
Nou moet ik het persoonlijk toegeven dat ik het best leuk vind om een spelletje te spelen met een jongen die ik die avond heb leren kennen en wel in de smaak valt. Maar mijn probleem is dat ik daar weer te ver in ga; het wordt zo leuk dat het op een gegeven moment in je nadeel werkt omdat je 'té moeilijk' bent.. Ik bedoel je kan wel op dag 1 je meteen in zijn armen gooien maar is dat nou wel zo leuk?
Hoe denken jullie over dit soort spelletjes?
En wanneer is het punt waar je moet stoppen?
Als zij mij leuk vindt en het is duidelijk dat ik haar ook leuk vind, dan ga ik echt niet extra veel moeite doen, alleen maar omdat zij dat toevallig leuk vindt.

Maar ik ben ook zo hoor.. Ze doen eerst maar eens wat moeite.. Gelukkig moet ik zeggen dat de vriendjes die ik gehad heb een hoop moeite voor me gedaan hebben en ik ook voor hun. Heb dan ook nooit ''losers'' gehad maar altijd jongens die de wereld voor me over hebben! En andersom natuurlijk ook!
Is niet altijd zo fijn voor diegene. 
