Geplaatst >Het sprookje van Hasj en Wietje! Er leefde eens een houthakker, die heette
>Pa Rihuana. Hij had een hele bazige vrouw die Ma Rihuana heette. Ze hadden
>twee kinderen en die waren Hasj en Wietje gedoped. Wietje speelde met haar
>barbituraatjes en Hasj speelde met Stuffie, zijn hondje en zijn kat
>Morfientje. Ma Rihuana zei: "We moeten iets doen." Pa Rihuana snoof eens
>diep, maar wist niets te zeggen. Ze hadden namelijk haast niets meer te
>eten. Ma Rihuana bedacht een boos plan. Ze zouden met zijn vieren een
>tripje gaan maken in het bos en daar zouden ze Hasj en Wietje achter laten.
>Maar de slimme Hasj had alles gehoord en stak een mesje in zijn broekzak.
>De volgende dag gingen ze een tripje maken in het bos waar de wind door de
>bomen blowde die zo high waren. 's Middags deden Hasj en Wietje een dutje
>en hun ouders gingen er stilletjes vandoor. Maar Hasj had met zijn mesje
>lijntjes getrokken in de sneeuw, dus konden ze gemakkelijk de weg naar het
>dorp terug vinden. Ze durfden echter niet naar huis, dus gingen ze naar
>Opium en Omium. Deze zaten op de canabank naar de LSD-speler te luisteren,
>waaruit de hit klonk :" Altijd rookt kortjakje wiet, midden in de week,
>maar 's zondags niet. 's Zondags rookt ze heroine, met een snufje cocaine.
>Altijd rookt kortjakje wiet, midden in de week, maar 's zondags niet." Toen
>Opium en Omium de kinderen zagen, begroetten ze hen uitbundig. "High",
>riepen Opium en Omium en "high", riepen Hasj en Wietje. Ze kregen een
>cracker aangeboden. "Hebben jullie honger?", vroeg Opium. "Jaaa", riepen
>Hasj en Wietje, "laten we gaan Chinezen". "Goed", zei Omium, "ik coke wel".
>De volgende dag werden Hasj en Wietje weer naar huis gebracht. Pa Rihuana
>was blij, maar Ma Rihuana niet. Toen ze weer een tripje gingen maken in het
>bos, lette Ma Rihuana extra goed op Hasj, zodat hij geen kans zag lijntjes
>te trekken. Toen ze weer alleen achter bleven, waren ze echt verdwaald.
>Maar toen zagen ze een vogeltje, dat floot wiedewiedewiet. Ze volgden het
>en kwamen bij een huisje dat helemaal van coke gemaakt was. Zoveel coke
>hadden ze nog nooit bij elkaar gezien. Ze begonnen meteen te snuiven, maar
>terwijl ze zo heerlijk snoven, werden ze bespeed door de boze H-XTC, die in
>het huisje woonde. Ze hoorden een kraakstem: "Sniffel, snaffel, snuifje,
>wie snuift er aan mijn huisje?". "Het is de wind, de wind, het highe kind",
>riepen Hasj en Wietje in koor. Dit herhaalde zich een paar maal. Maar toen
>kreeg de H-XTC argwaan en kwam naar buiten en zei met een lief stemmetje:
>"Kom maar mee naar binnen, daar heb ik lekkere spacecake voor jullie." Maar
>eigenlijk had de boze H-XTC maar al te veel zin in die Hasj en Wietje. Na
>een tijdje zaten Hasj en Wietje helemaal stoned en uitgeteld bij de H-XTC
>aan tafel. Nu wilde de H-XTC Wietje gaan drogen in haar drooghok en Hasj
>samenpersen in haar persijzer om hem vervolgens in blokjes te snijden. Nu
>konden ze niet meer ontkomen. "Hennep!", riep Hasj. "Hennep!", riep Wietje.
>Ze waren bang om opgerookt te worden. Wietje moest gaan kijken of de kolen
>in het drooghok al heet genoeg waren. Ze zei tegen de H-XTC, dat ze het
>niet goed kon zien. De H-XTC ging nu zelf kijken en Wietje duwde de H-XTC
>in het drooghok en deed de deur dicht. De H-XTC begon te schreeuwen:
>"Hennep!" Al gauw bleef er niet veel meer over dan een sissend groen hoopje
>blubber. Wietje haalde Hasj en ze waren blij. Ze doorzochten het huisje en
>namen zoveel drugs mee als ze maar konden houden. Hun zakken puilden uit
>van de heroine, morfine, methadon, hasj, wiet, coke en vooral XTC. Ze
>staken het huisje achter zich in brand. "Crack", zei het huisje. Ze gingen
>met speed naar huis. Het wiedewiedewiet-vogeltje wees hun de weg. Onderweg
>kwamen ze Rookkapje en Sneeuwwietje nog tegen. Toen ze thuis waren, was Pa
>Rihuana heel blij. Ma Rihuana had per ongeluk een overdosis genomen, en ze
>leefden samen nog high en gelukkig...
