stop vechten met elkaar, jullie maken me bang
snappen jullie mij nu, waarom ik ben weggegaan
nu heb ik daardoor de kracht, de kracht om te blijven staan
moet het even kwijt en het is niet zo leuk allemaal. mijn moeder is op dit moment verdwenen en ik krijg ook niet te horen van het psychiatrische ziekenhuis waar ze op is genomen of ze aanwezig is. ze mag elk weekend naar huis als ze op zondag terug komt. maar gister belde ze me vanuit de auto huilend dat ze niet meer wilde leven...
mijn vader en zij zijn gescheiden en mijn vader is in mei 2008 hertrouwd. toen is mijn moeder slechter dan ooit geworden. mijn broertje is 19 en heeft add, een ongeleid projectiel met een concentratieboog van een centimeter. mn broertje is uit huis geplaatst omdat hij bij onbegrip gaat slaan, allemaal geeft het een hoop problemen.
ik mag het op lossen.... en ik kan even niet meer. wat moet ik met een vader een broertje en een moeder die op mij steunen. wat kan ik doen? ik zou willen dat ik net als toen ik klein was gewoon kon doen alsof ik het niet snapte, ondertussen ben ik dat wat mijn moeder moet zijn; degene die zegt dat het goed komt...
ik weet het niet meer, heb gewoon ook iemand nodig die dat tegen mij zegt...
