Ik heb nog een aantal andere topics geplaatst over heel het gebeuren rond het beleren van Iris, ik denk niet dat je die hebt gelezen.
Ik zal het nog even kort uitleggen, dan zul je zien dat je reactie niet hellemaal goed geplaatst is, al snap ik je reactie heel goed als je de rest niet hebt gelezen. Ik wordt namelijk zelf ook gek van die penny meisjes en anderen die hun pony wel even voor de kar knopen want dat kunnen ze wel. Nou komt ie:
Ik ben/was al 3 maanden bezig. Dat is vast een. Iris ken ik al haar hele leven en haar moeder heb ik ook veel mee gedaan. Haar moeder was erg schuw en bepaald geen lieve tante, ze verdedigde zichzelf erg goed als ze het niet vertrouwde blabla.
Iris is dus ook ondanks de vele aandacht als veulen zijnde ook een erg moeilijke pony gebleven als het gaat om werken en vooral om mensen vertrouwen. Ik ben dus eerst maar een begonnen met "gewoon" longeren. Een beetje respect krijgen en haar aan het werk kunnen zetten want dat vertikte ze dus. Zo ben ik heel langzaam gaan opbouwen. Alleen al aan het tuig laten wennen ben ik denk ik wel een maand mee bezig geweest. Gewoon longeren en wandelen met tuig en tegelijk een beetje opbouwen met lange lijnen. Blabla nou noem maar op. Dit deed ik met gewoon een trensje allemaal. Later dus ben ik gaan proberen met die stang. Dit was dus niet zo'n suc6 en ben dat gewoon rustig gaan oefenen en aan laten wennen en rubber erom ect. Maar ik wilde nog steeds een ander bit omdat ik er niet geheel tevreden mee was. Al het andere werk wat ik erlangs deed of op andere dagen ( beetje afwisselen bit oefenen en band trekken ect) deed ik gewoon weer met de trens ( wat ik dus niet eerder heb vermeld). Ook dus onder andere omdat ik nog geen nieuw bit had waar ik wel tevreden mee was en omdat ik het wel vond gaan om ruster verder te trainen. Hier dus de uitleg.
Tot slot nog even nog een keer: ik weet zeker dat ik haar met veel geduld uiteindelijk echt wel fatsoenlijk voor die wagen had gekregen, maar feit is nog steeds dat ze niet alleen vlucht als ze schrikt maar ook terug vecht ( dus trappen/slaan). Dit heeft ze gewoon georven van haar moeder die geen vertrouwen had in de mens. Iris vertrouwde me echt wel voor een heel groot deel, maar zoiets krijg je er voor een klein deel gewoon nooit uit, dat zit in de genen. Zodoende heb ik besloten om met dit paardje gewoon geen risico's te nemen. Er zijn gewoon dinge die je niet KUNT trainen waar ze wel van kan schrikken (een waterpomp die inneens aan gaat ect) en haar reactie is niet van ik schrik even ga er even vandoor wordt bijgehouden en gerust gesteld en het is weer goed, nee haar reactie is dan ik ga ervandoor en ik vecht terug. Er bestaan ook nog slagbanden ect en van alles, maar ik doe het niet, een ander mag van mij doen wat ie wil, maar ik vind dat het allemaal niet waard met alle risico' s die eraan vast zitten.
Denk dat het nou toch wel duidelijk is dat ik toch wel verantwoordelijk en eerlijk tegenover het paardje ben bezig geweest.....