren.
Hij moet dus echt op eigen benen lopen tenzij hij écht over de flos dreigt te raken loop ik dus zo goed als naast de wagen.

**Geplaatst**: 13-11-11 13:33

Geplaatst: 13-11-11 13:33

Citaat:
Dit vind hij nog een beetje eng dus op momenten van spanning stijgt hij af en lopen we er samen langs, hierdoor kalmeert hij het snelst.

Dat is juist heel riskant...
Als je je pony niet genoeg vertrouwen kunt geven als groom dat hij/zij erlangs loopt (zoals je het nu beschrijft begrijp ik het pas, sorry) dan zou ik er voor kiezen iemand anders de longeerlijn te geven. Je kunt dan natuurlijk nog wel gewoon meegaan, maar ik zou me daar dan maar even niet mee bemoeien. Want zo kan je je functie als groom niet doen. De bedoeling is juist dat de menner op de bok blijft en jij als groom ernaast in geval van nood, niet dat je met z'n beiden naast de wagen staat.

Ik begreep eerst dat jij al de leidsels in handen had, vandaar mijn eerdere reactie.

Laatst bijgewerkt door VanHuisUit op 13-11-11 13:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-11-11 13:34

Geplaatst: 13-11-11 13:34

De angst is heel normaal en toont alleen je eigen overlevingsinstinct.
De moeilijkheid is dus om je zelfvertrouwen terug te winnen. Een groen paard vasthouden na de laatste vervelende ervaring werkt dus niet echt mee.
Ik zou het zeker met de menner bespreken.
Je zegt dat die man vierspan wil gaan rijden. Hij heeft dus vast ook ervaren pony's. Ga je daar wel eens met mee? Dat kan natuurlijk veel meer rust geven.
Een andere mogelijkheid is de pony op tweespan te beleren. Jouw pony kan dan ook op zijn spangenoot terugvallen en dat kan jou een gevoel van veiligheid geven.

Wanneer zowel de groom als menner afstappen bij een spannende situatie dan lijkt mij dit niet zo handig. De koetsier hoort ten alle tijde op de bok te blijven want je hebt veel minder te vertellen als je er naast/achter loopt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-11-11 13:41

Geplaatst door de TopicStarter : 13-11-11 13:41

VanHuisUit schreef:
Citaat:
Dit vind hij nog een beetje eng dus op momenten van spanning stijgt hij af en lopen we er samen langs, hierdoor kalmeert hij het snelst.

Dat is juist heel riskant...
Als je je pony niet genoeg vertrouwen kunt geven als groom dat hij/zij erlangs loopt (zoals je het nu beschrijft begrijp ik het pas, sorry) dan zou ik er voor kiezen iemand anders de longeerlijn te geven. Je kunt dan natuurlijk nog wel gewoon meegaan, maar ik zou me daar dan maar even niet mee bemoeien. Want zo kan je je functie als groom niet doen. De bedoeling is juist dat de menner op de bok blijft en jij als groom ernaast in geval van nood, niet dat je met z'n beiden naast de wagen staat.

Ik begreep eerst dat jij al de leidsels in handen had, vandaar mijn eerdere reactie.

Ik heb inderdaad wel zowel enkel als dubbelspan "gereden" ook samen met de stalbaas en zijn ervaren pony's. De eerste keer vond ik het even eng omdat ik opeens op de weg 2 teugels in mijn handen kreeg gedrukt "nu mag jij" :')

Maar ben nu een aantal keer meegegaan en dan voel ik me veilig, ook omdat ik weet dat ik snel de teugels terug kan geven als ik even niet durf.
Het is gewoon "eigen" met mijn paard en misschien dat ik daardoor zo angstig ben? Ik kan soms niet goed meer relativeren omdat ik altijd heel voorzichtig met mn beestje ben

Misschien toch eens even een gesprek aangaan met de stalbaas, hij heeft inderdaad zoieso 2 hele brave paarden staan dus misschien is idd een 2-span een idee of iemand anders als begeleiding.
Ik begrijp dat je kunt schrikken als er iets gebeurt.....maar ik blijf de hele weg met mijn adem inlopen en geniet er zo niet van. Ik wil dat het voor ons beiden leuk blijft, aangezien Wally er wel lol in lijkt te hebben.

**Geplaatst**: 13-11-11 13:44

Geplaatst: 13-11-11 13:44

Citaat:
Maar ben nu een aantal keer meegegaan en dan voel ik me veilig, ook omdat ik weet dat ik snel de teugels terug kan geven als ik even niet durf.

Dan daar lekker vertrouwen in krijgen en iemand anders mee laten gaan met je pony zolang die nog niet zo stabiel is. Lijkt me dat als jij je stalbaas regelmatig helpt, hij jou ook helpt met je pony zo af en toe voor de wagen zetten (doet hij nu toch ook al). En als je pony eenmaal weet hoe het hoort (=gewoon doorlopen en niet stoppen of verschrikken, tip van BD over in tweespan zetten ook evne bespreken), ga je weer mee en kun jij langzamerhand met je pony aan de slag.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-11-11 13:47

Geplaatst door de TopicStarter : 13-11-11 13:47

VanHuisUit schreef:
Citaat:
Maar ben nu een aantal keer meegegaan en dan voel ik me veilig, ook omdat ik weet dat ik snel de teugels terug kan geven als ik even niet durf.

Dan daar lekker vertrouwen in krijgen en iemand anders mee laten gaan met je pony zolang die nog niet zo stabiel is. Lijkt me dat als jij je stalbaas regelmatig helpt, hij jou ook helpt met je pony zo af en toe voor de wagen zetten (doet hij nu toch ook al). En als je pony eenmaal weet hoe het hoort (=gewoon doorlopen en niet stoppen of verschrikken, tip van BD over in tweespan zetten ook evne bespreken), ga je weer mee en kun jij langzamerhand met je pony aan de slag.

de stalbaas ment al 25 jaar ofzo en wilde zooo graag met die van mij erbij in het 4-span gaan rijden....het is dus een beetje zijn hobby

Ik vind mennen prachtig om te zien, en ook best leuk zo een ritje door het bos maar ben gewoon zelf een ruiter

Ik zit liever op de rug geeft me meer gevoel van controle ofzo?
Hij mag dus van mij mn paard beleren en zo nu en dan eens lenen voor zn span, maar de basis blijft toch het rijden onder de man. Daar heb ik hem voor gekocht

**Geplaatst**: 13-11-11 13:48

Geplaatst: 13-11-11 13:48

Immelicious schreef:
maar ik blijf de hele weg met mijn adem inlopen en geniet er zo niet van.

Een paard reageerd juist heel sterk op de ademhaling van zijn begeleider.
Wanneer je merkt dat je spanning op voelt komen dan probeer je eens te richten op je eigen ademhaling.
Een keer diep doorademen door je neus en uitademen door de mond laat al weer spanning afvloeien.
Dan gewoon doorademen vanuit je buik, in door je neus en uit door je mond.

**Geplaatst**: 13-11-11 16:28

Geplaatst: 13-11-11 16:28

Heb je het wel eens omgedraaid geprobeerd, jij op de bok en je stalhouder ernaast.

Ik heb in het verleden ook ellende meegemaakt met mijn haflinger en deze is dan ook niet meer in te spannen.
Ik ging dan nog wel mee met andere aanspanningen maar toen ik mijn fjord liet beleren sloeg de angst ook toe. Maar ik moest op de bok blijven en de instructeur ging ernaast(wij waren wel altijd met 3 man). Op die manier gaf ik de angst niet zo snel door en kon mijn instructeur het paard leiden. Vergeet nooit de eerste keer de pauze...fff bramen plukken....daar zat ik op die kar en mijn instructeur mooi bramen plukken "hij moet leren te wachten en stil te staan"

In de beleer tijd heb ik maar 2 keer mee kunnen gaan ivm ziekte, daarna duurde het 2 jaar voor ik een eigen wagen had en ik het paard ook weer voor de kar zette.
Ik scheet 7 kleuren bagger de eerste keer ondanks dat er iemand mee was en iemand voor mij liep ook met een aanspanning. Maar het is idd wat de meeste zeggen kilometers maken, paard leren kennen en paard ook leren vertrouwen.

Dat is bij mij gelukkig gebeurd. Nu draai ik mijn hand niet meer om voor iets engs langs de weg en ga ik ook rustig alleen op pad.

Wel leuk dat je stalhouder zo enthousiast is...ik wou dat ik dat had

**Geplaatst**: 13-11-11 16:32

Re: Extreme angst

Geplaatst: 13-11-11 16:32

Het kan een goede tijd duren voor het slijt. Als je het leuk genoeg vind is het een kwestie van doen, doen en nog meer doen. Het liefst samen met iemand die erg stevig in zijn schoenen staat.

Ik heb met mijn Dennis ook van alles mee gemaakt, hij staat helemaal niet meer voor de wagen. Ben inmiddels jaren verder maar ben met vreemde paarden altijd nog voorzichtig. Heb inmiddels wel al een stuk of 30 pony's betuigd en een aantal pony's ook door gereden en uitgebracht in de sport.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-11 09:16

Re: Extreme angst

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-11 09:16

Heb gisteren een goed gesprek gehad, heb aangegeven dat ik het écht eng vind en hij heeft gezegd hoe hij over de situatie denkt.
Hij zegt dat het écht niet aan Wally ligt want hij heeft zelden zo'n braaf en koel paard beleerd voor de wagen, tuurlijk heeft hij zijn onzekere momenten maar als ie écht zou willen gaan had ie dat al wel gedaan.
Volgens mijn stalbaas is het juist het beste dat ik zelf meega omdat Wally mij 100% vertrouwd en je dat met een ander nooit zeker weet. Ik ben een beetje gerustgesteld nu en we gaan woensdag weer een rondje doen

Hij zei ook dat het een kwestie is van doen, en hij weet zeker dat ik over een tijdje mijn angst wel kwijt ben. We zullen zien

**Geplaatst**: 16-11-11 10:43

Re: Extreme angst

Geplaatst: 16-11-11 10:43

Ik heb een heel naar ongeluk gehad met mijn oude merrie in 1999, zelf een tijd in het ziekenhuis gelegen, paard 6 weken bij de dierenarts gestaan. Tijd niet kunnen rijden.
Daarna toch weer opgepakt met hetzelfde paard, ze kon er niets aan doen aan het hele gebeuren.
Elke keer als ik merkte dat ze struikelde zat mijn hart in mijn keel, als ik zag dat een ander paard struikelde ook. Maar door toch door te gaan en zelf te ervaren dat niet weer hetzelfde gebeurde is de angst vanzelf minder geworden en uiteindelijk was deze weg, hier zijn wel een aantal maanden over heen gegaan.
Het is dus mogelijk, vertrouw op de stalbaas, hij beleerd vaker paarden en kan een paard dus redelijk inschatten, je paard vertrouwd jouw, jij hem ook. Tuurlijk merken ze aan je dat je zenuwachtig bent of in een andere stemming maar als je hier samen door komt ben je een nog sterker team!

**Geplaatst**: 19-11-11 19:45

Re: Extreme angst

Geplaatst: 19-11-11 19:45

Wow Lin, nooit geweten dat dat ongeluk zo'n indruk bij je heeft achtergelaten.
Jullie waren beiden nog jong, en de pony is voor de wagen 'gepleurd' zonder eerst te beleren met tuig/band/lijnen etc. Nu was het ook niet eens de gemakkelijkste pony.

Ik ben erna met het beestje bezig geweest en uiteindelijk is het ons wel gelukt. Maar de eigenaresse wilde veel te snel en veel te veel. Dan krijg je dat soort gevaarlijke situaties.

Wally is de beste! Zelden zo'n fijne, geduldige en leuke haflinger meegemaakt, en je weet: Het is totaal NIET mijn ras! Maar zelfs ik vond hem leuk om te rijden! Maak je niet druk, Wally vertrouwd jou al, nu jij hem nog.
En ook al lijkt het alsof je achter een paard minder zeggenschap over hem hebt. Geloof me, het maakt niets uit, erop of erachter. Voor je gevoel misschien wel...Maar met een geremde kar heb je hem eerder stil als dat je er op zit. Gewoon zorgen dat je altijd met z'n 2e bent. Je staat er net zo snel langs als dat je erop zit!