
Vorig jaar, ik ging met mijn vriendin te mennen met mijn verzorgpaard.. In een weiland waar ze schijnbaar erg bang is, en ze vloog voordat ik op de kar op hol... een plaat voor der kop en rennen.. totdat ze een sloot tegenkwam... alles bleef heel gelukkig, wij en paard ook alleen ze had een klein schaafwondje..
Vandaag, nu het weer droog is.. zouden we haar weer ff lekker moe maken voor de kar...
We reden zo weg, het ging erg goed!!! ze had alleen wel er gveel pit, maar dat heeft ze altijd voor de kar..
en we maken een iets te scherpe bocht in draf, over een bultje in het weiland en die K*Tkar kantelde naar de zijkant... wij vielen van de kar af.. en het paard op hol.. kar en al acher zich aan... NIET te stoppen natuurlijk... door de omheining.. inmiddels was de kar al in stukjes achtergebleven.. ze kwam op het erf.. vol in galop de bocht om en gleed uit... toen ging ze weer staan.. verder rennen... nog een bocht de stallen in en daar ging ze weer... en zo bleef ze liggen...
Ik had weer niks, zoals meestal(afkloppen) maar mijn vriendin had haar knie verdraaid...
en dan nog het paard

Op elk been shcaafwondjes, 1 oksel? open, tong open, en haar zwakke knie helemaal open...
hartstikke kreupel dus...
Ik voel me ZO poedersuiker... ik weet dat een ongeluk in een klein hoekje zit.. maar waarom nou alwéér.. ik had net het vertrouwen terug.. en het ging zo lekker.. ik voel me ook zo schuldig tegenover mijn buurman... de 2e keer dat er iets gebeurt terwijl ik met haar bezig ben


