VanHuisUit schreef:Hij is me er een keer tussenuit gepiept met longeren, toen schoot de lijn los terwijl hij zo bezig was, rende hij weg... richting maisland ... ik dacht o o nu gaat het mis, kwam hij weer terug snuivend en bleef vlakbij me staan, zo van was beetje saai daar verderop, kom maar weer terug

Maar je zult vast wel ff flink geschrokken zijn
VanHuisUit schreef:Wat is er misgegaan met inspannen voor de sulky? Heb Ollie sinds kort af en toe in de sulky staan, vind ze zo fijn, hoeft ze niet te trekken, kan ze gewoon lekker gaan. Dus ben benieuwd of ik nog op iets speciaals moet letten (staat met draverstuigje/kliktuigje ervoor).
Nou, het was gewoon heel stom wat er met die sulky is gebeurd. Ik had zijn vertrouwen helemaal en had alweer 2 keer gemend met de Sulky wat echt super goed ging. 3e keer was ik bezig met inspannen maar was nog niet helemaal klaar. Op de een of andere manier schrikt Anjo van een reiger of van iets achter hem en doet een pas opzij waardoor ik een deel van het tuig uit mijn handen laat vallen. Daar schrok hij zo van dat hij wilde rennen maar de wagen zat al vast. Dus ik spring op de sulky en stuur hem richting het hek om hem tot stoppen te dwingen maar hij nam gewoon een sprong met als gevolg dat de sulky in het hek achter bleef, hij alles kapot trok uit paniek, ik onder de prikkeldraad wonden zat want ik hielt de teugels vast en liet me zo mee sleuren
Tja, dat was geen leuke ervaring. Ik heb er nog wat mooie littekens van op mijn arm
Wat er bij dat eerste ongeluk is gebeurd weet ik niet. Was zover ik weet gebeurd toen Anjo 3 jaar was en hij toen net een paar maanden beleerd was voor de wagen. Na dat ongeluk durfde de eigenaar niet meer te mennen en toen zijn zijn paarden (3 haflingers) het land op gegaan.. (met vervroegd pensioen zo gezegd.) Maar Anjo was een jonge ruin in de bloei van zn leven dus heeft hij hem te koop gezet. Echter wilde niemand hem hebben. Pas jaren later viel mijn oog op zijn advertentie. Hij was toen alweer 8 jaar. Uiteindelijk voor een andere haflinger gegaan. Dat bleek niks voor mij te zijn en toen weer een jaar later zag ik Anjo opnieuw en toen wilde ik toch eens bij hem gaan kijken. Waarom wilde niemand deze schat hebben? Ik heb hem dus pas als 9 jarige gekocht en toen pas zadelmak gemaakt en alles zelf aan moeten leren. We hebben samen al een hoop bereikt en hij heeft menig kind leren paardrijden en ruiters met angst zelfs weer de moed terug gegeven om weer op een paard te stappen. Het is een geweldig dier die voor je door het vuur gaat, maar hij heeft ook wel zo zijn aandachtspunten. Zo is het inspannen en alles wat hij in verband brengt met de ongelukken, gewoon erg spannend. Ik wil dus echt bouwen aan het vertrouwen. Ik wil dat hij er weer plezier in krijgt. En na de training van zaterdag heb ik gewoon het gevoel dat als we dit goed aanpakken dat ook weer helemaal goed komt want die twee keer dat ik hem voor de sulky heb gehad, had hij er zo'n plezier in! En met wat hulp van zijn vriendje Stalker moet het gewoon weer goed komen.
Ik ga zaterdag weer oefenen met mn verzorgster. Misschien dat we wat foto's kunnen maken.