Nou zo goed als dat Jo dr rijles vorige week was zo 'goed' ging mijn menles gisteravond.
We mennen met 2 paardjes, eentje (L) typisch zoals Norvid, ik loop wel. De ander (T) is veel te fris (voor mij)
Gisteravond mende wij met T. Op zich ging het aardig totdat wij een stukje achter L. aanliepen en hij daar ook heen wilde. Toen zei mn instructeur hier naar links en uiteraard stuur ik dan naar rechts

Maar toen gingen de vlaggen wapperen en paardlief schoot naar voren, ik meteen in de stress. Dus instructeur grijpt in. Met sturen is het zo, je geeft de ene leidsel en je houd druk op de andere. Maar de stresskip in mij zegt dan: nee houd vast. Dus ik gaf verkeerde signalen aan mn paard, waardoor hij het niet meer snapte en ik mijn spanning nog meer opbouwde
Toen moest ik een stuk draven en had ik het helemaal niet meer, sturen ging heel goed maar ik durf gewoon de ontspanning niet op te zoeken want ik heb dan het idee dat ik dan geen contact meer heb.
Trekken werkt ook averechts, dat weet ik. Maar ergens voel ik mij dan veiliger.
Anyway, ik begon te janken want de spanning liep er uiteindelijk toch uit, gelukkig heb ik het mooi af kunnen ronden. Maar bah, ik hoop dat dit de enige les is waarbij ik met mezelf geconfronteerd word. Ik houd daar niet van
