Na mijn paard eens goed bekeken te hebben, kijkt hij naar mij en vraagt op twijfelende toon. Zeker het paard van je man?
Nee, mijn paard! Hij begint een beetje te lachen en wil niet geloven dat ik dat paard "aan kan". Zijn zwager had ook een groot paard, kleiner dan deze, en daar had je al een sterke kerel voor nodig om hem opzij te krijgen.
Dus ik zeg dat dat helemaal geen probleem is. Hij gelooft me niet
Ik stap de stal in, ga op zowat een meter afstand van Joseph staan, maak met mijn vingertoppen een vage, duwende beweging richting Josephs kont en vraag vriendelijk "ga's om?".
Joseph stapt direkt met een grote pas bijna 45 graden opzij met z'n achterkant. En die man stond me verbluft te kijken !
Soms vind ik nh zooooo leuk

van ben je ineens een stuk zelfverzekerder he
Gelukkig liep Ascot er koelbloedig langsop, was gelijk even goed voorbeeld
. "Dat kan bij die van mij niet".. Tuurlijk wel, als je der zou trainen, grondwerk doen, gedegen voorbereiding dan kan dat ook hoor maar je moet er wel ff tijd (en misschien geld) in steken. 
. Dat was een man die 40 jaar in de paarden had gezeten, dus ik braaf de werking van het touwhalster uitgelegd en gedemonstreerd

)