DANIenVLIEG schreef:tuurlijk geef ik hem wel eens wat, maar het is wel zo dat je lager staat op het moment dat je je paard een snoepje geeft.
heb je een onderdanig paard dan is het niet erg, zal die niet de leiding overnemen, maar heb met vlieg juist meer problemen als ik hem snoepjes voer, dan dat ik niks geef.
Ik geloof niet zo in dat voer-rangorde verhaal. Hetzelfde hoor je bij hondentrainers, zou je je hond met voer belonen, dan sta je automatisch lager in de rang omdat je jouw voer opgeeft voor je hond. Maar dat is zo ontzettend simpel gedacht! Hoe zit het dan met de volwassen wolven die hun voedsel opbraken om zo de jongen te voeren? Of een leider van de roedel die genoeg heeft gehad en bij het karkas van een rendier wegloopt? Staat de volgende eter dan plotseling hoger in de rang?
In de eerste plaats denk ik dat de dieren zelf veel beter alle nuances van dominantieverhoudingen rond voedsel geven zien dan wij mensen denken. Ik weet 100% zeker dat zij naar gelang de situatie het verschil kunnen zien tussen onderdanig slijmen door middel van voer aanbieden, en het waardering tonen door middel van voer aanbieden. Honden en paarden zijn echt niet zoveel stompzinniger dan mensen. Bovendien kun je precies volgens hetzelfde schema hierboven, met de hond die een karkas laat liggen, ook het met voedsel belonen juist als dominantieversterkend zien: De baas eet eerst en als er dan nog wat over is, dan pas mag de ondergeschikte komen. En aangezien het bij clickertraining zo is dat de trainer precies bepaalt wanneer het paard wel of geen voer mag, is dat toch ook juist dominantie versterkend handelen? Bij paarden is het bovendien altijd ondoorzichtiger omdat paarden gras eten, een voedselsoort waar niet op gejaagd hoeft te worden, dat geen restjes kent en waar de hele kudde tegelijk kan aanvallen zonder eerst te wachten tot de leider zich eerst heeft rondgegeten. En natuurlijk wordt een ondergeschikte soms van zijn lekkere stukje geschopt door een ranghogere, maar in feite is de clickertrainer dan toch ook die ranghogere? Ik bepaal immers wanneer mijn paard wel dat lekkere stukje voer mag, en wanneer niet. En als je dat hele dominantiegeneuzel weglaat wordt het nog veel simpeler: Ik heb iets dat het paard wil, het paard kan iets dat ik wil. Paarden zijn kapitalistische monsters die best hun lichaam willen verkopen voor die vier brokjes voer. Eerlijk oversteken en klaar is kees.