Mss dat een voorbeeld duidelijk maakt wat schelden oplevert.
ik rijd weer eens een rondje met me 2span en komt me een ruiter tegemoet.
Paard loopt rustig ontspannen niks aan de hand dus zou je denken.
Ik terug naar stap en ineens ziet de dame inkwestie mij ineens, denk een afstand van een 75 à 100 meter.
Scheurt het bit tussen de oren van dat arme beest en begint teschelden dat wil je niet weten.
Ik hou halt en kijk het ff aan en draai daarna maar om, iemand moet de verstandigste zijn toch.
Paar weken later kom ik deze dame tegen en probeer even uit teleggen dat ze het beter iets anders kan oplossen. Weer werd me duidelijk gemaakt dat het mijn schuld was dat haar paard in paniek raakte, weer de nodige verwijten en woorden die ik hier maar niet zal herhalen.
En ja hoor niet veel later de zelfde dame weer als tegenligger aan de andere kant van de weg, ik netjes terug naar stap en jullie raden het al, zelfde ritueel.
Ik heb ook grenzen en ja dan heeft de dame dus wel pech!!
Ben ik nu net zo asociaal als een wielrenner?
Schuif ik nu alle ruites op 1 hoop als asoos?
Nop, zij is gewoon 1 van de velen die niet op de weg thuis horen.
Ik ben niet boos, alleen een beetje verdrietig......
