Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-06-04 20:52

Geplaatst: 25-06-04 20:52

waarom? dat is een onlogische conclusie.

meer mensen hebben niet per definitie gelijk. raar om daar je geloof op te baseren en een beetje dom.

**Geplaatst**: 25-06-04 20:58

Geplaatst: 25-06-04 20:58

Dus alle rechercheurs die een misdrijf proberen op te lossen en daarvoor allerlei mensen gaan ondervragen, om zich zo een beeld te vormen van wat er is gebeurd zijn dom.
Hmmm....interessant standpunt.

**Geplaatst**: 25-06-04 21:06

Geplaatst: 25-06-04 21:06

je rechercheurs-vergelijking slaat nergens op. een miljoen mensen kunnen wel iets geloven of beweren, dat maakt het echter nog niet waar. Knipoog

**Geplaatst**: 25-06-04 21:16

Geplaatst: 25-06-04 21:16

Sorry, was nog niet klaar met mijn antwoord, maar ik heb op dit moment problms met mijn pjoet.

Als Monty Roberts dingen gaat beweren, en mensen als getuige erbij gaat halen (die van de beschreven situatie niets afweten) dan is dat verhaal tegen verhaal.

Als deze discrepanties te vaak voorkomen, dan zet ik mijn vraagtekens bij de geloofwaardigheid van de grootste gemene deler. In dit geval dus Monty Roberts.

Wat betreft de onzin betreffende de rechercheurs: als Monty Roberts beweert wedstrijden te hebben gewonnen, posities te hebben bekleed en deze feiten in de documenten niet terug te vinden zijn, is hier geen sprake van aangepaste geschiedschrijving.
Er is vaak genoeg creatief met de waarheid omgegaan, helemaal bij grote mogendheden. Rusland heeft een aangepaste geschiedschrijving gekend, Duitsland in de tijd van WOII en ook Amerika krijgt het fijne niet te horen over de Irak affaire. Deze landen hebben allemaal een reden om de waarheid aan te passen.

Echter hebben we het nu over 1 persoon. En al die kleine leugens, al die feiten die hij opsomt waar er geen van na te trekken is, maken Monty Roberts in mijn ogen ongeloofwaardig. Je kunt me niet wijsmaken dat de hele omgeving van Monty Roberts zoveel vingers in de pap heeft, dat al die kleine dingetjes in officiele documenten kunnen veranderen of laten veranderen.

**Geplaatst**: 25-06-04 21:25

Geplaatst: 25-06-04 21:25

je vertelt al een heel verhaal dan op de vorige pagina.

wb de gewonnen wedstrijden en dat iets niet terug te vinden is in documenten wilt niet zeggen dat het ook niet daadwerkelijk is gebeurd. iets leugens noemen, wilt niet zeggen dat het ook echt leugens zijn.

dat zijn drogredenaties en volgens mij kijk je met een flink gekleurde bril cassidy. ik zie nergens bewijs dat ofwel monty, ofwel zijn familie gelijk heeft. de waarheid zal waarschijnlijk wel ergens in het midden liggen.

**Geplaatst**: 25-06-04 21:30

Geplaatst: 25-06-04 21:30

Ik zou graag met je verder willen discussieren betreffende dit thema, maar mijn computer doet heel raar. Ik ben blij dat ik nu dit nog even kan plaatsen (als het mij lukt) voor mij zijn de interviews met de broer (die hij als getuige aanhaalt in zijn boek, en met wie hij hele cruciale belevenissen heeft gehad (volgens Monty, waar zijn broer echter een heel andere versie van in gedachte heeft, en waar hij soms helemaal niet bij is geweest) en alle goede vrienden van Monty wel degelijk bewijs genoeg om de gegeloofwaardigheid van Monty in twijfel te trekken.

Ik kan je helaas ook niet aanbevelen om het boek te lezen want dat is niet meer te koop, en mijn exemplaar krijg je niet. Laten we het er dan maar op houden dat ik meer bewijsmateriaal in handen heb dan jij, en mijn bril er misschien met recht heel gekleurd uitziet.

**Geplaatst**: 25-06-04 21:33

Geplaatst: 25-06-04 21:33

misschien kan je dat bewijsmateriaal hier posten, als het van een onafhankelijke bron is en dus niet gekleurd door belangen. om een objectieve mening te vormen moet je beide kanten eerlijk afwegen.

als je je pc probleem op FZ post, misschien kan ik je dan weer snel op gang helpen Knipoog

**Geplaatst**: 25-06-04 21:52

Geplaatst: 25-06-04 21:52

Een brief van Monty's nichtje

The following newspaper article appeared in the March 1998 edition of Roper
Sports News.

Two Sides To Every Story

Dear Editor:

There are always two or more sides to every story. This is very true in the
controversial autobiography of Monty Roberts, The Man Who Listens To Horses. I
am Monty Roberts' cousin. Monty's mother, Marguerite Martins Roberts was my
Dad, Jim Martins', sister.

I was so excited to watch Monty on Dateline and very schocked at what he said
about his father, Marvin Roberts. He claimed that he had been beaten by his
father, (Later in his book he claims his mother Marguerite Roberts sat by and
did nothing about this.) He also accused his father of being cruel and abusive
to the horses he trained. I could not believe my ears because my memories of
Uncle Marvin were so loving and happy. If there was punishment to be given I
remember it was Monty's mother, my Aunt Marguerite who did it. Uncle Martin
unselfishly and without payment helped me a great deal when I ran for Hostesss
at the California Rodeo in Salinas. He also hired my boyfriend Clifford Happy,
to ride colts for him.

He taught Cliff a lot about breaking colts and during the time Cliff worked for
him there was never any cruelty served to the colts. After Cliff and I were
married, we bought Johnny Twist. He was quite stern with his advice. He told me
that a lot of barrel racers run their horses over and over, but that was not
wise. He said I should score him a lot in front of the barrel pattern and make
sure my horse stayed calm before I ran.

I must admit however that after hearing the accusations on Dateline, a seed of
doubt was planted in my head. Could the Marvin I knew and loved (years after he
had his family) have changed that much? When Monty's book, The Man Who Listens
to Horses (The British release) was given to me as a gift, I began reading. I
was thinking WOW, what an interesting life! Why hadn't Aunt Marguerite, Uncle
Marvin, or anyone else in the family shared all these fascinating stories about
Monty?

As a young girl I distinctly remember every visit or phone call my proud Aunt
and Uncle had with their son and his family. They would tell everyone how
exciting their life was and how wonderful he and Pat were doing with their
horse business at Flag Is Up Farms. When I discussed the content of the book
with my parents and many other old friends of the family, they told me much of
the book was fiction. There was no trip to Nevada to gather wild horses for the
Rodeo when Monty was 13. There was no private tutor that went with Monty on his
private boxcar to horseshows, because there was no boxcar.

Our family remembered some of the movies, but they didn't remember Monty
working as a stunt double. As far as Uncle Marvin Roberts killing a man, there
are no records of it and Monty's brother Larry claims that he was at the
incident and no black man was beaten to death by Uncle Marvin. Monty says that,
"In all of the football that I played my father came to only one game." Funny,
but I viewed a tape last month that my parents have of Monty growing up. One of
Monty's football games is recorded and it show both his parents at that game.
Freinds and family remember his parents attending many games.

When I spoke to enough people about claims in the book, the seed of doubt
disappeared. A man that can tell so many false stories about his life can
surely lie about his father. Uncle Marvin and Aunt Marguerite are deceased and
cannot stick up for themselves, so I believe out of respect and admiration we
must speak up for them. We have received so many calls and letters from old
friends that it is unbelieveable. We have not found one person that remembers
things as Monty does. People have in fact called in dispute of this so called
autobiography. Who's to say what's fact and what's fiction?

When the United States release of The Man Who Listens to Horses hit the
bookstores. I again was given a copy. I also read this release and there are
changes that seem interesting. In the British release Monty remembered Tony
Vargas driving him to Nevada to gather the wild horses for The California Wild
Horse Race, when Monty was 13-years-old. Tony is still alive and well and told
me he indeed never drove Monty to Nevada for wild horses. The names changed
curiously enough in the United States release. The couple he now remembers
driving him to Nevada are deceased. In my opinion Monty's memory is obviously
not what it should be to be writing his life story.

I am writing this after receiving a family letter from Monty in December of
1996. His letter to many members of our family was in answer to many
criticizing articles the family had written in attempt to let the public beware
that a number people have different recollections of Monty's life. In Monty's
family letter he stated that "It hurts that certain members of the family would
choose to do this without investigating the full story first." I decided to be
fair and investigate as best that I could. What I have uncovered is that so
much of what Monty says happened in his life are untrue, how then am I to
believe the nasty things he says about his father? When you pick an
autobiography to read you expect it to be fact, not fiction. In this case,
however, I do not believe most of what is written in The Man Who Listens To
Horses to be true. There is not one person in our family, that I know of who
believes much of this book. If there is I would sure like to hear from them.

I have seen Monty's talent and it is exceptional. He is nationally renowned and
has worked hard to get where he is today. Neverless it breaks my heart that he
has allowed so many untrue happenings to be released in his "autobiography".
Where he is headed for tomorrow is another story. Only Monty lives with his
conscience. I definitely agree with Monty on one point, "I will accept
criticisms where criticisms are due and even for differences of opinion but
outright untruths are not acceptable." This is exactly why I felt it so
important to write this letter,

Sincerely,

Marguerite Martins Happy
(805) 296-9512
Saugus,Ca

--------------------------------------------------------------------------------

**Geplaatst**: 25-06-04 21:58

Geplaatst: 25-06-04 21:58

dit zijn subjectieve meningen, gekleurd van belangen en al helemaal geen bewijs, zoals de titel al zegt.

de zelfde soort verhalen, maar dan in de pro-monty vorm, kan (of iig kon) je vinden op zijn site.

ik begrijp daarom nog steeds niet waarom je dit wel gelooft en het andere niet. het is het ene woord tegen het ander en niet meer.

**Geplaatst**: 26-06-04 06:59

Geplaatst: 26-06-04 06:59

Als iemand een autobiografie schrijft (auto = zelf en biografie = levensverhaal) dan verwacht ik eigenlijk dat degene zijn feiten op een rijtje heeft staan. Je kunt je een keertje in data vergissen, je kunt je een keertje vergissen bij de dingen die je hebt meegemaakt en de personen die erbij aanwezig zijn geweest. Maar om situaties en vooral cruciale personen bij bepaalde sleutelpunten in je leven van een editie naar de andere uit te wisselen (temeer de eerste "getuige"nog leeft en de tweede getuige overleden is en dus niets meer kan vertellen) vind ik toch ronduit verdacht. En vooral: dat is niet een keer maar meerdere keren voorgekomen. En om het lekker smeuig te maken verzint hij er ook nog een hoop bij.

Laten we eerlijk wezen, een vroeger door zijn vader mishandelde man, een vader die daarbij ook nog een moordenaar blijkt te zijn, het slachtoffer nu een man die het "licht" heeft gezien en die boodschap wil uitdragen, klinkt zoveel beter dan weer een cowboy die een trainingsmethode wil uitdragen die hij van zijn liefhebbende vader heeft geleerd.

Als je van mij verlangt dat ik met bewijs op de proppen kom van mensen die helemaal niets met Monty te maken hebben, niet pro- of anti- Monty zijn: sorry, daar kan ik je niet aan helpen.

Ik vrees dat ik je daarom niet kan helpen aan een uitleg waarom ik de neiging heb om de versies van verschillende mensen wel te geloven, en de uitleg (uitleg? hij verteld iets en legt daarna helemaal niets meer uit) van 1 persoon niet. Misschien heeft het alles te maken met vrouwelijke intuitie... Haha!

(oeps wat zeg ik nou...weer een heel verkeerd en onlogisch argument Haha!

)

**Geplaatst**: 26-06-04 07:28

Geplaatst: 26-06-04 07:28

SuperPepeijn schreef:
:)) je rechercheurs-vergelijking slaat nergens op. een miljoen mensen kunnen wel iets geloven of beweren, dat maakt het echter nog niet waar.

Wat is waarheid? Er is nl niet een waarheid.

**Geplaatst**: 26-06-04 07:34

Geplaatst: 26-06-04 07:34

Om even terug te komen op het oorspronkelijke topic, namelijk of de methode van MR paardvriendelijk is of niet:

MR beweert dat een paard, als hij gaat likken en kauwen, ontspannen is. Dat is niet altijd zo. Er zijn paarden die tijdens de hele join-up een strak mondje houden, en wel degelijk ontspannen zijn. Er zijn ook paarden die vreselijk in paniek zijn, waar de Adrenaline door hun lijf giert, en die evengoed gaan likken en kauwen, maar daarbij andere signalen uitzenden dan die van een ontspannen paard. Gespitste oren, grote ogen waar je het wit bij kunt zien, bijvoorbeeld.

MR leerling Kelly Marks, die samen met Richard Maxwell in Engeland de Join-up methode propageerd, waarschuwt voor de toepassing van de methode bij extreem angstige paarden. Ook hebben ze ervaringen met paarden waar een begin van een vertrouwensrelatie was opgebouwd die door het onderwerpen van het betreffende paard aan de Join-up methode compleet is verstoord.

**Geplaatst**: 26-06-04 07:46

Geplaatst: 26-06-04 07:46

Ook ik ben zo'n stommerd die zomaar met de join-up bezig is geweest. Na drie keer vond ik er niks meer aan, m'n paard werd er zo slaafs van, ongelukkig, niet vrolijk Scheve mond

. Ben nu al twee jaar bezig om hem weer wat zelfverzekerder te maken. O.t.w. je verknald je paard sneller met een join-up, dan dat je hem weer goed hebt Huilen

**Geplaatst**: 26-06-04 09:24

Geplaatst: 26-06-04 09:24

Cassidy"]
En om het lekker smeuig te maken verzint hij er ook nog een hoop bij.
[/quote]...zegt de andere partij die het net zo goed aan het verzinnen kan zijn.

[quote="Cassidy"]
klinkt zoveel beter dan weer een cowboy die een trainingsmethode wil uitdragen die hij van zijn liefhebbende vader heeft geleerd.
[/quote]natuurlijk klinkt dat beter. dat wilt echter niet zeggen dat het leugens zijn (of dat het waar is uiteraard)

[quote="Cassidy"]
Als je van mij verlangt dat ik met bewijs op de proppen kom van mensen die helemaal niets met Monty te maken hebben, niet pro- of anti- Monty zijn: sorry, daar kan ik je niet aan helpen.
[/quote]dus weet je ook niet of het verhaal van de andere partij waar is, terwijl je die wel aanneemt. raar.

[quote="Cassidy schreef:
Misschien heeft het alles te maken met vrouwelijke intuitie... (oeps wat zeg ik nou...weer een heel verkeerd en onlogisch argument )

dat kan je wel stellen ja. dit is geen intuitie maar iets dat je liever WILT geloven. er zijn nl. geen bewijzen, geen concrete dingen, geen feiten (of ik heb ze iig hier nog niet gehoord). die zijn voor mij nodig voordat je iemand een grote leugenaar etc. noemt. zo niet maak je je zelf alleen ongeloofwaardig en een beetje belachelijk.

**Geplaatst**: 26-06-04 09:26

Geplaatst: 26-06-04 09:26

SuperPepeijn schreef:
zo niet maak je je zelf alleen ongeloofwaardig en een beetje belachelijk.

So be it....wat jij wilt. *LOL*

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-06-04 17:51

Geplaatst door de TopicStarter : 26-06-04 17:51

Maar in ieder geval heb ik (topicstarter) nu in ieder geval begrepen dat een join-up (op Monty's manier) een paard slaafs maakt. En het niet zorgt voor een vertrouwensband.

**Geplaatst**: 26-06-04 19:42

Geplaatst: 26-06-04 19:42

de join-up die ik maak met mijn 2 jarige begint al vóór de roundpen. Hij waggelt braaf achter me aan als ik hem in het land uit het koppel haal. Ik loop naar hem toe, begroet hem (er zit soms 3 weken tussen die bezoekjes) en geef hem een snoepje. Nou dan loopt ie daarna gewoon braaf achter me aan (zonder halster OK dan!

)en jaagt de andere paarden bij me weg. In de roundpen begin ik met de parelli spelletjes en als ie wegloopt loop ik 'm achterna tot ie zich omdraait en weer bij me komt. Dat gaat echt per keer beter. Waarom zou ik een vriend in de rondte willen jagen als ie graag bij me is?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-07-04 09:59

Geplaatst door de TopicStarter : 01-07-04 09:59

Dat is dus geen Monty join up Knipoog

**Geplaatst**: 01-07-04 20:47

Geplaatst: 01-07-04 20:47

klopt

! Maar voor ons werkt het goed, of het zo blijft zal de toekomst uitwijzen. Ik denk dat we allemaal een beetje van dit en een beetje van dat doen, net hoe het paard reageert. In vind het erg belangrijk dat hij bij me wil zijn omdat hij dat prettig vind en niet omdat ie bang is dat ie anders weer in de rondte wordt gejaagd. Eigenlijk een beetje het principe van: negatief gedrag negeren en positief gedrag belonen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-04 12:00

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-04 12:00

Goedzo, zolang je doet wat goed is voor je paard is het altijd goed. Haha!

**Geplaatst**: 02-07-04 12:11

Geplaatst: 02-07-04 12:11

@ paars....iedere keer de rondte in gejaagd? Dat is dus hoe je de join-up niet moet gebruiken. Als de band al zo goed is tussen jouw en je 2-jarige, waarom zou je dan de join-up nog op hem moeten toepassen?

En Marliesje, toch nog een kleine opmerking aan hand van bovenstaande opmerking: iedereen doet in prinicipe wat goed is voor zijn paard, of wat hij/zij goed vind voor zijn paard. Ik denk niet dat er iemand is hier op bokt die met opzet probeert zijn paard te verknallen.

Dus de hamvraag blijft: wie beslist wat goed is voor je paard?

**Geplaatst**: 03-07-04 09:01

Geplaatst: 03-07-04 09:01

Zijn baas en niemand anders. Da's juist de lol van het hebben van een eigen paard, je kan het doen zoals JIJ het goed vindt!! En dan maar hopen voor het paard dat de baas voldoende gezond verstand heeft om met die verantwoordelijkheid om te gaan......

**Geplaatst**: 03-07-04 14:48

Geplaatst: 03-07-04 14:48

Cassidy schreef:
Om even terug te komen op het oorspronkelijke topic, namelijk of de methode van MR paardvriendelijk is of niet:

MR beweert dat een paard, als hij gaat likken en kauwen, ontspannen is. Dat is niet altijd zo. Er zijn paarden die tijdens de hele join-up een strak mondje houden, en wel degelijk ontspannen zijn. Er zijn ook paarden die vreselijk in paniek zijn, waar de Adrenaline door hun lijf giert, en die evengoed gaan likken en kauwen, maar daarbij andere signalen uitzenden dan die van een ontspannen paard. Gespitste oren, grote ogen waar je het wit bij kunt zien, bijvoorbeeld.

MR leerling Kelly Marks, die samen met Richard Maxwell in Engeland de Join-up methode propageerd, waarschuwt voor de toepassing van de methode bij extreem angstige paarden. Ook hebben ze ervaringen met paarden waar een begin van een vertrouwensrelatie was opgebouwd die door het onderwerpen van het betreffende paard aan de Join-up methode compleet is verstoord.

Je hebt gelijk Cassidy. Mijn arabiertje likt en kauwt in extreem bedreigende situaties. Toen ze vasthing over de voorboom in de trailer was ze druk aan het likken en aan het kauwen. Dit volgens mij om haar angsten beter onder controle te kunnen houden. Met mijn paard is ooit ook eens een join up geprobeerd, door iemand waarvan ik dacht dat die bekwaam was. Gevolg was een compleet hysterisch paard, wat zich echt niet zou ´overgeven´of zou ´ontspannen´.

**Geplaatst**: 03-07-04 17:14

Geplaatst: 03-07-04 17:14

Ik vind et eerlijk gezegd allemaal maar 'wazig'!!
Iemand met een gezond 'paarden-verstand' gaat 'normaal' met zijn paard om.. heet dat dan NH??
Mijn paard is een vrolijk paard wat genoeg respect voor mij heeft, maar absoluut niet onderdanig is. Hij is altijd blij me te zien (logisch.. ik ben zijn wandelende voer-kar Haha!

) en gaat altijd graag mee.. of dat nu rijden is, naar de wei, beetje vrijheidsdressuur, shows loopt, door het bos, naar het strand of wat dan ook!
Hij heeft altijd zijn oortjes naar voren en haalt ook wel eens ondeugd uit!
Als ik in de wei loop of waar dan ook, hij loopt altijd vrolijk achter mij aan!
En als hij eens wat doet, wat in mijn ogen niet kan (mij per ongeluk omver lopen.. 1x gebeurd, daarna noooooooit -tot nog toe- meer), krijgt ie een klap!
Maar goed.. ieder z'n hobby.. maar ik ben niet zo'n Monty Roberts-fan, en ook geen Emile Voest-fan! Ik ben fan van mensen wat respect hebben voor paarden, hun in hun waarde laten en hier 'normaal' mee omgaan!!

'NO AFFENCE' voor degene wat wel helemaal 'uit hun dak' gaan met NH Haha!

!!

**Geplaatst**: 03-07-04 21:57

Geplaatst: 03-07-04 21:57

Cassidy schreef:
Dus de hamvraag blijft: wie beslist wat goed is voor je paard?

Het paard

Als je je paard altijd oberveert en zijn gedrag en lichaamstaal herkent kun je daar een heleboel uit op maken, in grote lijnen dan.
Houd je paard in alle opzichten als graadmeter en instructeur dan maak je de meeste kans dat je het juiste doet.
Wbt uiterlijke verschijning en lichamelijke kenmerken alsmede het gedrag van een paard kun je alles aflezen.

Vraag je je af of je het goed doet? kijk naar je paard en het antwoord heb je vaak snel gevonden!