happytime schreef:Gem heel herkenbaar,ik ben ook zo'n wervelwind die vanalles doet maar nu...de chemo zorgt dat alle energie uit mijn lijf is gegaan,dat maakt me boos,machteloos en heel verdrietig omdat ik heel veel uit handen moet geven en ik me dan weer schuldig voel omdat andere weer voor mijn ponys moeten zorgen.terwijl ze het met liefde doen voor me.
Jij mag jezelf helemaal niet schuldig voelen .... verdikkeme, wat kan er nog erger zijn dan CHEMO!
En ja, daar loop ik ook zo tegenaan. Ben altijd bang dat ik teveel van de stalhouders vraag. Of dat ze iets wel aanbieden, maar stiekem hopen of misschien zelfs vanuit gaan dat ik gewoon zeg: "Nee joh, nergens nodig voor, dat kan ik zelf ook wel." En dat stoere moet ik echt eens laten varen, want ervaringen uit het verleden .... dat wordt stuk gaan met een flinke terugslag in mijn fysiek. Eén van onze Duitse opdrachtgevers heeft me (via mijn man) gewaarschuwd dat niet goed herstellen van rugletsel onomkeerbare schade kan opleveren. Daar schrok ik toch wel genoeg van.