Hier aan werken
:
Vanaf de geboorte werd je gedwongen jezelf te identificeren met de eisen en verwachtingen van je omgeving, je opvoeders. Je onderdrukte daardoor vitale onderdelen van je gevoels- en emotionele leven terwille van het gedrag wat van je verwacht werd. Je bent immers voor je overleven totaal afhankelijk van je omgeving. Als gevolg daarvan ontwikkelde je een artificieel ik, met tegelijkertijd (veel) weggedrukte pijn, angst, woede en ook levenslust.
Terwijl je later - bij de intensivering van de intellectuele vorming - van je lichaam vervreemdde. Door de extreme identificatiedwang met de verstandelijke functies, kreeg je geen ruimte om je bewust te worden van je lichamelijkheid in contakt met zijn omgeving, laat staan deze verder te ontwikkelen. Ook je lichaam is dus meestal geen vast onderdeel van je belevingswereld. Je kunt er zo onbekend mee zijn, dat je "niet weet hoe je je lichaam moet voelen".