Geplaatst Hallo allemaal,
Mijn vader heeft heel vaak woedeuitbarstingen, ik ben gewoon bang voor hem(bang dat hij een woedeuibarsting krijgt). Hij krijgt ze om de kleinste dingen, niet alleen op mij maar ook op mijn broertje en mijn moeder.
Mijn moeder wordt er ook bang door en mijn broertje ook. Meestal gebruikt hij geen geweld. Laatst waren we op vakantie geweest en dit gebeurde er op de dag van vertrek:
Om 05:30 uur moesten we opstaan, mijn vader was niet echt chagrijnig. Om 06:55 uur kwam de bus die ons naar het vliegveld bracht. Daar aangekomen was mijn vader al een beetje chagrijnig en konden wij(mijn broertje, mijn moeder en ik) weinig goed doen.
Toen we waren ingecheckt moesten we nog een tijdje wachten want we zouden om 10:05 vertrekken. Na een tijdje stond achter onze vlucht het gatenummer dus zegt mijn vader: “kom dat lopen we naar de gate.” Mijn broertje en ik liepen voor onze ouders en op een gegeven moment roept mijn vader naar mijn broertje en mij ‘EN NU appelflap TERUGKOMEN JONGENS!!’ dus wij draaien ons om zegt hij: “Ja ik wil hier even op het bord kijken en jullie lopen door zonder ons te gaten te houden”. Dus ik zeg van ‘ja papa maar jij had gezegd dat wij naar de gate moesten lopen’’. Toen werd hij helemaal boos, weet niet precies meer wat hij zei, en toen was het van ‘heb je dat begrepen?’(ons mam heeft later tegen mij gezegd dat hij onterecht boos geworden is want hij had wel degelijk gezegd dat jullie gewoon naar de gate moesten lopen), en toen zei ik dus ‘ja’. En in een keer schopt hij me midden op het vliegveld en zegt ‘zo nou leer je misschien reageren’, en hij geloofde niet dat ik echt ja had gezegd(moeder & broertje hebben het allebei gehoord). Dus toen zei mijn moeder iets van ‘doe eens even normaal, ze had ja gezegd’ en toen begon hij boos te doen tegen haar en ik kon niet meer lopen van de pijn aan mijn been dus ons mam helpt mij en we lopen weg met mijn broertje en toen kwam ons pap naar mij toe en zegt tegen mij van ‘WEET JE WAT JIJ BENT? EEN poedersuiker, EEN GROOT poedersuiker’.
Mijn moeder zei weer iets(wij waren intussen alledrie hartstikke bang) en toen werd ihijboos op mijn moeder en liep hij weg, toen zijn wij ergens anders gaan zitten. Komt hij later naar ons toe: ‘waarom zitten jullie hier? Daar is de gate hoor’(net niet schreeuwend maar wel bijna) dus mijn moeder: ‘omdat we even geen zin hadden om bij jou te zitten’, daar gaf hij geen reactie op, maar ik zat nog steeds te huilen omdat ik gewoon heel veel last had van m’n been en heel bang was etc, en toen werd ie weer boos op mij: ‘HOU JE BEK EENS!’.
Toen kwam hij bij ons zitten en begon hij tegen mij moeder: ‘Waarom kies je voor die kinderen etc. wil je mij dood hebben ofzo?’ En toen zei mijn moeder: ‘Dat niet maar ik weet niet of ik zo nog verder wil in ons huwelijk’ en toen zei mijn vader: ‘nou best prima als je me dood wil hebben ruk ik m’n insulinepomp er wel uit’(hij heeft diabetes en een insulinepomp en als hij die eruit trekt en geen insuline geeft wordt die eerst heel ziek en als ze dan niks doen gaat hij dood) en toen trok hij zijn insulinepomp eruit en zegt tegen mijn broertje en mij: ‘en nou gaat papa dood jongens’. Toen heeft mijn moeder mijn broertje en mij meegenomen naar de beveiliging, alleen wij kunnen alledrie niet zo goed engels en alledrie waren we aan het huilen en alles omdat we zo bang waren.
Uiteindelijk toch gelukt en werden we naar de ‘informatiebar’ gestuurd omdat we niet meer bij papa wouden zitten(we zaten in het vliegtuig 2 aan 2 achter elkaar), alleen het probleem was dat papa onze tickets had en onze paspoorten. Toen hebben ze de tickets & paspoorten voor ons gehaald bij papa en toen hebben ze kunnen regelen dat papa een andere plaats kreeg.
Daarna was nog het probleem dat hij nog steeds niet zijn insulinepomp had aangekoppeld dus toen zijn ze naar hem toegegaan: ‘als je hem niet aankoppelt dan mag je niet mee vliegen’.
Toen heeft hij zijn insulinepomp aangekoppeld & gingen mijn broertje, ik & mama naar beneden om met de bus naar het vliegtuig gebracht te worden(Die ondertussen door ons al 10 min. Vertraging had gekregen). Papa is later nog apart gebracht met de auto maar die hebben we heel de vlucht niet gesproken & toen mama en ik naar de wc moesten en langs hem liepen deed ie net of hij sliep.
Vervolgens hadden we tussenlanding hier in Nederland en aangezien ons toestel net voor een douanecheck was uitgekozen moesten we naar de transferruimte toe, toen heeft mijn vader wel tegen mijn broertje en mij gepraat maar niet tegen mijn moeder.
Daarna vlogen we weer verder en zijn we gewoon met z’n allen naar huis gereden, mijn vader heeft de hele dag weinig gepraat maar is ook niet meer boos geworden, we denken dat hij wel weet dat hij fout zat.
Dit heeft heel veel indruk op mij gemaakt en ik moest het gewoon kwijt. Verder zou ik ook graag tips willen krijgen en in contact komen met mensen die iets soortgelijks hebben en/of hier ervaring mee hebben.
Tevens wil ik graag hulp gaan krijgen(het liefst zonder dat ons pap het weet), weet iemand misschien nog een site?
Mijn moeder en ik denken dat mijn vader, net als mijn broertje, autisme heeft. We denken ook dat hij zich er niet van bewust is echt als hij zo doet.
Ook drinkt hij per week 3 kratten bier(24 flesjes á 33 cl).
Als er vragen zijn, stel maar!
Tips zijn ook welkom!
Ik vind het fijn dat ik op deze manier mijn verhaal even kwijt kan
.Bedankt voor het lezen!
Groetjes, 'Aardappel'
! 
