Geplaatst Eigenlijk lig ik al ruim 2 uur op bed, maar ik kan niet slapen omdat ik zo aan iemand moet denken..
Ik zal t even uitleggen:
Ik heb vakantiewerk bij de Trekpleister (Drogist, voor de mensen die t niet kennen) En tegenover de winkel zit een kledingzaak waar een heel leuke jongen werkt.
Hij komt altijd bij ons drinken halen
Nou is het dus zo dat ik m leuk vind.
Écht zo ontzettend leuk dat ik er niet van kan slapen.
Ik weet niks van hem, geen naam, leeftijd oid. Niks dus. Het enige wat ik weet is dat hij mijn hart op hol doet slaan en ik zwaar in de put zit als hij niet langs is geweest..
Zo ook vandaag, ik weet toevallig dat hij op dinsdag vrij is.
Omdat ik m dan nog nooit had gezien.
Ik was op t begin erg vrolijk en naarmate sluitingstijd dichterbij kwam, en hij maar niet langs kwam werd ik 'depri'.
Afgelopen donderdag hadden wij balansavond en ik moest die avond om half 6 (sluitingstijd) beginnen.
Ik dacht, ik ga eerder, misschien zie ik hem dan nog! (Ja erg he?)
Dus ik was er om kwart over 5.
Ik weet dat als wij gaan sluiten, hij altijd bij de deur komt staan. Don't know why..
Maar ja, hij stond dus bij de deur.
Ik bleef al stiekem bij de deur staan en af en toe keek ik naar buiten.
Ik ging even helpen met mandjes, vlaggen ed binnenhalen.
Dus ik pak de vlaggen geval, waarmee je die vlaggen kunt pakken en loop naar buiten, hopend dat hij bleef staan!
Njah, ik dus vlag naar beneden halen, floot hij dus naar mij
Je weet niet half hoe gelukkig is was en de hele avond stond er een big smile op mijn gezicht.
Kreeg 10x de vraag naar mijn hoofd geslingerd van wat kijk je blij? Waarom ben jij zo vrolijk?
Ze vonden t nogal vreemd, want zo leuk is balansen niet! Maar ik zo vrolijk als ik was, telde alles even vrolijk na..
Vrijdag avond moest ik werken van half 6 tot 9.
Er kwam een jongen langs van mijn oude school.
En njah, ff hoi, hoe gaat het? zeggen.
En toen kwam die ene van de winkel binnen lopen en hij keek mij best kwaad aan!
Weet niet waarom..
Maar goed, ik hem zo stiekem in die rij volgen (moest er toevallig ook zijn, ivm vracht opruimen), daarna liep ik snel naar de kassa..
Hij zo heel stil bij mijn collega afrekenen en hij loopt weg.
Ik roep nog houdoe! en hij draait om en zegt ook houdoe.
Nou komt er misschien een stom stukje aan:
Maar normaal zegt hij dat altijd kei vrolijk, heel spontaan enzo.
Maar toen zei hij het heel zacht en snel..
Ik voelde me toen best vreemd.
Ik vind t echt vreselijk!
Ik vind m zo leuk en ik weet praktisch niks van hem.
Behalve dat ie naast kei knap ook nog eens hartstikke spontaan en vrolijk is..
Ik aan iedereen navragen hebben ze daar ook meisjeskleren? Dat wist ik niet zeker nl.
Maar nee, helaas!
Nou denk ik dus, schijt ermee! Ik loop naar binnen..
Wat ik dus ook ga doen..
Maar nu zit ik dus steeds te denken, ik móet iets laten weten of seinen oid..
Maar ik durf niet en het gaat tegen mijn principes in.
Ik vind namelijk dat je jongen het meisje moet benaderen, maar ja. Als hij t niet doet, wie dan!?
Iemand moet t doen..
Ik wil gewoon weten wat hij van mij vind en zijn naam enzo..
Maar hoe kan ik dat nou gewoon vragen?
Ik kan toch niet zomaar gaan vragen, he hoe heet jij?
Of ik vindj e leuk en jij mij?
Nee, daar moet ik niet aan denken!
Heeft niet iemand tips of zo?
Om een gesprek te beginnen of iets door te seinen?
De druk op mijn schouders is nu duidelijk minder, nu het er ff uit is.
Lang verhaal, sorry..
Maar ik moest t wel zeggen..
Groetjes..
? 
