Ik bleef ook altijd de eerste paar keer erbij hoor, om te kijken hoe het ging. Maar ja, een bijrijdster heb je vooral omdat je zelf dan niet kunt
en dan begon de ellende meestal als ik er niet meer bij was. Paard in de stress, vieze stallen, spullen aan gort, zeggen dat ze komen en ze komen niet
Moet eerlijk zijn, heb 1x een hele fijne meid gehad. Maar dus een stuk of 6, 7x echt waar ik uiteindelijk niets aan had. Maar goed...als je het niet probeert weet je het ook niet. Maar we proberen het even niet meer
@Rivaldo, dacht dat je je koetsiersbewijs al had? Heel verstandig denk ik hoor om even pas op de plaats te maken. Ik ben ook superblij dat ik volgende week start met het koetsiersbewijs. Weet ik tenminste officieel zo'n beetje hoe het moet. Kan daar ook extra lessen nemen, of daarna nog lessen, zodat ik een beetje handig word. Merk al wel dat het beter gaat, met aanspannen en met die enorme leidsels (zat eerst steeds met een berg leidsel in mijn handen, of ergens om mijn benen
, nu stap ik tenminste af zonder dat ik zo'n beetje opgehangen word
).
@Avaluna, onze Han is ook zo ongeveer een bijrijdertje ...zat vanochtend als een soort Ben Hur op de sulky, hij vond het prachtig. Maar ik vind het wel koud voor dat grut nu hoor... Han is bij onze shetlander die we toen hadden enorm hard gebeten en zelfs een keer heel hard getrapt, toen was het mannetje (hij was toen 3,5) echt helemaal klaar met de pony's. De paarden vond hij altijd wel leuk. Sinds we Freddy (AMHA / Appaloosa) hebben vindt hij het gelukkig weer leuk. Dit was de een van de eerste keren dat hij weer met een pony durfde en wilde lopen... (ik sta ernaast met de haflinger die we toen nog hadden, ben dus ook erg blij dat hij dat weer wilde)

Met Freddy kan hij verder nog niets, die is nog maar 1,5. Simba is een geweldige kinderpony. Zo braaf, staat keurig stil, oortjes vooruit, trapt niet, bijt niet, laat zich goed pakken, echt geweldig. En dat terwijl het wel een hengstje is.