Geplaatst 
<hr>
Monica het vreemde veulentje
Monica hinnikte. Ze werd aan een boom vastgebonden, ze hoorde haar moeder. Ze was bang, doodsbang. De jeep met de trailer waarin haar moeder stond, scheurde weg. Ze hinnikte en hinnikte, het geluid van haar moeder klonk steeds verder weg. Monica was alleen achtergelaten…
,,Pap!!! Moet je nou eens kijken!" Monica lag op de grond. Naast haar stond een grote Friese merrie. Op haar rug zat een meisje met blonde vlechtjes dat in een rare taal tegen haar aan het praten was. Monica raakte in paniek maar de merrie kalmeerde haar met een zachte hinnik. Het stelde Monica gerust. Er kwam een ander paard bij, dat gemeen begon te lachen. ,,Moet je die bobbel op zijn hoofdje zien," proestte het paard. ,,Doe nu eens normaal Treasure! Zo'n klein veulentje, helemaal alleen achtergelaten!" brieste de merrie. ,,Ach joh, Candy, heb nu eens niet met alles medelijden, er zal wel een reden zijn dat ze hier is achtergelaten. Ze zal wel vervelend zijn geweest," snoof Treasure. ,,Waarom hebben ze jou dan nog niet aan een boom vastgebonden?" beet Candy hem toe. Treasure was geschrokken van de gemene reactie van Candy. Dat had hij nooit verwacht van haar.
Ondertussen had het meisje met de blonde vlechtjes Monica losgemaakt. De man die op Treasure zat, was ook afgestapt en bekeek de rare bobbel op Monica's hoofdje. Hij hield haar witte voorplukje opzij en voelde erover. Monica trok geschrokken haar hoofdje weg en ze probeerde op te staan. Dat lukte niet en ze zakte weer door haar beentjes.
,,Kleintje, wordt eens wakker," Candy duwde met haar neus voorzichtig tegen Monica. Monica opende haar oogjes. Ze keek naar de Friese merrie die naast haar stond. Monica was in de weide in slaap gevallen. Het meisje met de blonde vlechtjes stond met een vriendinnetje langs het hek van de weide naar Monica te kijken. Monica stond op, ze keek nieuwsgierig om zich heen. Treasure en Candy stonden bij Monica in de weide. Treasure graasde aan de andere kant van de weide, hij leek Monica niet aardig te vinden. ,,Hoe heet ze?" vroeg het vriendinnetje van het meisje met de blonde vlechtjes. ,,Ik noem haar tot nu toe Parel," zei het meisje en ze staarde naar het witte veulentje dat vrolijk door de weide galoppeerde.
De dagen vlogen voorbij bij de fijne plaats waar Monica, of Parel, nu was. Monica was gewent aan de naam Parel, en ze luisterde daar nu ook naar. Het enige wat Monica niet leuk vond aan deze plaats was Treasure, hij pestte haar nog steeds over de bobbel op haar hoofdje die met haar meegegroeid was. Het puntje van de bobbel was opengegaan, er stak nu een klein, hard iets uit. Yvette, het meisje met de blonde vlechtjes, schrok zich eerst een hoedje toen ze het voor het eerste zag, ze waren naar een enge man geweest die enge dingen met haar deed. Yvette vertelde Monica alles, ze vertelde ook dat er een foto was gemaakt van haar hoofdje, en dat er een puntig bot op haar hoofdje groeide. Ze wisten niet wat het was.
Monica verstond nu al alles wat Yvette zei, dat had ze van Candy geleerd, die was daar een expert in. Yvette was aan komen lopen en deed Monica een lief veulenhalstertje om. Monica, Candy en Treasure mochten weer in de weide, dat vond Monica schitterend. In de weide dacht Monica nog eens goed na, wat was er zo raar aan het kleine puntje op haar hoofdje? Haar moeder had dat ook. Dat hadden toch alle eenhoorns? Kenden ze hier dan alleen hoornloze eenhoors? Of hoe heette dat ook al weer, paarden waren het! Maar Monica was geen paardenveulentje, maar een eenhoornveulentje. De eigenaar van Monica's moeder was zelf ook raar, een tovenaar uit een andere wereld, hij had zich vermomt en Monica achtergelaten in de mensenwereld, die dus geen eenhoorns kenden. Candy wist het ook al, dat Monica een eenhoorntje was, Candy was ook enorm bijgelovig, ze vond katten eng, vooral zwarte katten. Want die zouden bij heksen kunnen horen..
Een paar weken later was er een mooie, lange, gedraaide hoorn op Monica's hoofdje gegroeid. Het was Yvette nu wel duidelijk dat haar Pareltje een eenhoornveulen was. Maar haar vader wilde het niet geloven en hield het bij een afwijking. Ze waren nog eens naar die enge man geweest maar die kon niks vinden, had Yvette verteld.
De hoorn op Monica's hoofdje bleef maar doorgroeien en er verscheen een blauwige gloed over Monica's manen en staart. Monica vertelde trots aan Candy dat ze nu net haar moeder leek, alleen had die lichtere ogen. Die van Monica waren donkerder blauw. Candy was trots op Monica, ze was zo zelfstandig geworden. Maar Treasure was jaloers op de vele aandacht die niet maar aan hem besteed werd maar nu aan Monica.
Monica, werd alsmaar mooier, ze kreeg nu ook een lichtrozige gloed over haar witte vacht, die je alleen zag als de zon erop scheen, ze had lila hoefjes en de hoefijzers die er vanzelf waren, hadden een mooie gouden kleur. Yvette's vader wilde alleen de allerbeste spullen voor Parel, de duurste en beste borstels en later het allerbeste zadel en hoofdstel. Monica was blij dat ze gevonden was door Yvette, want ze vond het hier geweldig!
<hr>
Vertel maar hoe kinderachtig hij is haha maar ik heb m ook voor een kindersite gemaakt
