Op 1 staat toch wel mijn moeder, zij helpt mij altijd en staat altijd voor me klaar en gaat overal mee naar toe. Ze is eigenlijk meer een vriendin voor me dan mijn moeder. Zelf heeft ze niet zo'n leuke jeugd gehad. Der eigen moeder is gestorven aan TBC (tuberculose) toen ze 5 jaar was en toen is ze opgevoed door een pleeggezin. (haar vader had niet veel tijd voor der want die moest altijd werken, ze hadden het niet breed)
Ze moest zichzelf maar vermaken en waren haar liever kwijt dan rijk.
Dat ze dan toch nog zo vrolijk is en altijd maar doorgaat en nooit opgeeft, heeft mij weleens verbaasd. Ze vraagt nooit wat voor zichzelf, ze denkt altijd eerst aan de anderen, dat vind ik zo knap!
Verder staat op 2 mijn 'pleeg' oma. Dat was (helaas is ze vorig jaar vlak voor kerstmis gestorven) een hele goede vriendin van mijn moeder en die is voor ons ( de kids) als een oma geweest. Was altijd vrolijk en gezellig, terwijl ze zelf slecht ter been was en wij dus eigenlijk te vermoeiend voor haar waren. Dat liet ze alleen nooit merken. We mochten echt alles van der, niks was te gek!