Het zit zo: 2 jaar geleden heb ik met een jongen gelopen, had toen gewoon behoefte aan aandacht, zat niks geen liefde achter. Vond hem enkel 'wel leuk'. We kregen wat en hij wou all-the-way. Heb toen wel wat gedaan (weet niet wat me bezielde
), maar niet alles wat hij wou, want ik was nog helemaal groen op dat gebied en wou niet meteen zo ver gaan.Maar al na 2 weken lagen we in bed. Toen zijn we wel all-the-way gegaan. Dat deed gruwelijk veel zeer, wat je duidelijk kon zien aan m'n gezicht. Hij ging door. Ik zei auw auw, hij ging door. Ik vroeg hem te stoppen, hij zei:" ben er bijna!"
Paar keer erna zijn we ook nog all-the-way gegaan (wederom met pijn bij mij, maar hij ging gewoon door). Toen ineens geen reactie meer van hem, waarbij ik hem heb gemaild dat het uit was als hij niet reageerde binnen zoveel dagen. Niks gehoord, dus hem achter me gelaten. Ik kwam hem nog wel eens tegen op school, maar ik keek hem nooit meer aan.
Nou kwam hij laatst op het asiel waar ik werk. Hij zit blijkbaar bij de dierenambulance, dus hij komt altijd wel langs als hij moet werken. En elke keer kijk ik overal, behalve naar hem. Ik ben zo kwaad op hem en ergens ook op mezelf, ik wil hem gewoon vergeten.
Maar de mails.. Hij wilt praten, zegt hij. En ik citeer:" De weken na je vakantie was jij niet de enigste die het moeilijk heeft gehad.. Misschien heb jij dat idee, maar ikzelf heb ook avonden op bed gezeten en me afvragen waarom.. [..] Zoals ik van jou hield heb ik nog nooit van iemand gehouden. En blijkbaar geef ik op een of andere manier nog steeds wel om je, anders had ik nu dit mailtje niet gestuurd."
Ik hoef hem zeker niet IRL te spreken, want dan weet ik zeker dat ik hem een trap in z'n kruis geef en daarna een knietje in z'n gezicht.
Ik stop over enkele weken bij het asiel, omdat ik dan verhuis, dus dan kom ik hem al niet meer tegen.
Nou zit ik te twijfelen of ik hem een (heel boos) mailtje moet sturen of nog even toevoegen op msn.
Wat moet ik er nou mee?
. Vind het echt erg dat zulke dingen gebeuren, waarom hield hij gewoon niet op? Voel jezelf vooral niet schuldig, jij kan hier niks aan doen... Maar stuur niks meer terug, gun hem die aandacht niet! En als het even kan, grote stappen ondernemen. Sterkte