abby"]
Appie, dank je wel voor je uitleg. Fijn dat je de moeite wilde nemen om het op ´papier´ te zetten.
Ik begrijp de gedachten uitstekend en ook de uitgangspunten, kan me er ook een beeld bij voorstellen. Zodra een paard van achteruit loopt, zeker als daar ook caveletti-werk bij gebruikt wordt dan zal hij losser worden in zijn rug en met zijn neus naar de grond gaan. In het mooiste geval zal hij ook zijn achterhand onder laten treden. Dat is iets wat het door mij beschreven ´probleem-paard´ zeker moet leren.
Maar, net zoals Zep en Lielle bereiken wij dit ook door gebruik te maken van de dubbele longe of touwtjes, zonder dat er sprake is van spanning waarna misschien ontspanning volgt. In tegendeel: het paard bepaalt of hij spanning neemt op de touwtjes (´er tegenaan (in) lopen´) of dat hij zelf ontdekt dat hij de druk kan wegnemen door los te laten. Door het rondlopen van zowel touwtjes als dubbel longe (zoals de verbinding via teugels en ruiter) maakt dit mogelijk in tegenstelling tot de slof-methode of de normale bijzetteugels.
Zoals Limo ook al aangaf: stel je doel bij longeren. Wil je je paard sterk maken om in een dressuurhouding te kunnen lopen, vanuit de achterhand en met oprichting, dan zul je spieren anders moeten trainen. Natuurlijk is het belangrijk om alles steeds los te maken en te laten rekken en strekken (vergelijk met een balletdanser), maar de spieren moeten ook kunnen verkorten om te kunnen dragen en ik vraag me af of jullie methode dat bewerkstelligt.
Wil je een paard met rugproblemen loswerken aan de longe dan is er niets mis met neusje over de grond en actief achterbeengebruik. Een touwtje zou ik dan wel gebruiken om, als het paard het aankan tenminste, toch iets op te vangen voor en meer bolling en hals gebruik te vragen.
Daar zit denk ik de clou achter deze discussie: het is -in mijn ogen althans- altijd verkeerd om één methode te gebruiken bij willekeurig welk paard. Kijk naar het dier, zie zijn goede kanten, zie zijn te ontwikkelen kanten (ook een andere invalshoek dan slechte kanten!!) en ga daar systematisch mee werken op een voor het dier afgestelde manier en methode. Als je dat kunt - en wij hebben het van Lammert Haanstra geleerd om zo naar een paard te kijken- is longeren heel waardevol en nuttig.?
[/quote]
Graag gedaan
.
Wat jij uitlegt over het druk nemen of niet door het paard, begrijp ik volkomen. En je hebt gelijk dat het zo bij een paard goed werkt. Maar toch blijft er een bepaalde vorm van spanning. Want jij bepaalt toch tot in hoeverre het paard met zijn hoofd kan gaan. Natuurlijk kan hij de spanning ontlopen door net voor die druk te gaan lopen. Maar dan creeër je hoe dan ook een bepaalde spanning bij het paard. Want het paard zou zo niet lopen als die touwtjes er niet waren. Het mooie juist van zonder die touwtjes te werken is, is dat het paard zelf zoekt naar die goede houding. En dat gebeurt dan in complete ontspanning.
En met onze manier van longeren kan je zeker wel alle spiergroepen op de juiste manier trainen.
Wbt bij het paard met rugproblemen wat jij beschrijft, zeg je toch weer dat je dmv een touwtje het paard wilt opvangen. Terwijl dat opvangen dus ook anders kan.
Het is idd verkeerd om één methode toe te passen bij elk paard. Dat heb ik ook proberen te beschrijven. Maar wat wel belangrijk is, is dat bij elk paard hetzelfde uitgangspunt moet bestaan.
Wbt LH, ik heb hem niet in het echt aan het werk gezien of zijn boek gelezen, maar weleens wat artikelen gelezen of verhalen gehoord. Een paar maanden terug stond er ook een artikel van hem in Bit. Maar met heel veel dingen die hij schrijft kan ik het totaal niet vinden. Hij kijkt heel anders naar een paard en trekt daar imo verkeerde conclusies uit.
[quote="Lielle"]
Kijk, leuke discussie nu. En met dat vette heb je absoluut gelijk (uiteraard niet in mijn geval maar wel bij anderen
*ironisch bedoeld natuurlijk*)?
[/quote]
[quote="Lielle schreef:Pablo krijg ik met kaal longeren prima met zijn neus over de grond (letterlijk), maar dan spant hij zijn halsspieren wel en zijn rug absoluut niet aan. Het ziet er redelijk uit, maar ik krijg op die manier niet een
van achteren aantredend paard met een aangespannen bovenlijn. Die touwtjes begrenzen de hoeveelheid dat hij kan zakken met zijn neus, en vanuit die begrenzing kan ik van achteren uit meer impuls krijgen die niet meteen voor de grond in vloeit. Mijn moeder weet dat ik redelijk te bereiken met een dubbele longe, en het is ook het werk wat we onder de man doen. Laag rond ingesteld, eerst ontspannen en dan de aanspanning gaan opbouwen.
Raimaer (foto's in mijn profiel) is een vrij lang gebouwd klassiek paard, met achter enorm veel kracht die ze onder de man het liefste uit door groot en lang te draven en lekker stoer te worden in je hand. Dat los ik met rijden op door enorm veel overgangen te rijden en haar daarin klein in de passen te houden. Pas vanuit een heel gecontroleerde stap en draf kan ik weer verder werken. Ze draaft wel van nature lekker los door het lichaam, alleen moet die voorwaartse drang nog beter beheerst worden.
Longeren heb ik eigenlijk al een tijd niet meer gedaan met haar, maar kaal loopt ze met een lange en horizontaal gerichte hals. De chambon begrenst dat zonder haar de mogelijkheid te geven zich erop vast te zetten.
Kleine toelichting dus, nog ideeen?
Weer hetzelfde verhaal, ik kan zo heel moeilijk beoordelen hoe het paard daadwerkelijk loopt aan de longe. Het kan zijn dat Pablo als hij met zijn neus over de grond gaat, zijn rug totaal niet gebruikt en zelfs vasthoudt. Dat verklaart dan waarom hij van achteren niet goed meekomt. Maar dat heeft niet zozeer te maken met het feit dat hij zijn neus zo naar beneden doet, maar meer dat hij door deze houding het makkelijker vind lopen, hij hoeft zo niet zijn rug te gebruiken. Dan kan je van voren wel gaan begrenzen, maar het lost het probleem niet op. De kunst is om het paard wanneer hij zo met zijn neus over de grond loopt toch verschillende oefeningen te gaan vragen. Wat dan vooral heel belangrijk is, is om het paard lang onder het tempo te laten lopen. Hij moet dan vanzelf meer zijn achterhand gebruiken. Door van daaruit kleine tempowisselingen te vragen en af te wisselen met overgangen, komt de rug ook losser. Het probleem blijft alleen dat ik niet goed kan uitleggen hoe ik met mijn houding werk, want dat bepaalt in grote mate hoe het paard gaat lopen. Op elk miniem signaal van het paard reageer ik ook door bepaalde lichaamshulpen. Het is een continue wisselwerking tussen verschillende signalen.
Wat jij onder de man doet bij Raimaer kan je ook heel goed op dezelfde manier aan de longe doen. Juist door veel overgangen te vragen en vooral veel tempowisselingen kan het paard beter leren om met die voorwaartse drang om te gaan. Beheersen vind ik zelf niet echt een geweldig woord. Een gezonde voorwaarste drang bij een paard is geweldig, dat hoort bij elk gezond paard zo te zijn. Het is alleen aan de mens om daarmee te leren omgaan.
Ik denk ook dat een chambon bij een wat lange en meer horizonraal gerichte hals dan heel goed kan helpen. Ik vind dat in dit geval ook een prettige hulpteugel, die niks vraagt en zeker niet vastzet.
P.s. Zo direct ben ik waarschijnlijk al weg, weet niet wanneer ik weer op het internet kan...
Laatst bijgewerkt door Appie op 20-06-03 11:54, in het totaal 1 keer bewerkt